Development of the model for promoting child development at birth to 5 years old using the family involvement in Phusing district, Srisaket province
Keywords:
Promotion, child development, newborn to 5 Years old, family participationAbstract
Promotion of child development is the most important way to enhance their learning skills such as cognitive, emotion, languages, and physical movements. A family participant is a key success for promoting child development as well. However, most parents still lack the knowledge and skills to stimulate their child growth. This action research aimed to identify the situation of promotion of child development at birth to 5 years old and develop a model for promoting child devilment at birth to 5 years old by means of the family participation. In-depth interview method, focus group discussion, and the child-development assessment tool was used to collect data. The descriptive statistics were used to analyze the effectiveness of the child-development model. The results indicated that there were 50 children with delayed development. 38% of them were raised by their grandparents. 64% of grandparents graduated from primary schools. 70% of grandparents had the knowledge and skills to evaluate child development. The results of the child development model consisted of 4 components including 1) caretakers must have knowledge and skills to basically assess child progression. They can stimulate child development in all stages. In addition, caretakers have to transfer and consult with health providers about the information of their children regularly. 2) Kindergarten teachers must have knowledge and skills for screening, evaluating and stimulating the child development. They must transfer children with delayed development to health providers. 3) Health officials, kindergarten teachers, and caretakers must continuously plan, monitor, evaluate and organize activities to motivate suspected children with delayed development. 4) Clinic service systems should be managed separately from others and must have adequate tools and materials. The clinic services must include referring systems, consult with specialists, and proactive service systems to follow children with delayed development at home continuously. After the model implementation, we found that 45 children changed to proper child development and 5 children remained with delayed development. Therefore, health officers should encourage primary caregivers in families to participate in evaluating and stimulating programs of child development at homes regularly for increasing the chances of appropriate child development in all stages and learning skills.
References
2. นิตยา ไทยาภิรมย์.การสร้างสุขภาพวัยเด็ก.เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์; 2551.
3. นันทณี เสถียรศักดิ์พงศ์, สร้อยสุดา วิทยากร, ไฉทยา ภิระบรรณ์. แบบทดสอบพัฒนาการเดนเวอร์ 2. ใน การคัดการพัฒนาการ และการทดสอบความผิดปกติในเด็ก. เชียงใหม่: ธนบรรณการพิมพ์; 2549.
4. สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยแรกเกิด – 5 ปี สำหรับผู้ปกครอง. เชียงใหม่: สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์; 2557.
5. จิตตินันท์ บุญสถิรกุล. “รูปแบบการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัย” ในประมวลสาระชุดวิชา พัฒนาการและการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยเล่ม 2. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี :โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2557.
6. นิลาวาวรรณ ฉันทะปรีชา.การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด – 2 ปีในสถานเลี้ยงเด็กก่อนวัยเรียน:กรณีศึกษาสถานเลี้ยงเด็กก่อนวัยเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น.(วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาล). ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2550.
7. พร พันธุ์โอสถ.การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย: ตามแนวคิดวอลดอร์ฟ. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพมหานคร: วี.ที.ซี.คอมมิวนิเคชั่น; 2550.
8. สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือคัดกรองและส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยแรกเกิด – 5 ปี สำหรับบุลากรสถาบันสาธารณสุข ผู้ดูแล อาสาสมัคร และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการดูแลเด็ก. เชียงใหม่: สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์; 2550.
9. ศิริกุล อิศรานุรักษ์, สุขจริง ว่องเดชากุล. อนามัย 55 แบบประเมินพัฒนาการเด็กปฐมวัย (อนามัย 49 ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: สำนักงานสร้างเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. 2555.
10. นันทณี เสถียรศักดิ์พงศ์, สร้อยสุดา วิทยากร, ไฉทยา ภิระบรรณ์. แบบทดสอบพัฒนาการเดนเวอร์ 2. ใน การคัดการพัฒนาการ และการทดสอบความผิดปกติในเด็ก. เชียงใหม่: ธนบรรณการพิมพ์; 2549.
11. พนิต โล่เสถียรกิจ, โชติรส พันธ์พงษ์, วรรณภา กางกั้น, เยาวรัตน์ รัตน์นันท์, สุคนธ์ สุวรรณบันดิษฐ์, ดวงหทัย จันทร์เชื้อ, และคณะ. สถานการณ์ปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับพัฒนาการของเด็กไทย.กรุงเทพฯ: กรมอนามัย กระทรวง สาธารณสุข;2557.
12. จินตนา พัฒนพงศ์ธร, ชัยชนะ บุญสุวรรณ และ นฤมล ธนเจริญวัชร. พัฒนาการของเด็กปฐมวัยไทย. นนทบุรี: สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. 2557.
13. สุดาภรณ์ พยัคฆเรือง และ พรรณรัตน์ แสงเพิ่ม. มุมมองของผู้ดูแลต่อการส่งเสริมพัฒนาเด็กของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก วารสารพยาบาลศาสตร์ 2558. (32): 62-70.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกเพื่อการพัฒนางานด้านวิชาการ แต่ต้องได้รับการอ้างอิงที่ถูกต้องเหมาะสม