ผลของโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพในการป้องกันมะเร็งเต้านมและการติดตามด้วยโทรศัพท์ต่อพฤติกรรมการป้องกันมะเร็งเต้านมของบุคลากรหญิงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-experimental design) มีวัตถุประสงค์เพือศึกษาผลของโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพในการป้องกันมะเร็งเต้านมและการติดตามด้วยโทรศัพท์ต่อพฤติกรรมการป้องกันมะเร็งเต้านมของบุคลากรหญิงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรหญิงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีลักษณะดังนี้ 1) บุคลากรหญิงที่มีอายุ 20 - 59 ปี 2) ไม่มีประวัติเป็นมะเร็งเต้านม 3) ยินดีเข้าร่วมงานวิจัย และ 4) มีเบอร์โทรศัพท์ที่สามารถติดต่อได้ และยินดีให้ติดต่อตลอดจนสิ้นสุดงานวิจัย กลุ่มตัวอย่างจะถูกสุ่มอย่างง่าย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 15 คน และกลุ่มควบคุม 15 คนกลุ่มทดลองได้รับการพัฒนาศักยภาพในการป้องกันมะเร็งเต้านมและการติดตามด้วยโทรศัพท์ สำาหรับกลุ่มควบคุมได้รับเพียงการพัฒนาศักยภาพในการป้องกันมะเร็งเต้านม เครืองมือที่ใช้ในวิจัย ประกอบด้วย1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันมะเร็งเต้านม เก็บรวบรวมข้อมูลตั้งแต่ 3 กันยายน – 17 ธันวาคม พ.ศ. 2558 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา Mann-WhitneyU test และ Wilcoxon signed-rank test
ผลการวิจัย
1. ค่าเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันมะเร็งเต้านมในกลุ่มทดลอง ก่อนการทดลองและภายหลังการทดลองมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำาคัญทางสถิติที่ระดับ .05
2. ค่าเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันมะเร็งเต้านมระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งวิเคราะห์ด้วย Mann-Whitney U test พบว่า Z = -2.37*.018
สรุป ควรนำาโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพในการป้องกันมะเร็งเต้านมและการติดตามด้วยโทรศัพท์ประยุกต์ใช้กับสตรีในวัยทำางานกลุ่มอืนๆ ต่อไป