การก่อรูปนโยบายแบบบูรณาการงานคุ้มครองภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
เม.ย. 24, 2018
คำสำคัญ:
การก่อรูปนโยบายแบบบูรณาการ กระบวนการนโยบาย การคุ้มครองภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย บทบาทและการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การก่อรูปนโยบายแบบบูรณาการงานคุ้มครองภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพปัญหา สถานการณ์ สภาพแวดล้อม ปัจจัยนำเข้ากระบวนการและผลลัพธ์ที่นำไปสู่การก่อรูปนโยบายแบบบูรณาการ ในปัจจุบัน โดยตัวแบบทฤษฎีเชิงระบบ (System Theory) ของ David Easton ใช้วิธีการตอบแบบสอบถาม และการรวบรวม ประมวลผล และวิเคราะห์ ข้อมูล เอกสาร รายงาน กฎหมาย ระเบียบ (Documents Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) สถานการณ์และสภาพแวดล้อมในกระบวนการก่อรูปนโยบาย มีความสัมพันธ์สอดคล้องในทิศทางเดียวกับนโยบายรัฐบาล แต่ยังให้ความสำคัญกับภารกิจหลักของแต่ละหน่วยงาน ส่วนทิศทางการบูรณาการเป็นเพียงกระบวนการ หรือกิจกรรมย่อย ด้านปัจจัยนำเข้า และกลไกการแปรสภาพกระบวนการฯ ต้องคำนึงถึงการผลักดันในระดับชาติหรือภายใต้กรอบนโยบายของรัฐบาล และมีจุดเด่นที่ทุกหน่วยงานเห็นพ้องกับแนวคิดการบูรณาการระดับนโยบาย สอดคล้องกับแผนยุทธศาสตร์ชาติ การพัฒนาภูมิปัญญาไท สุขภาพวิถีไท ทั้ง 2 ฉบับ จะทำให้เกิดพลังขับเคลื่อนไปพร้อมกันในระดับชาติ 2) บทบาทและการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และภาคีเครือข่ายภาคประชาชนเห็นด้วยอย่างยิ่งกับการก่อรูปนโยบายแบบบูรณาการ โดยมีระดับค่าเฉลี่ย (Mean) 4.42 ยังมีผลทางบวกในการผลักดันเชิงนโยบายแบบบูรณาการ แสดงให้เห็นว่า การขับเคลื่อนนโยบายแบบบูรณาการเป็นแนวทางสำคัญ ที่ควรนำไปพัฒนาและผลักดันสู่การปฏิบัติจริง
Article Details
ประเภทบทความ
Original Articles
เอกสารอ้างอิง
1. สำนักงานความหลากหลายทางชีวภาพด้านป่าไม้ กรมป่าไม้. ความหลากหลายสู่ความยั่งยืนของผืนป่า
ในพื้นที่ป่าชุมชน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี. กรุงเทพฯ: อักษรสยามการพิมพ์; 2555. หน้า 3 -14.
2. จรัญญธร บุญญานุภาพ. กระบวนการกำหนดนโยบายสาธารณะด้านการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในระดับชุมชนบนฐานของการใช้ข้อมูลแบบมีส่วนร่วมของประชาชน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2553. หน้า 37-42.
3. กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก. พระราชบัญญัติคุ้มครองและส่งเสริมภูมิปัญญา การแพทย์แผนไทย พ.ศ. 2542 และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด; 2556. หน้า 10-100.
4. ภาณุมาศ ขัดเงางาม. วิจัยกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองและส่งเสริมภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย: แนวคิดและบทวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2553. หน้า 147-52.
5. เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ. ประวัติและวิวัฒนาการแพทย์แผนไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สถาบันการแพทย์ แผนไทย กรมการแพทย์; 2538. หน้า 20-30.
6. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่นส์; 2546. หน้า 173-256.
7. คำแถลงนโยบายของคณะรัฐมนตรี พลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี แถลงต่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติ วันศุกร์ที่ 12 กันยายน 2557. ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 131 ตอนพิเศษ 180 ง ลงวันที่ 12 กันยายน 2557.
8. Rosenbloom D. Public administration: understanding management, politics, and law in the public sector. California: The Rand Corporation Company; 1950. p. 14-9.
9. Rosenbloom D. Understanding public policy. California: The Rand Corporation Company; 1984. p. 1-5.
10. ติน ปรัชญพฤทธิ์. รัฐประศาสนศาสตรเปรียบเทียบ: เครื่องมือในการพัฒนาประเทศ. พิมพครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2535. หน้า 15-25.
11. สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์. ความรู้กับความเข็มแข็งของสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ: มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ; 2547. หน้า 5-9.
