ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองร่วมกับครอบครัวต่ออาการทางจิตในผู้ที่เป็นโรคจิตเภทเรื้อรัง

บทคัดย่อ

            การศึกษานี้เป็นการศึกษากึ่งทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการตนเองร่วมกับครอบครัวต่ออาการทางจิตในผู้เป็นโรคจิตเภทเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยจิตเภทที่มีมารับการรักษาที่แผนกผู้ป่วยนอกพร้อมกับผู้ดูแล จำนวน 70 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่ายกลุ่มละ 35 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการจัดการตนเองร่วมกับครอบครัว จำนวน 7 ครั้ง และกลุ่มควบคุม ได้รับการพยาบาลตามปกติที่เป็นกิจกรรมที่พยาบาลและบุคลากรทีมสุขภาพจัดให้มีขึ้นเพื่อให้บริการกับผู้ป่วยจิตเภทและครอบครัวในแผนกผู้ป่วยนอก ได้แก่ การให้คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้ยา การจัดการอาการข้างเคียงของยา การให้ความรู้เรื่องโรคจิตเภทและคำปรึกษาตามอาการของผู้ป่วย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ โปรแกรมการจัดการตนเองร่วมกับครอบครัว แบบสอบถามซึ่งประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินอาการทางจิตฉบับย่อ  และแบบประเมินการจัดการกับอาการด้วยตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยอาการทางจิตระหว่างก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมฯ ด้วยสถิติการทดสอบทีแบบไม่อิสระ และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยอาการทางจิตระหว่างก่อนและหลังได้รับโปรแกรมฯ ของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยสถิติการทดสอบทีแบบอิสระ

            ผลการศึกษา พบว่า ค่าเฉลี่ยอาการทางจิตโดยรวมภายหลังเข้าร่วมโปรแกรมฯ ในกลุ่มทดลองลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 4.87, df = 32, p < .001) และค่าเฉลี่ยอาการทางจิตโดยรวมของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = -5.98, df = 51.68, p < .001) จากผลการศึกษา พบว่า โปรแกรมการจัดการตนเองร่วมกับครอบครัวสามารถช่วยลดอาการทางจิตได้อย่างมีประสิทธิผล