ผลของโปรแกรมกลุ่มช่วยเหลือตนเองของผู้ดูแลเด็กต่อความรู้ ทัศนคติและ พฤติกรรมการดูแลเด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกาย จังหวัดอุดรธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ศึกษาหนึ่งกลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมกลุ่มช่วยเหลือตนเองของผู้ดูแลเด็กต่อความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการดูแลเด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกาย กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ดูแลหลักซึ่งทำหน้าที่ดูแลเด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายที่เข้ารับบริการต่อเนื่องของศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดอุดรธานี จำนวน 30 คน โดยเลือกกลุ่มตัวอย่าง แบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือประกอบด้วย ได้แก่ 1) โปรแกรมทดลองกลุ่มช่วยเหลือตนเอง มีกิจกรรม 4 ลักษณะ ได้แก่ การแลกเปลี่ยนสนับสนุนด้านอารมณ์และสังคม การให้ข้อมูลข่าวสาร              การให้ความรู้และการพัฒนาทักษะ และการช่วยเหลือ เป็นเวลา 12 สัปดาห์ 2) แบบสอบถามความรู้ทัศนคติและพฤติกรรมของผู้ดูแลเด็ก ตรวจสอบความสอดคล้องกับวัตถุประสงค์และเนื้อหา โดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 3 ท่าน เท่ากับ 0.88 มีค่าความเชื่อมั่นโดยใช้สูตรสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคทั้งฉบับ เท่ากับ 0.84 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ paired-sample t-test

ผลการวิจัยพบว่า คะแนนเฉลี่ยความรู้ ทัศนคติและพฤติกรรมของผู้ดูแลเด็กที่บกพร่องทางด้านร่างกาย มีค่าสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) ประโยชน์ที่ได้ พยาบาลหรือบุคลากรทางสุขภาพอาจใช้ในการจัดตั้งกลุ่มช่วยเหลือตนเองของผู้ดูแลเด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายในชุมชน หรือนำโปรแกรมไปปรับใช้กับกลุ่มผู้ดูแลผู้ป่วยโรคอื่นได้ เพื่อผู้ป่วยจะได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นจากการดูแลและส่งเสริมคุณภาพชีวิตจากผู้ดูแลที่ได้รับการพัฒนาทั้งความรู้ ทัศนคติและพฤติกรรมอย่างเหมาะสม