การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะครรภ์เป็นพิษรุนแรง และได้รับยาแมกนีเซียมซัลเฟต

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ เพื่อพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะครรภ์เป็นพิษรุนแรงและได้รับยาแมกนีเซียมซัลเฟต ศึกษาผลลัพธ์ด้านผู้รับบริการ ผู้ให้บริการและองค์กร การดำเนินการวิจัยมี 2 ระยะ คือ 1) การพัฒนาแนวปฏิบัติตามหลักฐานเชิงประจักษ์ของไอโอวาโมเดล และ 2) การนำไปใช้กับกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ กลุ่มหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะครรภ์เป็นพิษรุนแรงและได้รับยาแมกนีเซียมซัลเฟต จำนวน 30 ราย และกลุ่มพยาบาลวิชาชีพ จำนวน 15 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาและรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แนวปฏิบัติที่มีคะแนนคุณภาพโดยรวม จาก AGREE II ร้อยละ 85.33 แบบประเมินความรู้ของหญิงตั้งครรภ์ แบบประเมินสมรรถนะทางการพยาบาล แบบประเมินความพึงพอใจในการให้บริการและการใช้แนวปฏิบัติ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้ของหญิงตั้งครรภ์และค่าเฉลี่ยคะแนนสมรรถนะทางการพยาบาลก่อนและหลังการใช้แนวปฏิบัติด้วยสถิติ Dependent t-test

ผลการวิจัยพบว่า แนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย การปฏิบัติการพยาบาลใน 4 ระยะ ได้แก่ 1) ระยะแรกรับ 2) ระยะเฉื่อย 3) ระยะเร่งและระยะคลอด และ 4) ระยะหลังคลอด ภายหลังการใช้แนวปฏิบัติ พบว่า หญิงตั้งครรภ์ร้อยละ 96.70 มีระดับของแมกนีเซียมอยู่ในระดับของการรักษา ร้อยละ 100 ได้รับการจัดการกับอาการรบกวน มีความพึงพอใจในการให้บริการในระดับมากที่สุดและมีค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับ .05 พยาบาลวิชาชีพมีความพึงพอใจต่อการใช้แนวปฏิบัติในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยคะแนนสมรรถนะทางการพยาบาลเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับ .05 และไม่เกิดอุบัติการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ทั้งต่อหญิงตั้งครรภ์และทารกในครรภ์