การพัฒนาองค์ความรู้ในอนุสาขาของจิตเวชศาสตร์และสุขภาพจิต

บทคัดย่อ

                 ในปีพ.ศ.2556 ขณะที่ผมดำรงตำแหน่ง President ของ Asian Federation of Psychiatric Associations (AFPA) อยู่นั้น ได้รับมอบหมายจากคณะผู้จัดการประชุม The 5th World Congress of Asian Psychiatry (WCAP) ให้บรรยายใน Presidential lecture หัวข้อเรื่อง “Future trend of mental health problems in Asia: challenges and opportunities’ ผมจึงได้กล่าวถึง 4 แนวโน้มใหญ่ของปัญหาสุขภาพจิตที่จะพบมากขึ้นในอนาคตอันใกล้ และบางประเทศในทวีปเอเชียได้ประสบปัญหาเหล่านี้แล้ว ได้แก่ การเป็นสังคมผู้สูงอายุ การเพิ่มขึ้นของภัยพิบัติทั้งโดยธรรมชาติและน้ำมือของมนุษย์ การขยายตัวของสังคมเมือง (urbanization) และปัญหาสุขภาพจิตที่สัมพันธ์กับโลกดิจิทัลหรือเทคโนโลยีในการสื่อสารแบบไร้สาย เช่น โรคติดเกม (gaming disorder) โรคติดอินเตอร์เนต (internet addiction) ภาวะสังคมก้มหน้า อาการติดโทรศัพท์ติดโซเชียลอย่างรุนแรงจนถึงขั้นเพิกเฉยกับคู่สนทนาที่นั่งอยู่ด้วย (phubbing) ปัญหาสุขภาพจิตในผู้ถูกทำร้ายและผู้กระทำการรังแกในโลกไซเบอร์ (cyber bullying) เป็นต้น แต่ในทุกวิกฤตย่อมมีโอกาส ในทุกอุปสรรคย่อมมีทางแก้ไข ปัญหาสุขภาพจิตทั้ง 4 ประการที่กล่าวมาข้างต้นก็เช่นกัน นักวิชาการและนักวิจัยได้ศึกษาและค้นคว้าอย่างมากเพื่อให้เข้าใจและแก้ไขปัญหาดังกล่าวจนเกิดเป็นศาสตร์หรือองค์ความรู้ใหม่ใน ถือเป็นอนุสาขาของสุขภาพจิตหรือจิตเวชศาสตร์ ได้แก่ จิตเวชศาสตร์หรือสุขภาพจิตผู้สูงอายุ (geriatric psychiatry/ mental health) จิตเวชศาสตร์หรือสุขภาพจิตภัยพิบัติ (disaster psychiatry/mental health) สุขภาพจิตในเขตเมือง (urban mental health) และสุขภาพจิตดิจิทัล (digital mental health) ซึ่ง Prof. Allan Tasman ได้นั่งฟังบรรยายในครั้งนั้น และขออนุญาตนำสาระสำคัญของการบรรยายนี้ไปเขียนเป็นบทบรรณาธิการใน Psychiatric Times ซึ่งเป็นจุลสารของสมาคมจิตแพทย์อเมริกัน โดยให้ชื่อเรื่องบทบรรณาธิการนั้นว่า Too few psychiatrists for too many ผู้สนใจสามารถอ่านได้จาก website ที่ปรากฏในเอกสารอ้างอิงข้างท้ายนี้ ¹