12. อมร รักษาสัตย์. การพัฒนานโยบาย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์; 2520. หน้า 2-4.
13. Sharkansky. The Political Scientist and Policy Analysis: An Introduction,” in Policy Analysis in Political Science, ed. Ira Sharkansky. Chicago: Markham Publishing Company; 1970. Vol 1. p.16-21.
14. Anderson J. Effective protection in the U.S.: A historical comparison. Amsterdam: North-Holland Publishing Company; 1970. p. 6.
15. Lindblom C. The Policy Making Process. Englewood Cliffs, N.J: Prentice-Hall; 1968:4(2). p. 122.
16. จุมพล หนิมพาณิช. การวิเคราะห์นโยบาย : ขอบข่าย แนวคิด ทฤษฎีและกรณีตัวอย่าง. พิมพ์ครั้ง ที่ 4. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช; 2552. หน้า 25-52.
17. Quade E. Analysis for public decisions. California: The Rand Corporation Company; 1982. p. 9.
18. Dunn W. Public policy analysis: an introduction. California: The Rand Corporation Company; 1981. p. 13.
19. Lester J., Stewart J. Public Policy: An Evolutionary Approach. California: Wadsworth Publishing Company, 2000. p. 16.
20. โชคชัย สุทธาเวศ. สำนักคิดในสังคมไทย : การประเมินเชิงวิพากษ์เบื้องต้น และสำนักคิดเศรษฐศาสตร์การเมืองแนววัฒนธรรมชุมชน. ใน : 60 ปี ฉัตรทิพย์ นาถสุภา (ผาสุก พงษ์ไพจิตร บรรณาธิการ). ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์เศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2543. หน้า 13-109.
21. Max Weber. Classics of Public Administration. New York: Harcourt Brace College Publishers; 1997. p. 29-46.
22. ไชยวัฒน์ เจริญสินโอฬาร. รัฐศาสตร์แนววิพากษ์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2557. หน้า 25-57.
23. Wilson W. (1887). The Study of Administration. New York: New York: Walker & Company; 1887; p. 19.
24. Ott J. Classic Readings in Organizational Behavior. California: Wadsworth Publishing Company; 1975. p. 17.
25. Frederickson H. New public administration. New York: New York: Harcourt, Brace, and Company; 1977. p.25.
26. Stivers C. “Active Citizenship and Public Administration” Refounding Public Administration. London: W.W.Norton & Company; 1980. p. 27.
27. สิริภาพรรณ ลี้ภัยเจริญ. (2555). การจัดการ (WMS Journal of Management). พิมพ์ครั้งที่ 2. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์; 2555. หน้า 27.
28. William E. Participation Management: Concept Theory and Implementation. California: The Rand Corporation Company; 1976. p. 29-30.
29. ไพรัชน์ เตชะรินทร์. นโยบายและกลวิธีการมีส่วนร่วมของชุมชนในยุทธศาสตร์การพัฒนา. ศูนย์การศึกษานโยบายสาธารณสุข มหาวิทยาลัยมหิดล. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์; 2525. หน้า 24-30.
30. อคิน รพีพัฒน์. คู่มือนักพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภณการพิมพ์; 2527. หน้า 3-4.
31. จรัณธร บุญญานุภาพ. การติดตามการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศการเกษตรในระยะยาวและการประเมินผลกระทบของแผ่นดินถล่ม ต่อระบบนิเวศการเกษตร ในพื้นที่อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์. กรุงเทพฯ: อักษรสยามการพิมพ์; 2553. หน้า 25-53
32. คณะกรรมการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพแห่งชาติ.แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา
ภูมิปัญญาไทสุขภาพวิถีไท ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2555-2559). กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์; 2555. หน้า 1-15.
ในพื้นที่ป่าชุมชน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี. กรุงเทพฯ: อักษรสยามการพิมพ์; 2555. หน้า 3 -14.
2. จรัญญธร บุญญานุภาพ. กระบวนการกำหนดนโยบายสาธารณะด้านการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในระดับชุมชนบนฐานของการใช้ข้อมูลแบบมีส่วนร่วมของประชาชน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2553. หน้า 37-42.
3. กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก. พระราชบัญญัติคุ้มครองและส่งเสริมภูมิปัญญา การแพทย์แผนไทย พ.ศ. 2542 และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด; 2556. หน้า 10-100.
4. ภาณุมาศ ขัดเงางาม. วิจัยกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองและส่งเสริมภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย: แนวคิดและบทวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2553. หน้า 147-52.
5. เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ. ประวัติและวิวัฒนาการแพทย์แผนไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สถาบันการแพทย์ แผนไทย กรมการแพทย์; 2538. หน้า 20-30.
6. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่นส์; 2546. หน้า 173-256.
7. คำแถลงนโยบายของคณะรัฐมนตรี พลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี แถลงต่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติ วันศุกร์ที่ 12 กันยายน 2557. ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 131 ตอนพิเศษ 180 ง ลงวันที่ 12 กันยายน 2557.
8. Rosenbloom D. Public administration: understanding management, politics, and law in the public sector. California: The Rand Corporation Company; 1950. p. 14-9.
9. Rosenbloom D. Understanding public policy. California: The Rand Corporation Company; 1984. p. 1-5.
10. ติน ปรัชญพฤทธิ์. รัฐประศาสนศาสตรเปรียบเทียบ: เครื่องมือในการพัฒนาประเทศ. พิมพครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2535. หน้า 15-25.
11. สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์. ความรู้กับความเข็มแข็งของสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ: มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ; 2547. หน้า 5-9.
12. อมร รักษาสัตย์. การพัฒนานโยบาย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์; 2520. หน้า 2-4.
13. Sharkansky. The Political Scientist and Policy Analysis: An Introduction,” in Policy Analysis in Political Science, ed. Ira Sharkansky. Chicago: Markham Publishing Company; 1970. Vol 1. p.16-21.
14. Anderson J. Effective protection in the U.S.: A historical comparison. Amsterdam: North-Holland Publishing Company; 1970. p. 6.
15. Lindblom C. The Policy Making Process. Englewood Cliffs, N.J: Prentice-Hall; 1968:4(2). p. 122.
16. จุมพล หนิมพาณิช. การวิเคราะห์นโยบาย : ขอบข่าย แนวคิด ทฤษฎีและกรณีตัวอย่าง. พิมพ์ครั้ง ที่ 4. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช; 2552. หน้า 25-52.
17. Quade E. Analysis for public decisions. California: The Rand Corporation Company; 1982. p. 9.
18. Dunn W. Public policy analysis: an introduction. California: The Rand Corporation Company; 1981. p. 13.
19. Lester J., Stewart J. Public Policy: An Evolutionary Approach. California: Wadsworth Publishing Company, 2000. p. 16.
20. โชคชัย สุทธาเวศ. สำนักคิดในสังคมไทย : การประเมินเชิงวิพากษ์เบื้องต้น และสำนักคิดเศรษฐศาสตร์การเมืองแนววัฒนธรรมชุมชน. ใน : 60 ปี ฉัตรทิพย์ นาถสุภา (ผาสุก พงษ์ไพจิตร บรรณาธิการ). ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์เศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2543. หน้า 13-109.
21. Max Weber. Classics of Public Administration. New York: Harcourt Brace College Publishers; 1997. p. 29-46.
22. ไชยวัฒน์ เจริญสินโอฬาร. รัฐศาสตร์แนววิพากษ์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2557. หน้า 25-57.
23. Wilson W. (1887). The Study of Administration. New York: New York: Walker & Company; 1887; p. 19.
24. Ott J. Classic Readings in Organizational Behavior. California: Wadsworth Publishing Company; 1975. p. 17.
25. Frederickson H. New public administration. New York: New York: Harcourt, Brace, and Company; 1977. p.25.
26. Stivers C. “Active Citizenship and Public Administration” Refounding Public Administration. London: W.W.Norton & Company; 1980. p. 27.
27. สิริภาพรรณ ลี้ภัยเจริญ. (2555). การจัดการ (WMS Journal of Management). พิมพ์ครั้งที่ 2. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์; 2555. หน้า 27.
28. William E. Participation Management: Concept Theory and Implementation. California: The Rand Corporation Company; 1976. p. 29-30.
29. ไพรัชน์ เตชะรินทร์. นโยบายและกลวิธีการมีส่วนร่วมของชุมชนในยุทธศาสตร์การพัฒนา. ศูนย์การศึกษานโยบายสาธารณสุข มหาวิทยาลัยมหิดล. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์; 2525. หน้า 24-30.
30. อคิน รพีพัฒน์. คู่มือนักพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภณการพิมพ์; 2527. หน้า 3-4.
31. จรัณธร บุญญานุภาพ. การติดตามการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศการเกษตรในระยะยาวและการประเมินผลกระทบของแผ่นดินถล่ม ต่อระบบนิเวศการเกษตร ในพื้นที่อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์. กรุงเทพฯ: อักษรสยามการพิมพ์; 2553. หน้า 25-53
32. คณะกรรมการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพแห่งชาติ.แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา
ภูมิปัญญาไทสุขภาพวิถีไท ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2555-2559). กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์; 2555. หน้า 1-15.
