ประสบการณ์ของบิดามารดาในการตัดสินใจนำผู้ป่วยเด็กมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินด้วยพยาธิสภาพไม่เร่งด่วนทางการแพทย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงคุณภาพตามแนวคิดปรากฏการณ์วิทยาของ Husserl มีวัตถุประสงค์เพื่อบรรยายประสบการณ์ของบิดามารดาในการตัดสินใจนำผู้ป่วยเด็กมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินด้วยพยาธิสภาพไม่เร่งด่วนทางการแพทย์ ผู้ให้ข้อมูล คือ มารดาที่นำผู้ป่วยเด็กมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งด้วยพยาธิสภาพไม่เร่งด่วนทางการแพทย์ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยวิธีการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกร่วมกับการบันทึกเทป ข้อมูลอิ่มตัวจากผู้ให้ข้อมูล จำนวน 15 ราย แล้วนำข้อมูลที่ได้มาถอดความแบบคำต่อคำ วิเคราะห์ข้อมูลตามวิธีของ Colaizzi
ผลการวิจัย พบว่า ประสบการณ์ของบิดามารดาในการตัดสินใจนำผู้ป่วยเด็กมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินด้วยพยาธิสภาพไม่เร่งด่วนทางการแพทย์ ประกอบด้วย 4 ประเด็นหลัก คือ 1) วิตกกังวลไม่สบายใจ เพราะกลัวบุตรเป็นอันตรายเมื่อดูแลแล้วไม่ดีขึ้นไม่หาย รู้สึกกลัวว่าจะมีอาการป่วยที่รุนแรง บางรายรู้สึกวิตกกังวลเนื่องจากบุตรมีโรคประจำตัวและจากประสบการณ์ในอดีตที่บุตรเคยมีอาการเจ็บป่วยที่รุนแรง 2) เชื่อมั่น ไว้วางใจในการรักษา บิดามารดาเห็นว่าการมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินจะได้รับการตรวจที่ละเอียด มีอุปกรณ์เครื่องมือพร้อมในการช่วยชีวิต บางรายเคยไปรักษาที่อื่นมาแล้วไม่หายจึงต้องการมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน 3) สะดวก จำนวนผู้มารับบริการน้อย
เนื่องจากการมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินไม่ต้องรอหลายจุด มีขั้นตอนในการเข้ารับบริการน้อย ผู้มารับบริการน้อยใช้เวลาในการรอรับบริการไม่นาน การเดินทางสะดวกเป็นเวลาที่มีคนพามา และ
4) ราคาไม่แพง ไม่ต้องเสียค่ารักษาซ้ำซ้อน การรับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินมีค่าบริการไม่แพง และถ้านำบุตรไปรับบริการตามคลินิก หากอาการไม่ดีขึ้นก็ต้องนำมาตรวจที่โรงพยาบาลซ้ำ แต่ถ้ามาตรวจที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินของโรงพยาบาลหากมีอาการรุนแรงก็สามารถนอนรักษาในโรงพยาบาลได้เลยไม่ต้องจ่ายค่ารักษาซ้ำอีก
ข้อค้นพบสะท้อนประสบการณ์ของบิดามารดาที่ทำให้เกิดการตัดสินใจนำผู้ป่วยเด็กมารับบริการที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน ซึ่งพยาบาลสามารถใช้ข้อมูลนี้วางแผนปรับปรุงการจัดบริการทางสุขภาพลดขั้นตอนบริการ เพื่อให้เกิดความสะดวกในการมารับบริการมากขึ้น รวมทั้งสร้างรูปแบบการสอนการพยาบาลผู้ป่วยเด็กเบื้องต้น โดยให้ความสำคัญกับบิดามารดา ครอบครัว เพื่อให้สามารถปฐมพยาบาล ดูแลอาการป่วยที่ไม่เร่งด่วนด้วยตนเองที่บ้านได้ สามารถประเมินอาการป่วยของผู้ป่วยเด็กได้เหมาะสม คำนึงถึงการพยาบาลที่เหมาะสมกับผู้ป่วยเด็กที่แท้จริงและสร้างความมั่นใจในบริการที่จัดให้ในเวลาทำการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
2. Queen Sirikit National Institute of Child Health, Emergency department statistics on patient classification accident and emergency, fiscal year 2011-2014. (in Thai).
