ผลของชนิดไทเทเนียมที่ใช้ทำรากฟันเทียมต่อความแม่นยำของการวัดเชิงเส้นและระดับสีเทาของกระดูกเบ้าฟันโดยใช้เครื่องถ่ายภาพรังสีส่วนตัดอาศัยคอมพิวเตอร์ชนิดโคนบีม

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสูง ความหนา และระดับสีเทาของกระดูกเบ้าฟันด้วยภาพรังสีส่วนตัดอาศัยคอมพิวเตอร์ชนิดโคนบีม ระหว่างกลุ่มที่ฝังและไม่ได้ฝังรากฟันเทียม โดยทำการฝังรากเทียมด้วยวัสดุ 2 ชนิดลงในกระดูกเบ้าฟันบริเวณฟันกรามน้อยล่างของร่างมนุษย์จำนวน 5 ร่าง ทำการถ่ายภาพชิ้นกระดูกขากรรไกรล่าง 3 ครั้ง ด้วยเครื่อง WhiteFox(R) scanner โดยไม่มีรากฟันเทียม และมีรากฟันเทียมที่ทำจากไทเทเนียมเกรด 4 และ 5 ทำการวัดความสูงและความหนาของกระดูกบริเวณรอบรากฟันเทียมจากภาพรังสีแต่ละภาพและเปรียบเทียบโดยใช้สถิติทีชนิดจับคู่ จากนั้นทำการว้ดระดับสีเทารอบรากฟันเทียมที่ด้านใกล้กลาง ใกล้ลิ้น ไกลกลาง และใกล้กระพุ้งแก้มที่ระยะ 0.5 มม. 1 มม. และ 2 มม. จากนั้นทำการเปรียบเทียบร้อยละของความแตกต่างของค่าเฉลี่ยโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว ผลการศึกษาพบว่าไทเทเนียมเกรด 4 ทำให้ความสูงของกระดูกมีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นร้อยละ 2.03 และความหนาของกระดูกลดลงร้อยละ 2.48 ไทเทเนียมเกรด 5 ทำให้ความสูงของกระดูกเพิ่มขึ้นร้อยละ 1.52 และความหนาของกระดูกลดลงร้อยละ 1.41 ซึ่งความหนาของกระดูกในกลุ่มไทเทเนียมเกรด 5 มีความแตกต่างจากกลุ่มอื่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) พบค่าระดับสีเทาเพิ่มมากขึ้นที่ด้านใกล้ลิ้นและใกล้กระพุ้งแก้มของรากฟันเทียมและลดลงที่ด้านใกล้กลางและไกลกลางของรากฟันเทียม ร้อยละของความแตกต่างของค่าเฉลี่ยทั้ง 4 ด้านรอบรากฟันเทียมที่ทำจากไทเทเนียมเกรด 4 มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ที่ระยะ 0.5 มม. จากผิวรากฟันเทียม (p < 0.05) ในขณะที่กลุ่มไทเทเนียมเกรด 5 แสดงให้เห็นความแตกต่างทั้งที่ระยะ 0.5 มม. 1 มม. และ 2 มม. จากผิวรากฟันเทียม (p < 0.05) กล่าวโดยสรุป พบการเพิ่มขึ้นของระดับความสูงและการลดลงของความหนากระดูกในภาพรังสีส่วนตัดอาศัยคอมพิวเตอร์ซึ่งเป็นผลจากไทเทเนียมทั้ง 2 ชนิดเล็กน้อย ซึ่งอาจไม่ส่งผลทางคลินิก สิ่งรบกวนรอบรากฟันเทียมทำให้ระดับสีเทาด้านใกล้กระพุ้งแก้มและใกล้ลิ้นของรากฟันเทียมเพิ่มขึ้นและด้านใกล้กลางและไกลกลางลดลง