ภาวะซึมเศร้าของผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียงในอำเภอเมือง จังหวัดตาก

บทคัดย่อ

ความเป็นมา:โรคซึมเศร้าเป็นอาการที่พบได้บ่อยในประชากรทั่วไปและพบได้มากในผู้ใช้บริการสุขภาพระดับปฐมภูมิสถานการณ์ผู้สูงอายุกลุ่มติดเตียงมีจํานวนเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกปีผู้สูงอายุกลุ่มติดเตียงนี้จําเป็นต้องได้รับการดูแลอย่างเหมาะสมและใกล้ชิดตลอดเวลาซึ่งทําให้ผู้ดูแลเกิดอารมณ์ที่ฉุนเฉียวง่ายรู้สึกไม่มีเวลาเป็นของตัวเองสูญเสียความเป็นส่วนตัวรู้สึกเหมือนผูกติดกับผู้ป่วยถูกแยกจากสังคมขาดเพื่อน รู้สึกเหงา เบื่อหน่าย และเกิดความเครียดสะสมซึ่งสภาพอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงดังกล่าวนี้ถ้าไม่ได้ รับการแก้ไขจะส่งผลให้ผู้ดูแลเกิดปัญหาทางด้านสุขภาพจิตได้วัตถุประสงค์:เพื่อสํารวจภาวะซึมเศร้าของผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียงในอําเภอเมือง จังหวัดตาก

วิธีการศึกษา:เป็นการศึกษาเชิงสํารวจพรรณนาแบบตัดขวางกลุ่มตัวอย่างคือกลุ่มตัวอย่างคือผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียงจํานวนผู้ป่วยติดเตียงในอําเภอเมืองจังหวัดตากทั้งหมด90กลุ่มตัวอย่างซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงเก็บรวบรวมข้อมูลโดยแบบสอบถามชนิดถามตอบด้วยตนเองระหว่างเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2566 ถึง เดือนพฤษภาคม พ.ศ.2567 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย

ผลการศึกษา:กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงอายุอยู่ในช่วงอายุ40-49 ปีสถานภาพส่วนมากคือสถานภาพสมรสความสัมพันธ์กับผู้ป่วยติดเตียงมากที่สุดคือ บุตร ระยะเวลาที่ดูแลผู้ป่วยติดเตียงมากที่สุดคือ อยู่ระหว่าง 1-5 ปี ความรู้สึกเป็นภาระในการดูแลผู้ป่วยติดเตียงส่วนมากรู้สึกเป็นภาระชั่วโมงการดูแลผู้ป่วยติดเตียงต่อวันมากที่สุดคืออยู่ระหว่าง 6-10 ชั่วโมง ภาวะซึมเศร้าผลแบบประเมินโรคซึมเศร้า 9 คําถาม (9Q) พบว่ากลุ่มตัวอย่างไม่มีอาการของโรคซึมเศร้าหรือมีอาการของโรคซึมเศร้าระดับน้อยมาก คิดเป็นร้อยละ 27.78 มีอาการของโรคซึมเศร้าระดับน้อย คิดเป็นร้อยละ 22.22 มีอาการของโรคซึมเศร้าระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 16.67 และมีอาการของโรคซึมเศร้าระดับรุนแรง คิดเป็นร้อยละ 33.33

สรุปและข้อเสนอแนะ:ผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียงเป็นกลุ่มเสี่ยงและมีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะซึมเศร้าค่อนข้างสูงดังนั้นบุคลากรทางด้านสาธารณาสุขจึงควรมีการคัดกรองภาวะซึมเศร้าในผู้ดูแลทุกรายและควรมีการติดตามภาวะซึมเศร้าเป็นระยะเพื่อป้องกันหรือลดความรุนแรงของภาวะซึมเศร้า