ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการใช้ถุงยางอนามัยของกลุ่มชายรักชายในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจแบบภาคตัดขวาง เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายพฤติกรรมการใช้ถุงยางอนามัยของกลุ่มชายรักชายโดยใช้แนวคิดข้อมูล แรงจูงใจ และทักษะพฤติกรรมของ Fisher และ Fisher. (1992) มาเป็นแนวทางในการศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือ ชายรักชายในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 179 ราย เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามซึ่งประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล ความรู้เรื่องโรคเอดส์และการใช้ถุงยางอนามัย ความสะดวกในการเข้าถึงถุงยางอนามัย อิทธิพลจากคู่นอนต่อการใช้ถุงยางอนามัย ทัศนคติต่อการใช้ถุงยางอนามัย การรับรู้ความสามารถของตนเองในการใช้ถุงยางอนามัย และ พฤติกรรมการใช้ถุงยางอนามัย ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ เชิงพรรณนา และวิเคราะห์ปัจจัยทำนายด้วยการวิเคราะห์สถิติถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

กลุ่มตัวอย่างอายุเฉลี่ย 29 ปี (SD = 5.94) มีการใช้ถุงยางอนามัยเมื่อมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ร้อยละ 51.4 ส่วนการใช้ถุง ยางอนามัยในรอบปีที่ผ่านมา ร้อยละ 36.2 ประเภทคู่นอนในรอบปีที่ผ่านมาส่วนใหญ่ คือ คนรัก/แฟน ร้อยละ 30.7 ผลการ วิจัยพบว่า ระดับการศึกษา ความรู้เรื่องโรคเอดส์และการใช้ถุงยางอนามัย ความสะดวกในการเข้าถึงถุงยางอนามัย และอิทธิพล จากคู่นอนมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมการใช้ถุงยางอนามัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความรู้เรื่องโรค เอดส์และการใช้ถุงยางอนามัย (β = .16, p < .05) และความสะดวกในการเข้าถึงถุงยางอนามัย (β = .18, p < .05) สามารถ ร่วมกันทำนายพฤติกรรมการใช้ถุงยางอนามัยของกลุ่มชายรักชายในเขตกรุงเทพมหานครอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ร้อยละ 6.3 (R2 = .063) ผลการศึกษาครั้งนี้สามารถนำข้อมูลไปใช้เพื่อส่งเสริมการมีสมรรถนะแห่งตนของกลุ่มชายรักชายให้เกิดพฤติกรรมการใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งเมื่อมีเพศสัมพันธ์รวมไปถึงการปฏิเสธต่อรองที่จะมีเพศสัมพันธ์โดยปราศจากถุงยางอนามัย และเพื่อการจัดกิจกรรมส่งเสริมความรู้เรื่องโรคเอดส์และการใช้ถุงยางอนามัยและการรณรงค์แจกถุงยางอนามัยฟรี