การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด - 5 ปี โดยการมีส่วนร่วม ของครอบครัว ศูนย์สุขภาพชุมชนโรงพยาบาลภูสิงห์ อำเภอภูสิงห์ จังหวัดศรีสะเกษ

ผู้แต่ง

  • ชิรากร บุญลี Primary care and Holistic care unit, Phusing Hospital, Srisaket province

คำสำคัญ:

การส่งเสริมพัฒนา, พัฒนาการเด็ก, เด็กแรกเกิด - 5 ปี, การมีส่วนร่วมของครอบครัว

บทคัดย่อ

การส่งเสริมพัฒนาการเด็ก เป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้เด็กมีพัฒนาการสมวัยทั้งด้านสติปัญญา อารมณ์ ภาษาและการเคลื่อนไหว ซึ่งครอบครัวมีส่วนสำคัญในการส่งเสริมพัฒนาการได้ตลอดเวลา แต่ยังขาดความรู้และทักษะการกระตุ้นพัฒนาการเด็ก การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ เพื่อศึกษาสถานการณ์และพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด - 5 ปี โดยการมีส่วนร่วมของครอบครัว กลุ่มตัวอย่างเป็นตัวแทนครอบครัวที่ดูแลเด็ก ครูศูนย์เด็กเล็ก และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม โดยใช้แบบประเมินพัฒนาการอนามัย 55 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา พบว่า มีเด็กพัฒนาการเสี่ยงล่าช้า       50 ราย ส่วนใหญ่มีผู้ดูแลเป็น ย่า ยาย ร้อยละ 38 จบการศึกษาระดับประถมศึกษา ร้อยละ 64 มีความรู้และทักษะในการประเมินพัฒนาการเด็ก ร้อยละ 70 แต่ไม่มีการกระตุ้นพัฒนาการเด็กอย่างต่อเนื่องที่บ้าน ผลการพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด -5 ปี โดยการมีส่วนร่วม พบว่า มีกระบวนการ 4 ส่วน ได้แก่ 1) ผู้ดูแลเด็ก ต้องมีความรู้ ทักษะในการประเมินพัฒนาการเด็กเบื้องต้น สามารถกระตุ้นพัฒนาการเด็กได้ทุกช่วงเวลา มีการส่งต่อข้อมูลและขอรับคำปรึกษาจากเจ้าหน้าที่อย่างต่อเนื่อง 2) ครูพี่เลี้ยงเด็ก ต้องมีความรู้เชี่ยวชาญในการคัดกรอง ประเมิน และกระตุ้นพัฒนาการเด็ก ตลอดจนการส่งต่อเด็กที่สงสัยพัฒนาการล่าช้าให้เจ้าหน้าที่สาธารณสุข  3) เจ้าหน้าที่สาธารณสุข ต้องวางแผนติดตามประเมิน ดูแล และจัดกิจกรรมกระตุ้นพัฒนาการเด็กสงสัยล่าช้าร่วมกับผู้ดูแลและครูพี่เลี้ยงเด็กอย่างต่อเนื่อง และ 4) การจัดคลินิกบริการ แยกเป็นสัดส่วน ที่มีความพร้อมทั้งวัสดุอุปกรณ์ มีระบบการนัดติดตามกระตุ้นพัฒนาการทั้งเชิงรุกที่บ้านและศูนย์เด็กเล็ก และการบริการในคลินิก มีระบบส่งต่อและขอคำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญ หลังจากนำรูปแบบไปใช้ พบว่า เด็กมีพัฒนาการสมวัย 45 คน และพัฒนาการสงสัยล่าช้า 5 คน ซึ่งผู้ดูแลเด็ก ครูพี่เลี้ยงและเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมีส่วนร่วมในการประเมินและกระตุ้นพัฒนาการเด็กอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเด็กกลับมามีพัฒนาการสมวัย ดังนั้น เจ้าหน้าที่สาธารณสุขควรให้ผู้ปกครองเด็กเข้ามามีส่วนในการประเมินและกระตุ้นพัฒนาเด็กอย่างต่อเนื่องที่บ้าน เพื่อให้เด็กมีพัฒนาการสมวัยและเกิดการเรียนรู้ในด้านต่างๆ อย่างเหมาะสม

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

1. ไสววรรณ ไผ่ประเสริฐ, รัตโนทัย พลับรู้การ, และ ชุลีพร ตีรเศรษฐ์ศักดิ์. การศึกษาผลของการประเมินพัฒนาการโดยใช้แบบอนามัย 49 เทียบกับการประเมินพัฒนาการโดยใช้แบบประเมินพัฒนาการ Denver II ในเด็กอายุ 6 เดือน และ 12 เดือน. กรุงเทพฯ: สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี; 2552.

