Model for developing competency of district health board of Trakan Phuetphon District, Ubon Ratchathani Province
Keywords:
Competency development, District Health BoardAbstract
The purpose of this research was to developed and to investigate the effectiveness of competency development model for district health board of Trakan Phuetphon district, Ubon Ratchathani province. It was conducted in 21 randomly selected district health board. The research was conducted from October 2017 to December 2018. Data were collected using questionnaires and interviews and were analyzed using univariate analysis and bivariate analysis. The results revealed that the model for developing the competency of district health board was included: explore problems, board competency development, supervising, follow-up, evaluation, a summary of lessons and public relations or EBES model. Outcomes of the model showed 75.00% of participants have more knowledge on developing district health board after the program whereas only 44.12% of participants have knowledge before the program. After attending the program district health board had a core competency in the developing district health board different from before development (p-value = 0.0001). This finding model is an effective, therefore relevant departments should be implemented in order to raise the knowledge and competencies of practitioners.
References
2. World Health Organization.The challenge of implementation: District health systems for primary health care. Geneva: Author; 1988.
3. Lawn, J. E., Rohde, J., Rifkin, S., Were, M., Paul, V. K., & Chopra, M. Alma-Ata 30 years on: Revolutionary, relevant, and time to revitalise. The Lancet 2008; 372(9642): 917-927.
4. World Health Organization. Atlas of african health statistics 2016: health situation analysis of the African region. Brazzaville: WHO Regional Office for Africa; 2016.
5. สำนักงานสาธารณสุขอำเภอตระการพืชผล. รายงานผลการดำเนินงานตามยุทธศาสตร์ ปี พ.ศ.2561.อุบลราชธานี. สำนักงานสาธารณสุขอำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี; 2561.
6. กรมควบคุมโรค. คู่มือการดำเนินงานป้องกันควบคุมโรคไม่ติดต่อโดยยึดชุมชนเป็นฐาน : ชุมชนลดเสี่ยง ลดโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง (CBI NCDs). นนทบุรี. กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข; 2559.
7. วินัย ลีสมิทธิ์, สงครามชัย ลีทองดี และสมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์. บทบาทของกระทรวงสาธารณสุข ภายใต้การกระจายอำนาจด้านสาธารณสุข. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2553.
8. วินัย ลีสมิทธิ์ และสมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์. บทบาทของกระทรวงสาธารณสุขภายใต้การกระจายอำนาจด้านสาธารณสุข. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข ; 2553.
9.สมเกียรติ อาชานานุภาพ. การพัฒนาระบบสาธารณสุขอำเภอ: ความเหมือนที่แตกต่างกัน. กรุงเทพฯ: สำนักงานปฏิบรูประบบสุขภาพ; 2557.
10. ยงยุทธ พงษ์สุภาพ. การเรียนรู้การจัดการระบบสุขภาพอำเภอ: DHML: สมุทรสาคร; 2557.
11. จักรพันธ์ เพ็ชรภูมิ, วิมล แสงอุทัย และกมลชัย อมรเทพรักษ์. แนวทางการพัฒนาระบบสุขภาพอำเภอเพื่อดูแลผู้ป่วยเบาหวานแบบองค์รวมด้วยการวิจัยเชิงปฏิบัติการของอำเภอทัพทัน จังหวัดอุทัยธานี. สำนักงานป้องกันและควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น. 2560; 24(2): 78-89.
12. สุรชัย รุจิวรรณกุล. การพัฒนารูปแบบการจัดการสุขภาพระดับอำเภอโดยการจัดกระบวนการเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วมของเครือข่ายในพื้นที่ : กรณีศึกษา อำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ.ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม;2558.
13. ยงยุทธ พงษ์สุภาพ. การจัดการเรียนเพื่อเสริมสมรรถนะการบริหารจัดการระบบสุขภาพอำเภอ. สมุทรสาคร: สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ; 2557.
14. ปฏิวัติ แก้วรัตนะ.รูปแบบการนิเทศงานวิชาการภายในของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน.ดุษฎีนิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเพื่อการพัฒนาการศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี; 2558.
15. ปราวี โอภาสนันท์, วิยะดา รัตนสุวรรณ และสุนัย์ ปัญญาวงศ์. การพัฒนาระบบบริการสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุ. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ 2560; 35(2):177-217.
16. รุจา ภู่ไพบูลย์ และคณะ. กระบวนการพัฒนาสุขภาพพอเพียงในชุมชน. วารสารพยาบาลศาสตร์ และสุขภาพ 2555; 35(1): 28-38.
17. World Health Organization. Monitoring the building blocks of health systems: A handbook of indicators and their measurement strategies. Geneva: WHO Press; 2010.
18. นิฤมล กมุทชาติ. รูปแบบการบริหารจัดการในระดับพื้นที่ตามนโยบายการพัฒนาระบบสุขภาพระดับอำเภอ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม; 2557.
19. ธีรศักดิ์ พาจันทร์. การวิจัยประเมินผลโครงการอบรมเชิงปฏิบัติการเพื่อเสริสมรรถนะการบริหารจัดการ ระบบสุขภาพระดับอำเภอในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารทันตาภิบาล 2558; 26(2): 25-32.
20. ปิยะนุช พรหมสาขา ณ สกลนคร, จิราพร วรวงศ์, ศิราณี ศรีหาภาค, ธานี กล่อมใจ และพิทยา ศรีเมือง.การเรียนรู้การบริหารจัดการระบบสุขภาพอำเภอ : บทบาทและมุมมองของอาจารย์หรือนักวิชาการสถาบันการศึกษา. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2559; 26 (3):27-39.
21. เกศแก้ว สอนดี, พเยาว์ พงษ์ศักดิ์ชาติ, ผุสดี ก่อเจดีย์, จีราภรณ์ ชื่นฉ่ำ และภูวสิทธิ์ สิงห์ประไพ. การประเมินผลสมรรถนะการบริหารจัดการระบบสุขภาพอำเภอของศูนย์ประสานงานและจัดการเรียนรู้วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สระบุรี. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2561; 28(1): 116-126.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกเพื่อการพัฒนางานด้านวิชาการ แต่ต้องได้รับการอ้างอิงที่ถูกต้องเหมาะสม
