การพัฒนาแนวปฏิบัติ การป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจน ในทารกแรกเกิด ในโรงพยาบาลเกษตรวิสัย อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของแนวปฏิบัติการป้องกันการเกิดภาวะขาดออกชิเจนในทารกแรกเกิดในโรงพยาบาลเกษตรวิสัย อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด 

รูปแบบการวิจัย: การวิจัยและพัฒนา (Research and Development Research)

วัสดุและวิธีการศึกษา: กลุ่มเป้าหมายเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ดูแลผู้คลอดและทารกแรกเกิด จำนวน 8 คน โดยพยาบาลเป็นผู้ใช้แนวปฏิบัติการป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจนในทารกแรกเกิดกับผู้คลอดและทารกแรกเกิด จำนวน 70 ราย ระหว่างเดือนพฤษภาคม - สิงหาคม  2562  ซึ่งได้มาจากการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง  เครื่องมือที่ใช้ในการพัฒนาเป็นแนวปฏิบัติการป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจนในทารกแรกเกิด  สำหรับพยาบาลห้องคลอด โดยใช้กรอบแนวคิดของไอโอวาโมเดล 5 ขั้นตอน คือ 1) พิจารณาปัญหาทางคลินิก 2) ปัญหาที่เกิดขึ้นกับองค์กรต้องการเปลี่ยนแปลงหรือไม่ 3) สืบค้นและทบทวนวรรณกรรม 4) ระบุผลลัพธ์ที่คาดหวัง 5) ดำเนินการพัฒนาและประเมินผล  การเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย  แบบประเมินการปฏิบัติงานประจำวันมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ วิเคราะห์โดยใช้สัมประสิทธ์อัลฟ่าของครอนบาค (Cronbach’s alpha) เท่ากับ 0.89 และแบบสอบถามความพึงพอใจ  วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ หาค่าเฉลี่ย และร้อยละ

ผลการวิจัย: จากการนำรูปแบบการป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจนในทารกแรกเกิด จำนวน 70 ราย  การปฏิบัติตามรูปแบบการป้องกัน 93.3% และอัตราการเกิดภาวะการขาดออกซิเจนแรกคลอดเท่ากับ 14.3 ต่อพันการเกิดมีชีพ และความพึงพอใจของผู้ปฏิบัติต่อรูปแบบการป้องกันการเกิดภาวะขาดอกซิเจนในทารกแรกเกิด  อยู่ในระดับปานกลางถึงระดับมาก

สรุปและข้อเสนอแนะ: จากผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าแนวปฏิบัติเพื่อการป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจนในทารกแรกเกิดโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์  ส่งผลให้การป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจนในทารกแรกเกิดได้ดี และไม่มีภาวะแทรกซ้อนเกิดขึ้น จึงควรนำแนวปฏิบัติการป้องกันการเกิดภาวะขาดออกซิเจนในทารกแรกเกิดไปใช้อย่างต่อเนื่อง และนำไปประยุกต์ใช้ในหน่วยงานอื่นต่อไป