2. นิตยา ไทยาภิรมย์.การสร้างสุขภาพวัยเด็ก.เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์; 2551.

3. นันทณี เสถียรศักดิ์พงศ์, สร้อยสุดา วิทยากร, ไฉทยา ภิระบรรณ์. แบบทดสอบพัฒนาการเดนเวอร์ 2. ใน การคัดการพัฒนาการ และการทดสอบความผิดปกติในเด็ก. เชียงใหม่: ธนบรรณการพิมพ์; 2549.

4. สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยแรกเกิด – 5 ปี สำหรับผู้ปกครอง. เชียงใหม่: สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์; 2557.

5. จิตตินันท์ บุญสถิรกุล. “รูปแบบการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัย” ในประมวลสาระชุดวิชา พัฒนาการและการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยเล่ม 2. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี :โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2557.

6. นิลาวาวรรณ ฉันทะปรีชา.การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด – 2 ปีในสถานเลี้ยงเด็กก่อนวัยเรียน:กรณีศึกษาสถานเลี้ยงเด็กก่อนวัยเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น.(วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาล). ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2550.

7. พร พันธุ์โอสถ.การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย: ตามแนวคิดวอลดอร์ฟ. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพมหานคร: วี.ที.ซี.คอมมิวนิเคชั่น; 2550.

8. สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือคัดกรองและส่งเสริมพัฒนาการเด็กวัยแรกเกิด – 5 ปี สำหรับบุลากรสถาบันสาธารณสุข ผู้ดูแล อาสาสมัคร และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการดูแลเด็ก. เชียงใหม่: สถาบันพัฒนาการเด็กราชนครินทร์; 2550.

9. ศิริกุล อิศรานุรักษ์, สุขจริง ว่องเดชากุล. อนามัย 55 แบบประเมินพัฒนาการเด็กปฐมวัย (อนามัย 49 ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: สำนักงานสร้างเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. 2555.

10. นันทณี เสถียรศักดิ์พงศ์, สร้อยสุดา วิทยากร, ไฉทยา ภิระบรรณ์. แบบทดสอบพัฒนาการเดนเวอร์ 2. ใน การคัดการพัฒนาการ และการทดสอบความผิดปกติในเด็ก. เชียงใหม่: ธนบรรณการพิมพ์; 2549.

11. พนิต โล่เสถียรกิจ, โชติรส พันธ์พงษ์, วรรณภา กางกั้น, เยาวรัตน์ รัตน์นันท์, สุคนธ์ สุวรรณบันดิษฐ์, ดวงหทัย จันทร์เชื้อ, และคณะ. สถานการณ์ปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับพัฒนาการของเด็กไทย.กรุงเทพฯ: กรมอนามัย กระทรวง สาธารณสุข;2557.

12. จินตนา พัฒนพงศ์ธร, ชัยชนะ บุญสุวรรณ และ นฤมล ธนเจริญวัชร. พัฒนาการของเด็กปฐมวัยไทย. นนทบุรี: สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. 2557.

13. สุดาภรณ์ พยัคฆเรือง และ พรรณรัตน์ แสงเพิ่ม. มุมมองของผู้ดูแลต่อการส่งเสริมพัฒนาเด็กของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก วารสารพยาบาลศาสตร์ 2558. (32): 62-70.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-04-30

รูปแบบการอ้างอิง

บุญลี ช. (2019). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแรกเกิด - 5 ปี โดยการมีส่วนร่วม ของครอบครัว ศูนย์สุขภาพชุมชนโรงพยาบาลภูสิงห์ อำเภอภูสิงห์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 2(1), 23–33. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jmpubu/article/view/194052

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความต้นฉบับ