ความสัมพันธ์ระหว่างความร่วมมือในการใช้ยาจากข้อคำถามเดี่ยว และความล้มเหลวต่อการรักษาทางไวรัสในผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวี

บทคัดย่อ

          ความร่วมมือในการใช้ยาต้านเอชไอวีมีผลต่อความสำเร็จของการรักษาเอชไอวี การรายงานความร่วมมือในการใช้ยาด้วยตัวผู้ป่วยเองเป็นที่นิยม เนื่องจากประหยัดและมีความสะดวก การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์ย้อนหลังจากผลไปหาเหตุแบบจับคู่ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความร่วมมือในการใช้ยาต้านเอชไอวีที่ได้จากการใช้ข้อคำถามเดี่ยวและความล้มเหลวต่อการรักษาทางไวรัสในผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวี โดยทำการศึกษาผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 122 คน โดยแบ่งผู้ป่วยออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มศึกษา คือ ผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีที่มีความล้มเหลวต่อการรักษาทางไวรัส และกลุ่มควบคุม คือ ผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีที่ไม่มีความล้มเหลวต่อการรักษาทางไวรัส โดยจับคู่กลุ่มศึกษาและกลุ่มควบคุมในอัตราส่วน 1:1 ด้วยเพศและสูตรยา และเก็บข้อมูลความร่วมมือในการใช้ยาจากฐานข้อมูลของโรงพยาบาล ผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีทั้ง 2 กลุ่ม จำนวนกลุ่มละ 61 คน มีความร่วมมือในการใช้ยาที่ดี ร้อยละ 35.94 และ 64.06 ตามลำดับ และพบว่าผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีที่มีความร่วมมือในการใช้ยาที่ไม่ดี มีความเสี่ยงในการเกิดความล้มเหลวต่อการรักษาทางไวรัสมากกว่าผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีที่มีความร่วมมือในการใช้ยาที่ดีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (OR=10.03; 95%Cl= 2.325-43.258; p-value = 0.002) ความร่วมมือในการใช้ยาต้านเอชไอวีได้จากการใช้ข้อคำถามเดี่ยวมีความสัมพันธ์กับความล้มเหลวต่อการรักษาทางไวรัสอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ดังนั้นการใช้ข้อคำถามเดี่ยวในการประเมินความร่วมมือในการใช้ยาเพียงอย่างเดียว อาจเป็นเครื่องมือที่ช่วยประเมินความร่วมมือในการใช้ยาของผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีในบริบทที่มีข้อจำกัดด้านเวลาในการดูแลผู้ป่วย