The comparison of leprosy treatment outcomes among Thais and other nationalities of the Center for Urban Disease Control and Prevention. 2008 – 2017

Main Article Content

เขมกร เที่ยงทางธรรม
สุพัตรา นิลศิริ
วรงค์กช เชษฐพันธ์

Abstract

Background: This retrospective descriptive study aims to find the differences between the characteristics, treatment outcomes, and nationalities (Thai vs Non-Thai) among the leprosy patients in the Skin Clinical the Center for Urban Disease Control and Prevention. To control leprosy in the community and prevent grade 2 physical disabilities, early disease detection and treatment are significantly important.


Methods: This retrospective descriptive study is comprised of samples from 68 leprosy patients. The form used for recording data collection in this research was developed by the Department of Disease Control and also used at the Center for Urban Disease Control and Prevention during the 2008 – 2017 period. The statistics used were percentage, mean, and standard deviation, Chi-square and paired t- test.


Results: Among a cohort of 68 leprosy patients (86.76%) were Thai and ​(13.24%) were from other nationalities. Most of them were male, Thai (64.4%) and (66.7%) from other nationalities respectively. The Thai age range between 56 and 65 years old was 23.7% and the other nationalities age range between 25 and 35 years old was 33.3%. Most of them were self-employed Thai (52.5 %) and Non-Thai (66.7%) respectively. The living rate related to the leprosy disease of Thai living in Bangkok and Phatumtani Province was  (30.5, 25.4%, respectively). Other nationalities living in foreign areas and Phatumtani Province was (44.4, 33.3 %, respectively). Both Thai and other nationalities received     


multi-drug treatment (79.7, 88.9%, respectively). More than half had 1-5 years of symptoms before treatment (54.2, 55.6%, respectively). Clinical manifestation of bilateral skin lesions that were present but were not erythematous plaques was  (54.2, 77.8%, respectively). Groups of other nationalities relation to drug allergies during treatment was (11.1 %, p < .05). Completed treatment in Thais and other nationalities was (76.3, 66.8%, respectively), but lost contacts in other nationalities were (22.2%) more than with Thais (6.8%), over 3 times as many.


Conclusion: This study has shown that leprosy patients of other nationalities have seen a drug allergy during treatment and have had more lost contacts than with Thais. Thus, a plan to follow up treatment and study the problems and obstacles in caring for leprosy patients, reduce the distribution of leprosy in the community, and prevent grade 2 physical disabilities should be sought according to the goal of leprosy prevention and control.

Article Details

How to Cite
1.
เที่ยงทางธรรม เ, นิลศิริ ส, เชษฐพันธ์ ว. The comparison of leprosy treatment outcomes among Thais and other nationalities of the Center for Urban Disease Control and Prevention. 2008 – 2017. IUDCJ [Internet]. 2021 Aug. 30 [cited 2024 Dec. 22];6(1):67-86. Available from: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/iudcJ/article/view/249505
Section
Research Articles

References

ธีระ รามสูต, ฉลวย เสร็จกิจ. (2559). ระบาดวิทยาของโรคเรื้อนหลังการกำจัดโรคเรื้อนสำเร็จสมดังพระราชปณิธาน. ราชประชาสมาสัยสาร, ฉบับพิเศษ :27-37.

ธีระ รามสูต, ฉลวย เสร็จกิจ. (2559). ความก้าวหน้าของโครงการเฝ้าระวังและรักษาโรคเรื้อนในบุคคลและแรงงานต่างด้าว. ราชประชาสมาสัยสาร, ฉบับพิเศษ: 38-46.

ศิลธรรม เสริมฤทธิรงค์,พจนา ธัญญกิตติกุล. (2562). การประเมินประสิทธิผลโครงการกำจัดโรคเรื้อนภายใต้แผนยุทธศาสตร์โรคเรื้อน 5 ปี (พ.ศ. 2553-2557)และแผนยุทธศาสตร์โรคเรื้อน 6 ปี

(พ.ศ. 2558-2563) พ.ศ. 2561 เข้าถึงวันที่ 30 กันยายน 2562

http://thaileprosy.ddc.moph.go.th/site/research.html.

ศิลธรรม เสริมฤทธิรงค์และศิรามาศ รอดจันทร (2560, บทคัดย่อ). ศึกษาการรับรู้การตีตราต่อโรคเรื้อนและวัณโรคในบุคลากรสาธารณสุข จังหวัดชัยภูมิ. วารสารกรมควบคุมโรค ปีที่ 43 ฉบับที่ 3 ก.ค - ก.ย. 2560

สถาบันราชประชาสมาสัย กรมควบคุมโรค. (2552). แผนยุทธศาสตร์โรคเรื้อน 2553-2557. สมุทรปราการ.

สถาบันราชประชาสมาสัย กรมควบคุมโรค. (2553). คู่มือการวินิจฉัยและรักษาโรคเรื้อน (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักพิมพ์พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สถาบันราชประชาสมาสัย กรมควบคุมโรค. (2557). แผนยุทธศาสตร์โรคเรื้อน 6 ปี (2558-2563).

สมุทรปราการ.

สถาบันราชประชาสมาสัย กรมควบคุมโรค. (2561). สถานการณ์โรคเรื้อน 2507-2560. นนทบุรี

สุรพงษ์ กองจันทึก. (2554). การแก้ไขปัญหาแรงงานข้ามชาติควรเป็นอย่างไร. เข้าถึงได้จาก

http://www.statelessperson.com/www/?q=node/3019

กองนโยบายและแผนสำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร (2559). รายงานการศีกษาผลกระทบจากการให้บริการสาธารณสุขแก่แรงงานต่างด้าวของโรงพยาบาลในสังกัดกรุงเทพมหานคร.กรุงเทพฯ.

สํานักบริหารแรงงานต่างด้าว. วารสารสถิติจํานวนคนต่างด้าวที่ได้รับอนุญาตทํางานทั่วราชอาณาจักร ประจําปี ๒๕๕๘. กรมการจัดหางาน กระทรวงแรงงาน, ๒๕๕๙

ศิวิไล ชยางกูร.(2555) . แรงงานข้ามชาติกับความต้องการดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

ชัยรัตน์ เตชะไตรศักดิ์. (2561). ระบาดวิทยาของโรคเรื้อนในแรงงานต่างด้าว อพยพเข้ามาในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2541 - 2559. วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย,ปีที่ 8 ฉบับที่ 1

มกราคม-เมษายน 2561:1-13.

World Global Burden of disease: 2004 update. Geneva, Switzerland: World Health Organization, 2008. 2.

Jones KE, Patel NG, Levy MA, et al. Global trends in emerging and remerging disease. Nature, 2008; 451: 990-995.

Disease Buden due to Leprosy (Plan Period: 2011-2015). New Delhi. (2015). Global Leprosy Strategy 2016-2020.

Retrieved from: http://www.who.int/lep/resources/9789290225256/en/.

Diana L. (2012). Drug-resistant leprosy: Monitoring and current Status. Lepr Rev, 83:269–281.

ILEP. (2001). The Interpretation of Epidemiological Indicators in Leprosy. London.