ผลของโปรแกรมพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ต่อความฉลาดทางอารมณ์ของ นักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา

บทคัดย่อ

วิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์มีวัตถุประสงค์การวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาระดับความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 1 และ 2) ศึกษาผลของโปรแกรมพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์จาก 2.1)เปรียบเทียบความฉลาดทางอารมณ์กลุ่มทดลองก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมและ 2.2) เปรียบเทียบความฉลาดทางอารมณ์ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังเข้าร่วมโปรแกรม ผู้วิจัยพัฒนาโปรแกรม ฯ ขึ้น   เพื่อพัฒนาครบองค์ประกอบของความฉลาดทางอารมณ์ดี เก่ง และสุข ของกรมสุขภาพจิตกระบวนการกลุ่มประยุกต์ใช้แนวคิดทฤษฎียึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางและการเรียนรู้จากประสบการณ์ โปรแกรมมี 10 กิจกรรม เข้ากลุ่มสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 60-90 นาที คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มแบบง่าย จากผู้ที่มีคะแนนความฉลาดทางอารมณ์ต่ำกว่าปกติถึงเกณฑ์ปกติได้จำนวน 26 คน แล้วแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 13 คน เครื่องมือในการวิจัยมี 1) แบบวัดความฉลาดทางอารมณ์ หาความเชื่อมั่นโดยการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา เท่ากับ 0.91 และ 2) โปรแกรมพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ หาความตรงเชิงเนื้อหามีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง 0.67 – 1.00  

ผลการวิจัยพบว่า ระดับ EQ ของนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 1 โดยรวมอยู่ในเกณฑ์ปกติ มากที่สุด ร้อยละ 50.30 และรองลงมาอยู่ในระดับสูงกว่าปกติ ร้อยละ 35.86 ความฉลาดทางอารมณ์ของกลุ่มทดลองหลังเข้าร่วมโปรแกรมสูงกว่าก่อน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ความฉลาดทางอารมณ์หลังการเข้าร่วมโปรแกรมของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 ประโยชน์ที่ได้สามารถส่งเสริมการใช้โปรแกรมพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ดังกล่าวกับนักศึกษาพยาบาลหรือนักศึกษาที่มีคุณลักษณะใกล้เคียงกันให้มีความฉลาดทางอารมณ์เพิ่มมากขึ้นเพื่อประสิทธิภาพในการปรับตัวต่อการเรียนในวิชาชีพพยาบาลต่อไป