ความสัมพันธ์ระหว่างค่าความผิดพลาดของค่าดัชนีชี้วัดปริมาณรังสีที่เปลี่ยนแปลงไปเทียบกับอายุการใช้งานของแผ่นรับภาพรังสี

บทคัดย่อ

ค่าดัชนีชี้วัดปริมาณรังสี (Exposure Index; El) เป็นค่าที่แสดงถึงปริมาณรังสีที่แผ่นรับภาพ รังสีดิจิทัลได้รับรังสีเอกซ์ในการสร้างภาพ ซึ่งตามมาตรฐาน IEC 62494-1:2008 กล่าวว่าแผ่นรับภาพ ที่มีประสิทธิภาพดี จะต้องมีค่าความผิดพลาดของค่า E! ที่แสดงผลจากแผ่นรับภาพรังสีดิจิทัล ไม่เกิน ร้อยละ 20 เมื่อเทียบกับค่า EI มาตรฐาน โดยค่า E! มาตรฐาน คำนวณจากค่าปริมาณรังสีในหน่วย ไมโครเกรย์ [UGY] คูณด้วย 100 เพื่อเป็นการควบคุมคุณภาพแผ่นรับภาพรังสีดิจิทัล งานวิจัยนี้จึงได้ ทำการทดลองหาแนวโน้มของการเปลี่ยนแปลงค่าความผิดพลาดของ EI เมื่อแผ่นรับภาพรังสีดิจิทัล ถูกใช้งานไปอย่างต่อเนื่อง โดยได้ดำเนินการเก็บข้อมูลค่า EI จากแผ่นรับภาพรังสี Konica Minolta AeroDR P-52 (AeroDR2 14175) ที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 7 จังหวัดขอนแก่น ที่มีอายุการใช้งานเริ่มตั้งแต่ปีที่ 1 จนถึงปีที่ 6 ซึ่งการเก็บข้อมูลค่า E! นั้น ดำเนินการภายใต้เงื่อนไข ของการสร้างรังสีเอกข์ที่มีคุณภาพตามมาตรฐาน RQA5 ใน IEC 61267:2005 ผลการทดลองพบว่า ค่าความผิดพลาดของค่า EI ของแผ่นรับภาพที่ทำการทดสอบ มีการเปลี่ยนแปลงแบบเชิงเส้น โดยมี ค่าความผิดพลาดเพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละ 0.8 ต่อปี ซึ่งหากการเสื่อมสภาพของแผ่นรับภาพรังสีแผ่นนี้ ยังคงเปลี่ยนแปลงแบบเชิงเส้นเช่นนี้ต่อไป แผ่นรับภาพแผ่นนี้จะสามารถใช้ได้นานถึง 23 ปี อย่างไร ก็ตามต้องมีการทดลองเพื่อเก็บข้อมูลเพิ่มขึ้น เพื่อแสดงให้เห็นว่าการเสื่อมสภาพของแผ่นรับภาพ จะเป็นแบบเชิงเส้นต่อไปได้นานเพียงใด