ประสิทธิผลของการดูแลผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลไม่ได้ โดยทีมแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัวที่มีการดูแลด้านสุขภาพจิตร่วมด้วย ในเครือข่ายหน่วยบริการปฐมภูมิ ตำบลเสริมซ้าย อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

           การทดลองในชุมชนแบบ 2 กลุ่ม วัดผลก่อนและหลัง วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการดูแลโดยทีมแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัวที่มีการดูแลด้านสุขภาพจิตร่วมด้วยในผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้ที่เข้ารับบริการในเครือข่ายหน่วยบริการปฐมภูมิ ตำบลเสริมซ้าย อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง ประชากร คือ กลุ่มผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้ที่มารับบริการที่ NPCU ท่าโป่ง และที่โรงพยาบาลเสริมงาม ระหว่างเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2564 ถึงมกราคม พ.ศ. 2565 จำนวน 132 คน แบ่งเป็นแห่งละ 66 คน เครื่องมือที่ใช้ 1) แบบสอบถาม ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลพื้นฐานส่วนบุคคล แบบประเมินโรคซึมเศร้า แบบประเมินความเครียด 2) เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ เครื่องวัดระดับน้ำตาลในเลือด และโปรแกรมการดูแลโดยทีมแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัวที่มีการดูแลด้านสุขภาพจิตร่วมด้วย การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา, Independent t-test, Paired t-test และ Pearson correlation  

              ผลการศึกษา พบว่า การเข้ารับบริการที่ NPCU ท่าโป่ง และโรงพยาบาลเสริมงามไม่มีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงของ HbA1c ค่าเฉลี่ยคะแนนภาวะซึมเศร้าและค่าเฉลี่ยคะแนนความเครียดของกลุ่มที่เข้ารับบริการที่ NPCU ท่าโป่งมีการลดลงมากกว่าที่โรงพยาบาลเสริมงามอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<.05) คะแนนภาวะซึมเศร้าที่เปลี่ยนแปลง และคะแนนความเครียดที่เปลี่ยนแปลง มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ HbA1c หลังการทดลองที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และคะแนนความเครียดที่เปลี่ยนแปลงมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับค่า HbA1c ที่เปลี่ยนแปลงที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ดังนั้นการดูแลผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้ในเครือข่ายหน่วยบริการปฐมภูมิควรมีการวางแผนการดูแลอย่างใกล้ชิดโดยทีมสหวิชาชีพ และควรมีการดูแลด้านสุขภาพจิตร่วมด้วย