การสำรวจความไม่เท่าเทียมในการใช้บริการสุขภาพในกลุ่มแรงงานข้ามชาติชาวเมียนมา ในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย ประเทศไทย

บทคัดย่อ

ความเป็นมา:แรงงานข้ามชาติมีความเปราะบางต่ออันตรายในอาชีพ โรคติดเชื้อ และปัญหาสุขภาพอื่นๆ มากกว่าประชากรในท้องถิ่น จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเข้าใจรูปแบบการใช้บริการสุขภาพของแรงงานข้ามชาติให้ดียิ่งขึ้น โดยคำนึงถึงสถานะที่ไม่มั่นคงและมักถูกกีดกันในระบบสุขภาพ

วัตถุประสงค์:การศึกษานี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อระบุรูปแบบการใช้บริการสุขภาพของแรงงานข้ามชาติชาวเมียนมาในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย ประเทศไทย

วิธีการศึกษา:การศึกษาภาคตัดขวางดำเนินการในกลุ่มแรงงานข้ามชาติชาวเมียนมาอายุ 18 ถึง 60 ปี จำนวน 355 คน ในอำเภอเมือง ข้อมูลถูกรวบรวมโดยใช้แบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบความถูกต้องแล้ว ผ่านการสัมภาษณ์แบบตัวต่อตัว

ผลการศึกษา:จากผู้เข้าร่วมการศึกษาจำนวน 355 คน มีเพศชายร้อยละ 55.80 และเพศหญิงร้อยละ 44.20 โดยมีอายุเฉลี่ย 35 ปี (S.D. ±9.46) แรงงานส่วนใหญ่ร้อยละ 70.70 มีประกันสุขภาพ และร้อยละ 96.30 ได้ขึ้นทะเบียนแรงงานข้ามชาติ สำหรับการใช้บริการสุขภาพ พบว่า ร้อยละ 49.60 เข้ารับบริการสุขภาพจากอาการเจ็บป่วยในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ปัจจัยเช่น อายุ ค่าใช้จ่ายรายเดือน ความครอบคลุมของประกันสุขภาพ และชั่วโมงการทำงานต่อวันมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการใช้บริการสุขภาพ (p≤0.05)

สรุปและข้อเสนอแนะ:การศึกษานี้ได้พบประเด็นสำคัญที่มุ่งปรับปรุงการใช้บริการสุขภาพและผลลัพธ์ด้านสุขภาพของแรงงานข้ามชาติในประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งพบอัตราการใช้บริการสูงในจังหวัดเชียงราย การพัฒนานโยบายที่มีประสิทธิภาพควรมุ่งเน้นไปที่การรณรงค์สร้างความตระหนักรู้เฉพาะกลุ่มเพื่อให้ความรู้แก่แรงงานข้ามชาติเกี่ยวกับบริการสุขภาพที่มีอยู่ สิทธิของแรงงานข้ามชาติ และประโยชน์ของการใช้บริการสาธารณสุข การเพิ่มความตระหนักรู้เป็นสิ่งสำคัญในการลดช่องว่างระหว่างความรู้และการใช้บริการสุขภาพอย่างจริงจัง โดยการดำเนินกลยุทธ์เหล่านี้ ผู้กำหนดนโยบายจะสามารถเพิ่มการเข้าถึงและผลลัพธ์ด้านสุขภาพสำหรับแรงงานข้ามชาติในประเทศไทยได้อย่างมีนัยสำคัญ