ผลของโปรแกรมกลุ่มส่งเสริมการรู้คิดต่อความสามารถในการรู้คิดในผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่อง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาเปรียบเทียบความสามารถในการรู้คิดของผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่องที่ได้รับโปรแกรมกลุ่มส่งเสริมการรู้คิด และเปรียบเทียบความสามารถในการรู้คิดของผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่องที่ได้รับโปรแกรมกลุ่มส่งเสริมการรู้คิดกับการพยาบาลตามปกติ

วัสดุและวิธีการ : เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภท ที่เข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยในของสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา อายุน้อยกว่า 60 ปี ได้รับการประเมินว่าไม่มีภาวะสมองเสื่อมแต่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่อง คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 35 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 18 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 17 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และแบบประเมินภาวะพุทธิปัญญาฉบับภาษาไทย (MoCA-T)  และวิเคราะห์ผลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และเปรียบเทียบความแตกต่างของความสามารถในการรู้คิดของผู้ป่วยกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยสถิติที

ผล: ผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่องที่ได้รับโปรแกรมกลุ่มส่งเสริมการรู้คิดมีคะแนนความสามารถในการรู้คิดหลังการทดลองทันที และหลังการทดลอง 2 สัปดาห์ มากกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่องที่ได้รับโปรแกรมกลุ่มส่งเสริมการรู้คิดมีคะแนนความสามารถในการรู้คิดมากกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุป: โปรแกรมกลุ่มส่งเสริมการรู้คิด เป็นกิจกรรมกลุ่มบำบัดทางการพยาบาลที่มีประสิทธิภาพในการบำบัดผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่อง ที่ช่วยให้ผู้ป่วยมีความสามารในการรู้คิดเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามผู้ป่วยจิตเภทที่มีภาวะพุทธิปัญญาบกพร่องควรได้รับการส่งเสริมการรู้คิดอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ และควรมีการติดตามประเมินผลในระยะยาวเพื่อดูความคงทนของโปรแกรม