ประสิทธิผลของโปรแกรมส่งเสริมความจำในผู้ป่วยจิตเภทสูงอายุที่มีความพร่องพุทธิปัญญา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบคะแนนผลการทดสอบสภาพสมองเบื้องต้นของผู้ป่วยจิตเภทสูงอายุที่บกพร่องพุทธิปัญญาก่อนและหลังได้รับโปรแกรมส่งเสริมความจำและระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมความจำกับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ

วิธีการ: วิจัยกึ่งทดลองในผู้ป่วยโรคจิตเภทอายุ 60 ปีขึ้นไป ณ สถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา จำนวน 24 คน  คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างตามเกณฑ์การคัดเลือกผู้เข้าร่วมการวิจัย จับคู่กลุ่มตัวอย่างให้มีลักษณะใกล้เคียงกัน ได้แก่ เพศ อายุ การศึกษา ระยะเวลาที่ได้รับการวินิจฉัยเป็นจิตเภท จับสลากเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 12 คน กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามปกติและได้รับโปรแกรมส่งเสริมความจำที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น กลุ่มควบคุมได้รับเฉพาะการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองคือ โปรแกรมส่งเสริมความจำในผู้ป่วยจิตเภทสูงอายุที่มีความบกพร่องพุทธิปัญญา ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลคือแบบทดสอบสภาพสมองเบื้องต้น ฉบับภาษาไทย (Mini Mental State Examination Thai 2002; MMSE-Thai 2002) วิเคราะห์ข้อมูลโดยคำนวณร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบค่าที

ผล: ผู้ป่วยจิตเภทสูงอายุที่บกพร่องพุทธิปัญญาหลังได้รับโปรแกรมส่งเสริมความจำมีค่าเฉลี่ยของคะแนนผลการทดสอบสภาพสมองเบื้องต้น มากกว่าก่อนการทดลอง และมากกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  

สรุป: ผู้ป่วยจิตเภทสูงอายุที่บกพร่องพุทธิปัญญา สามารถเรียนรู้และฝึกฝนได้ เมื่อได้รับการส่งเสริมและกระตุ้นความจำ โดยประเมินได้จากคะแนนผลการทดสอบสภาพสมองที่เพิ่มขึ้น จึงควรนำโปรแกรมส่งเสริมความจำมาใช้ร่วมกับการพยาบาลตามปกติ เพื่อเพิ่มความสามารถด้านความจำ