บทบาทพยาบาลในการจัดการอาการของผู้สูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง: กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

บทนำ: โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นความผิดปกติของระบบทางเดินหายใจที่มีการอุดกั้นของทางเดินหายใจอย่างถาวร ซึ่งเกิดจากการเปลี่ยนแปลงภายในของหลอดลมหรือเนื้อปอดทำให้หลอดลมตีบแคบลงและจากการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของระบบหายใจผู้สูงอายุส่งผลกระทบต่อการควบคุมโรคลำบาก

วัตถุประสงค์: เพื่อนำเสนอความรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของระบบหายใจในผู้สูงอายุ แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ตัวอย่างการประยุกต์ใช้ทฤษฎี หลักฐานเชิงประจักษ์หรือนวัตกรรมในการพยาบาลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังในชุมชน และบทบาทพยาบาลในการจัดการอาการหายใจลำบากในผู้สูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

ประเด็นสำคัญ: ผู้สูงอายุมีการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของระบบหายใจเมื่อเป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังส่งผลต่อการควบคุมอาการหายใจลำบากจนเกิดภาวะเรื้อรังของโรคโดยไม่สามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้ สมรรถภาพปอดลดลงมากขึ้นอาการเหนื่อยรุนแรงขึ้นเป็นอุปสรรคต่อการทำกิจกรรม มีภาวะพึ่งพามากขึ้น มีความวิตกกังวลและซึมเศร้า ส่งผลให้คุณภาพชีวิตลดลง ซึ่งมีความสำคัญในการให้การพยาบาล

สรุป: การพยาบาลผู้สูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังต้องมีการประเมินระดับความรุนแรงและจัดระดับความรุนแรง การรักษาส่วนใหญ่มุ่งรักษาตามอาการโดยการใช้ยารับประทาน ยาพ่นสูด และการรักษาโดยใช้เครื่องช่วยหายใจ พยาบาลมีบทบาทที่สำคัญ คือ เป็นผู้ช่วยเหลือและให้การพยาบาล โดยวางแผนการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยระยะยาว รวมถึงการดูแลต่อเนื่องที่บ้านเพื่อให้ผู้ป่วยสามารถปฏิบัติตัวที่บ้านและสามารถดำเนินกิจวัตรประจำวันได้อย่างปกติส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

ข้อเสนอแนะ: โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังถ้ามีการจัดการที่เหมาะสมในเรื่องของการคัดกรอง การรักษา การพยาบาลรวมถึงความร่วมมือของผู้สูงอายุในการปรับพฤติกรรมจะสามารถช่วยชะลอความเลวลงของโรค ส่งเสริมให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น