ความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อม และการรับรู้ กับทัศนคติ ในการพัฒนา ตามเกณฑ์มาตรฐานรพ.สต.ติดดาว

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบหลายวิธีวัตถุประสงค์เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อม และการรับรู้ กับทัศนคติ ต่อการพัฒนาตามมาตรฐาน รพ.สต.ติดดาว จากกลุ่มตัวอย่าง 50 คน เป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขและลูกจ้างสายวิชาชีพในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลทั้ง 16 แห่ง พื้นที่อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้แบบสอบถาม และการประชุมกลุ่มเป็นเครื่องมือวิจัย ประกอบด้วย 5 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 ข้อมูลทั่วไปผู้ตอบแบบสอบถาม ส่วนที่ 2 ความพร้อมตามหลักบริหาร 4M ส่วนที่ 3 ระดับการรับรู้ ส่วนที่ 4 ระดับทัศนคติ และส่วนที่ 5 การประชุมกลุ่ม ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ 5 ท่าน ได้ค่าความตรงของเนื้อหาเท่ากับ 0.83 ความเชื่อมั่นโดยสูตรสัมประสิทธิ์แอลฟ่าครอนบาคเท่ากับ 0.86วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน    

ผลการศึกษา พบว่า ความพร้อมตามหลักบริหาร 4M มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง ( =3.070, SD=0.5715) ระดับการรับรู้มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง (=3.346, SD=0.533) และระดับทัศนคติมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง ( =3.712 , SD=0.438) ความพร้อมตามหลักบริหาร 4M กับทัศนคติมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับปานกลาง (r=0.366,P-value<0.009) หมายถึงความพร้อมตามหลักบริหาร 4M มีผลต่อทัศนคติของกลุ่มเป้าหมายพอสมควร มีความพร้อม  แต่ละด้านในระดับปานกลาง โดยมีความกังวลกับความสิ้นเปลืองในการพัฒนา โดยการรับรู้กับทัศนคติมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับระดับปานกลาง (r=0.430,P-value<0.002) หมายถึงระดับการรับรู้เกณฑ์การประเมินฯ มีผลต่อทัศนคติของกลุ่มเป้าหมายพอสมควร โดยรับรู้ถึงความจำเป็น และรายละเอียดเกณฑ์การประเมินในระดับปานกลาง สู่ความคาดหวังที่จะได้รับการรับรองมาตรฐาน และมีความสุขกับการทำงาน ปัจจัยอื่นที่มีความสำคัญคือสัมพันธ์ภาพของเจ้าหน้าที่ต่อเครือข่ายในชุมชน ที่ก่อให้เกิดความยั่งยืนในการพัฒนา ส่วนขนาดของหน่วยบริการตามสัดส่วนประชากร ไม่ส่งผลต่อวิธีการพัฒนา แต่ส่งผลต่อการจัดสรรงบประมาณ เนื่องจากมีหน่วยบริการมากกว่าอำเภออื่นที่มีสัดส่วนประชากรใกล้เคียงกัน