3. Wong AC, Claudet I, Mullet E. Why do parents bring their children to the emergency department a systematic inventory of motives? International Journal of Family Medicine; 2015.
4. Kubicek K, Beaudin C, Supan J, Weiss G, Lu Y, Kipke MD. A profile of non-urgent emergency department usage in an urban pediatric hospital. Pediatric Emergency Care 2012;28(10):977-84.
5. Queen Sirikit National Institute of Child Health. Patient screening criteria Queen Sirikit National Institute of Child Health 4 levels; (Grey Literature). (in Thai).
6. Veen MV. The Manchester Triage System in pediatrics emergency care. Erasmus Universiteit Rotterdam, The Netherlands. [Internet]. [cited 2015 October 20]. Avialable from: file:///D:/Documents/Downloads/100416Veen,%20Mirjam%20van.pdf.
7. Patricia JB, Robyn F. The wiley handbook on the development of children's memory. United States: John Wiley & Sons; 2013.
8. Uscher-Pines L, Pines J, Kellermann A, Gillen E, Mehrotra A. Deciding to visit the emergency department for non-urgent conditions: a systematic review of the literature. Am J Manag Care 2013;19(1):47-59.
9. Berry A, Brousseau D, Brotanek JM, Tomany-Korman S, Flores G. Why do parents bring children to the emergency department for non-urgent conditions? A Qualitative Study. Ambulatory pediatrics 2008;8:360-7.
10. Perry BD. The childtrauma academy: effects of traumatic events on children. [Internet]. [cited 2015 October 10]. Available from: https://www.fa-sett.no/filer/perry-handout-effects-of-trauma.pdf.
11. LeSeure P. Analysis of the separation of experience and context of data in oriented research nursing phenomena. Kuakarun Journal of Nursing 2012; 19(2):16-25. (in Thai).
12. Plodpluang U. Phenomenological data analysis. Journal of Nursing, Ministry of Public Health 2013;23(2):1-10. (in Thai).
13. Commodari E. Children stay in hospital: a research on psychological stress of caregivers. Italian Journal of Pediatric 2010;36:36-40.
14. Brousseau DC, Nimmer MR, Yunk NL, Nattinger AB, Greer A. Nonurgent emergency department care: analysis of parent and primary physician perspectives. Pediatrics 2011;127(2):375-81.
15. Waiprom P, Singkham P, Sriphuthon W, Chantawatana N. The prevalence of traumatic brain injury (TBI) and the coprevalence of posttraumatic stress disorder (PTSD) and depression with which returning the Royal Thai Navy personnel (RTN) deployed for the peace building process in southernmost provinces of Thailand. Thailand Research Fund; 2013. (in Thai).
16. Grigg A, Shetgiri R, Michel E, Rafton S, Ebel BE. Factors associated with nonurgent use of pediatric emergency care among Latino families. J Natl Med Assoc 2013;105(1):77-84.
17. Ben H, Mark E, Veerle S, Stephanie . Why do parents bring children with minor illness to emergency and urgent care departments? Literature review and report of fieldwork in North West London. London: Behavioral Insights Ltd; 2017.
18. Mazzocato P, Holden JR, Brommels M, Aronsson H, Backman U, Elg M, et al. How does lean work in emergency care? a case study of a lean-inspired intervention at the Astrid Lindgren Children’s Hospital, Stockholm, Sweden. BMC Health Services Research 2012;12(28):1-13.
19. Butun A, Linden M, Lynn F, McGaughey J. Exploring parents’ reasons for attending the emergency department for children with minor illnesses: a mixed methods systematic review. Emergency Medicine Journal 2018;36:39-46.
