ความสัมพันธ์ของปัจจัยส่วนบุคคล ความรู้ และการรับรู้ กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง ของผู้สูงอายุความดันโลหิตสูง

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุความดันโลหิตสูงในเขตรับผิดชอบโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านสระโคล่ ตำบลหัวรอ อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุ จำนวน 233 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม และสุ่มอย่างง่าย เก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถามวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปด้วยสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาค่าความสัมพันธ์ โดยใช้สถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และไคว์สแควร์

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุ 60 ปีขึ้นไป สถานภาพสมรส การศึกษาระดับประถมศึกษา   ดัชนีมวลกายอยู่ในเกณฑ์ปกติ รายได้เพียงพอต่อการใช้จ่าย  อาชีพรับจ้างอิสระ มีระยะเวลาการป่วย ระหว่าง 3 – 9 ปี พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุความดันโลหิตสูงอยู่ในระดับระดับปานกลาง  (X̅ =58.49, S.D. = 4.370 ) และ ผลการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุความดันโลหิตสูง โดยใช้สถิติไคสแควร์ (χ2) พบว่า  เพศ ค่าดัชนีมวลกาย ระดับการศึกษา สถานภาพสมรส อาชีพ  และระยะเวลาที่ป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุความดันโลหิตสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระดับ 0.05

ทดสอบความสัมพันธ์ของปัจจัยด้วยสถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้สูงอายุความดันโลหิตสูง ได้แก่ ความรู้ (r = 0.350, p< 0.001) การรับรู้โอกาสเสี่ยง (r = 0.185, p< 0.001) การรับรู้ความรุนแรง (r = 0.204, p< 0.001) การรับรู้ประโยชน์ (r = 0.350, p< 0.001) และ การรับรู้อุปสรรค (r = -0.154, p< 0.001)