การบริการระยะยาวด้านสาธารณสุข และปัจจัยที่สัมพันธ์ กับการปฏิบัติบทบาทผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง เพื่อวิเคราะห์งานบริการระยะยาว ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล กับบทบาทการดูแลระยะยาว และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติบทบาทการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ของผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ ในเครือข่ายบริการสาธารณสุข จังหวัดขอนแก่น กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุที่ผ่านการฝึกอบรมหลักสูตรผู้จัดการดูแลระยะยาว กรมอนามัย ปฏิบัติงานร่วมกับกองทุนดูแลระยะยาว ที่มีการเบิกจ่ายเป็นปัจจุบัน และยินยอมเข้าร่วมการวิจัย จำนวน 93 คน เครื่องมือที่ใช้ ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา ตำแหน่งงานในหน่วยงานสังกัด งานบริการดูแลระยะยาว ระบบสนับสนุนการบริการระยะยาวในชุมชน และการปฏิบัติบทบาทผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือน สิงหาคม-ธันวาคม พ.ศ.2563 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และสถิติถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา และตำแหน่งงาน ไม่มีความสัมพันธ์กับการปฏิบัติบทบาทผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ ส่วนการบริการระยะยาวทุกลักษณะบริการ มีความสัมพันธ์ทางบวก กับการปฏิบัติบทบาทผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติบทบาทของผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ คืองานบริการระยะยาว (Beta = 0.324, p <0.01) โดยทำนายได้ร้อยละ 16.5 แสดงให้เห็นว่าการปฏิบัติบทบาทของผู้จัดการดูแลผู้สูงอายุ หลักสูตรใช้ในการพัฒนาศักยภาพ และระบบกำกับ ติดตามที่จัดให้ ส่งผลกระบต่อการปฏิบัติบทบาท ฉะนั้นหลักสูตรการฝึกอบรม ต้องกำหนดขอบเขต บทบาท แต่ละหน่วยงาน องค์กรให้ชัดเจน และมีประสิทธิภาพเพียงพอต่อการนำสู่การปฏิบัติในพื้นที่จริง