ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยาของนักเรียน ระดับชั้น ม.4-6 ในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิผลต่อพฤติกรรมป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยา การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาโดยเก็บข้อมูลจากนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา กรุงเทพมหานคร จำนวน 366 คน ระหว่างเดือน มีนาคม-เมษายน 2564 เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบทดสอบความรู้เกี่ยวกับเชื้อดื้อยา ทัศนคติเกี่ยวกับการป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยา และแบบสอบถามพฤติกรรมป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยา วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา (Descriptive Statistic) และสถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression Analysis) ผลการวิจัยพบว่าผู้ตอบแบบสอบถามมีคะแนนความรู้เกี่ยวกับเชื้อดื้อยาอยู่ในระดับดี ร้อยละ 52.2 (n=191) ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่ากลุ่มผู้ตอบแบบสอบถามมีคะแนนทัศนคติต่อการป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยาอยู่ในระดับดี ร้อยละ 87.97 (n=322) และคะแนนระดับพฤติกรรมป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยา อยู่ในระดับดี ร้อยละ 57.9 (n=208) ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณพบว่า เพศ ระดับชั้น แผนการเรียน รายได้ อาศัยอยู่กับ ความรู้เกี่ยวกับเชื้อดื้อยา และทัศนคติต่อการป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยา โดยร่วมกันทำนายได้ร้อยละ 17.1 (R Square = .171) เมื่อพิจราณาค่าสัมประสิทธิ์ถดถอย (Beta) จากการวิเคราะห์ข้อมูลทั้ง 8 ตัวพบว่า ทัศนคติต่อการป้องกันการเกิดเชื้อดื้อยา และรายได้ต่อเดือน เป็นปัจจัยที่มีอำนาจทำนายพฤติกรรมมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (Beta =.332, t=6.338, p<.001) และ (Beta =.204, t=3.884, p<.001) ตามลำดับ