The Effectiveness of Health Literacy Promotion on Melioidosis Prevention Behaviors of Farmers in Kham Kwang Sub-district, Warin Chamrap District, Ubon Ratchathani Province
Keywords:
Melioidosis, Health literacy, Farmer, Effectiveness of program, Group health educationAbstract
This quasi-experimental research aimed to study the effectiveness of health literacy promotion program on melioidosis prevention behaviors among farmers in Kham Kwang sub-district, Warin Chamrap district, Ubon Ratchathani province. The samples consisted of 70 farmers, 35 persons were selected as the study group and 35 persons were in the comparison group. The study group received a program to promote health literacy on melioidosis prevention behaviors for 3 weeks, while the comparison group did not receive any health literacy program. The research instruments were the program to promote health literacy on correct melioidosis prevention behaviors of farmers in Kham Kwang sub-district, Warin Chamrap district, Ubon Ratchathani province and the interview form. Statistics used for data analysis were Repeated-Measures ANOVA, Mann-Whitney U test and independent samples t-test. The results revealed that the health literacy score and melioidosis prevention behaviors of the experimental group and the comparison group were not statistically different. Immediately after the program and 1 month after the program, the experimental group had the higher health literacy on melioidosis prevention and melioidosis prevention behaviors scores after participating than baseline and higher than the comparison group (p -value < 0.05).
In conclusion, this developed program can promote health literacy on melioidosis prevention and improve melioidosis prevention behaviors.
References
กรมควบคุมโรค. (2564). กรมควบคุมโรค เตือนประชาชนระวังป่วยโรคเมลิออยด์ หลีกเลี่ยงการเดินลุยน้ำย่ำโคลน. สืบค้นวันที่ 26 พฤศจิกายน 2564 จาก https://ddc.moph.go.th/brc/news.php? news=21537&deptcode=brc.
คมสัน ฉันวิรุฬห์ศิริทรัพย์. (2556). ความรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคเมลิออยด์โดสิสในกลุ่มเกษตรกรที่ป่วยด้วยโรคเบาหวาน ที่เข้ารับการรักษา ณ โรงพยาบาลวารินชําราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสาธารณสุขศาสตร์. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ธิดารัตน์ สิงห์ทอง, คัติยา อีวาโนวิช และฉวีวรรณ บุญสุยา. (2563). ผลของโปรแกรมส่งเสริมความรอบรู้ด้านโภชนาการต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. Thai Journal of Public Health, 50(2), 148-160.
บัณฑิตา พัฒนี และสมฤดี กมุติรา. (2562). ความรอบรู้ทางสุขภาพโรคหลอดเลือดสมองของผู้สูงอายุในเขตเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. การศึกษาตามหลักสูตรสาธารณสุขศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขชุมชน วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร.
บุญชม ศรีสะอาด และบุญส่ง นิลแก้ว. (2535). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือแบบมาาตราส่วนประมาณค่ากับกลุ่มตัวอย่าง. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒมหาสารคาม, 3(1), 22-25.
พเยาว์ พงษ์ศักดิ์ชาติ. (2561). โปรแกรมการพัฒนาความรอบรู้ทางสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ 3 อ. ตามภูมิปัญญาท้องถิ่นของนักศึกษาพยาบาล. วิทยานิพนธ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เพ็ญแข สุขสถิตย์, วัลย์ลดา ฉันท์เรืองวณิชย์, อรพรรณ โตสิงห์ และเลลานี ไพฑูรย์พงษ์. (2564). ผลของโปรแกรมการสร้างความรอบรู้ทางสุขภาพต่อพฤติกรรมการล้างมือของผู้เข้าเยี่ยมในหอผู้ป่วยวิกฤต. Thai Journal of Nursing Council, 36(2), 32-48.
ภาวนา พนมเขต, สุรศักดิ์ แว่นรัมย์, ศุทธินี ธิราช, จุฑารัตน์ จิตติมณี และมารุต พงศ์ปัญญา. (2560). การศึกษาการกลายพันธุ์ของเชื้อ Burkholderia Pseudomallei ที่แยกได้จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของประเทศไทย. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
ศูนย์วิจัยเมลิออยโดสิส. (2560).โรคเมลิออยโดสิส. สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2562 จาก http://www.melioid.org/home/ index.php?l=th.
สำนักงานจังหวัดอุบลราชธานี. (2564). ข้อมูลด้านการผลิตเกษตรอินทรีย์ของจังหวัดอุบลราชธานี. แผนพัฒนาจังหวัด 5 ปี (พ.ศ. 2561 - 2565) จังหวัดอุบลราชธานี ฉบับทบทวน. อุบลราชธานี, หน้า 8.
สายรุ้ง ประกอบจิตร, สุมัทนา กลางคาร. (2564). ประสิทธิผลของโปรแกรมพัฒนาความรอบรู้ทางสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันมะเร็งเต้านมในญาติสายตรงของผู้ป่วยมะเร็งเต้านม. ศรีนครินทร์เวชสาร, 36(1), 82-89.
สุปริญญา สัมพันธรัตน์ และสุพินดา เรืองจิรัษเฐียร. (2557). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันการติดเชื้อซ้ำของผู้ติดเชื้อเมลิออยด์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารพยาบาลศาสตร์, 32(2), 14-22.
สุวรรณา มณีนิธิเวทย์. (2563). ผลของโปรแกรมการดูแลตนเองผ่านระบบเครือข่ายสังคมต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพและผลลัพธ์ด้านสุขภาพของกลุ่มเสี่ยงภาวะเมตาบอลิกซินโดรมในบุคลากรของศูนย์บริการสาธารณสุข สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร. Thai Journal of Public Health, 50(1), 47-60.
อเนก แก้วปาน. (2555). พฤติกรรมการป้องกันโรคเมลิออยด์โดสิส (Meliodosis) ของเกษตรกรจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตร์มหาบัณฑิต. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.
เอื้อจิต สุขพูล, ชลดา กิ่งมาลา, ภาวิณี แพงสุข, ธวัชชัย ยืนยาว และวัชรีวงศ์ หวังมั่น. (2563). งานวิจัยผลของโปรแกรมการพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพสำหรับประชาชนกลุ่มวัยทำงาน. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 29(3), 419-429.
อรทัย สุวรรณไชยรบ. (2558). โรคเมลิออยโดสิส. สรุปรายงานการเฝ้าระวังโรค กองระบาดวิทยา สำนักงานปลัดกระทรวง กระทรวงสาธารณสุข, 201, 82-85.
Cohen, J. (1977). Statistical Power for the Behavioral Sciences. 2nd ed. New York: Academic Press.
Currie, B. (2014). Melioidosis: The 2014 Revised RDH Guideline. North Territ Dis Control Bull, 21(2), 4–8.
Nutbeam, D. (2008). The Evolving Concept of Health Literacy. Social Science & Medicine, 67(12), 2072-2078.
Prochaska, J. O. & DiClemente. (1984). The Trans- Theoretical Approach: Crossing Traditional Boundaries of Therapy. Homewood, IL: Dow Jones-Irwin.
Skinner, B. F. (1953). Reinforcement Theories of Motivation. Science and Human Behavior. New York: Macmillan.
Waiwarawooth, J., Jutiworakul, K. & Joraka, W. (2008). Epidemiology and Clinical Outcome of Melioidosis at Chonburi Hospital, Thailand. J Infect Dis Antimicrob Agents, 25(1), 1–11.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2562 Journal of Council of Community Public Health
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน
