การพัฒนารูปแบบการป้องกันการฆ่าตัวตาย ในกลุ่มเสี่ยงที่มีภาวะซึมเศร้าในชุมชน จังหวัดจันทบุรี

บทคัดย่อ

บทนำ: ภาวะซึมเศร้า การคิดฆ่าตัวตายเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญของประเทศไทย ผู้ป่วย ครอบครัว ทุกภาคส่วนควรมีส่วนร่วมในการป้องกันการฆ่าตัวตายในกลุ่มเสี่ยงที่มีภาวะซึมเศร้าในชุมชน

วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาความต้องการดูแลกลุ่มเสี่ยงที่มีภาวะซึมเศร้าและคิดฆ่าตัวตาย 2) พัฒนารูปแบบการป้องกันการฆ่าตัวตาย ฯ 3) ประเมินความเหมาะสมของกิจกรรมความพร้อมของชุมชนต่อการดำเนินงานตามรูปแบบฯ

ระเบียบวิธีวิจัย: ระยะที่ 1 ปัญหาความต้องการดูแลกลุ่มเสี่ยงที่มีภาวะซึมเศร้าและคิดฆ่าตัวตายในชุมชน กลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าและคิดฆ่าตัวตาย จำนวน 10 คน ระยะที่ 2 การพัฒนารูปแบบฯ กลุ่มตัวอย่างทีมพัฒนารูปแบบประกอบด้วย ผู้ให้บริการสุขภาพ แกนนำชุมชน ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า จำนวน 19 คน นำทฤษฎีสามขั้นตอนคอนสกี้และเมย์ประยุกต์ใช้ในการพัฒนารูปแบบ ระยะที่ 3 ประเมินความเหมาะสมของกิจกรรม ความพร้อมของชุมชน กลุ่มตัวอย่างผู้ให้บริการสุขภาพแกนนำชุมชน จำนวน 67 คน วิเคราะห์ข้อมูลปริมาณสถิติพรรณนา ข้อมูลคุณภาพวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย: พบว่า 1) กลุ่มเสี่ยงที่มีภาวะซึมเศร้าและคิดฆ่าตัวตาย มีปัญหาสุขภาพร่างกาย การสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก ความผิดหวัง และปัญหาเศรษฐกิจ ความต้องการช่วยเหลือ ร่างกาย จิตใจ สังคม และการเข้าถึงบริการสุขภาพ 2) รูปแบบการป้องกันการฆ่าตัวตายฯ (1) การคัดกรองความคิดฆ่าตัวตายในบุคคลที่มีภาวะซึมเศร้า (2) การป้องกันการพัฒนาความคิดฆ่าตัวตายโดยป้องกันความรู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง การเสริมสร้างความเข้มแข็งทางใจ การสร้างสัมพันธภาพในครอบครัว การป้องกันสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการฆ่าตัวตาย 3) บุคลากรสาธารณสุข แกนนำชุมชน มีความคิดเห็นต่อรูปแบบเหมาะสมระดับมาก

สรุปผลการวิจัย: ชุมชน บุคลากรสาธารณสุขมีความพร้อมต่อการดำเนินการตามรูปแบบฯ ที่พัฒนาระดับมาก

ข้อเสนอแนะ: ศึกษาการทำโปรแกรมการป้องกันการฆ่าตัวตาย