ผลของการเล่นบำบัดต่ออาการของเด็กสมาธิสั้นอายุ 6 - 9 ปี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อเปรียบเทียบอาการของเด็กสมาธิสั้นอายุ 6 - 9 ปี ก่อนและหลังได้รับการเล่นบำบัด 2) เปรียบเทียบอาการของเด็กสมาธิสั้นอายุ 6 - 9 ปี ระหว่างกลุ่มที่ได้รับการเล่นบำบัดกับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กสมาธิสั้นอายุระหว่าง 6 - 9 ปี ที่เข้ารับการรักษาแผนกผู้ป่วยนอก เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 40 คน และสุ่มเข้าสู่การทดลองโดยการจับคู่ ให้มีความเท่าเทียมกันของอายุและเพศ เป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน โดยกลุ่มทดลองได้รับการเล่นบำบัดที่มีการจัดลำดับการเล่นจากง่ายไปยากโดยผู้ดูแลหลักมีส่วนร่วม เป็นเวลา 2 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบสอบถามอาการของเด็กสมาธิสั้น (สำหรับผู้ปกครอง) (SNAP-IV) 3) คู่มือการเล่นบำบัดสำหรับพยาบาล 4) แบบประเมินความสามารถการเล่นของเด็กสมาธิสั้นสำหรับพยาบาล เครื่องมือทุกชุดได้รับการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 6 ท่าน ค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคของแบบสอบถามอาการของเด็กสมาธิสั้นสำหรับผู้ปกครอง และแบบประเมินความสามารถการเล่นของเด็กสมาธิสั้นสำหรับพยาบาล เท่ากับ 0.89 และ 0.93 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูล โดยสถิติทดสอบ ใช้ Paired t test และใช้ T independence พบว่า
- เด็กสมาธิสั้นอายุ 6 - 9 ปี กลุ่มที่ได้รับการบำบัดด้วยการเล่นบำบัดมีคะแนนเฉลี่ยอาการหลังเข้ารับการบำบัดแตกต่างจากก่อนได้รับการเล่นบำบัด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 13.36)
- เด็กสมาธิสั้นอายุ 6 - 9 ปี กลุ่มที่ได้รับการเล่นบำบัดมีคะแนนเฉลี่ยอาการหลังจากเข้ารับการบำบัดแตกต่างจากกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 4.50)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
2. American Psychiatric Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. (DSM-V). 5th ed. Arlington, VA: American Psychiatric; 2013.
3. Buttross S. Attention deficit-hyperactivity disorder and its deceivers. Curr Probl Pediart 2000;30(2):41-50.
4. Maneerat S. Ability of ADHD caregiver. [Master’s Thesis, Faculty of Nursing]. Prince of Songkla University; 2007. (in Thai).
5. Piyasin W, Gateman P. Child and adolescent psychology 2. 1st ed. Bangkok: Tanapress; 2007. (in Thai).
6. Martin A, Volkmar FR. Lewis’s child and adolescence psychiatry: a comprehensive textbook. 4th ed. Wolters Kluwe: Lippincott William & Wilkin; 2007.
7. Barzegary L, Zamini S. The effect of play therapy on children with ADHD. Procedia-Social and Behavioral Sciences 2011;30(1):2216-8.
8. Abdollahian E, Mokhber N, Balaghi A, Moharrari F. The effectiveness of cognitive-behavioral play therapy on the symptoms of attention-deficit/hyperactivity disorder in children aged 7-9 years. ADHD Atten Def Hyp Disord 2013;5(1):41-6.
9. Janatian S, Nouri A, Shafti A, Molavi H, Samavatyan H. Effectiveness of play therapy on the base of cognition behavioral approach of symptoms of attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD) among primary school male students aged 9-11. J Res Behav Sci 2008;2(1):110-2.
10. Panksepp J. Can play diminish ADHD and facilitate the construction of the social brain?. J can Acad child Adolesc Psychiatry 2007;16(2):57-66.
11. Ray D, Schottelkork A, Tsai MH. Play therapy with children exhibiting symptom of ADHD. International Journal of Play Therapy 2008;16(1):95-111.
12. Axline VM. Play therapy: the inner dynamics of childhood. 20th ed. New York: Ballantine Books; 1990.
13. Barkley RA. Attention-deficit hyperactivity disorder: a handbook for diagnosis and treatment. 3rd ed. New York: Guilford Press; 2006.
14. Knouse LE, Safren SA. Current status of cognitive behavior therapy for adult Attention-Deficit Hyperactivity Disorder. Psychiatr Clin North Am 2010;33(3):497-509.
15. Nigg JT. What causes ADHD?: understanding what goes wrong and why. [Internet]. [cited 2010 June 8]. Available from: https://psycnet.apa.org/record/2006-07725-000.
16. Patterson CH. Relationship counseling and psychotherapy. New York: Harper & Row; 1974.
17. Iamsupasit S. Theories and techniques in behavior modification. 2nd ed. Bangkok : Chulalongkorn University Press; 1991.
18. Ruengtragul A. Statistic applied to behavioral sciences 1. Educational Research and Psychology. Bangkok: Faculty of Education Chulalongkorn University; 2009. (in Thai).
19. Patterson CH. Relationship counseling and psychotherapy. New York: Harper & Row; 1974.
20. Re AM, Capodieci A, Cornoldi C. Effect of training focused on executive functions (attention, inhibition, and working memory) in preschoolers exhibiting ADHD symptoms. [Internet]. [cited 2010 June 8]. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4526792/.
21. Jamja P. The effect of stress management program on caregivers’ caring ability of children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Royal Thai Navy Medical Journal 2019;46(1):32-48. (in Thai).
