Problem solving therapy group in patients with depressive symptoms and suicidal risk
คำสำคัญ:
depression, group therapy, suicideบทคัดย่อ
Objective The purpose of this study was evaluate the effectiveness of problem solving therapy (PST) on depressive and suicidal risk patients.Materials and methods This study was a randomized control - group pretest and posttest design. The sample were in-patients of Khon-Kaen psychiatric hospital who had psychiatric disorder with
depressive symptoms and suicidal risk, age ranged from 20 to 60 years. Randomized sampling technique was used and divided into two groups (experimental group = 20, control group = 19). Data collected during April-December 2012. The experimental group was treated with problem solving therapy (PST). The control group was treated with supportive psychotherapy (SP). The problem solving inventory (PSI), Thai Depression inventory (TDI) and Mini International Neuropsychiatric Interview part C (M.I.N.I-suicidality) were used evaluation for both group. Data was analyzed by using descriptive statistic, Chi-square, Fisher’s exact test and multivariate analysis.
Results The PST group had a significantly greater increasing score in problem solving skills and decreasing severity level of depressive symptoms than those in the SP group. The PST group was decreasing severity level of suicidal risks and no readmission after 6 months follow up, while readmis-sion rate of SP group was 15.8 percent.
Conclusion PST group was an effectiveness therapy for patients with depressive symptoms and suicidal risk. Patients can apply the problem solving skills by themselves daily. However, long term monitoring for the effectiveness stability should be done for further study.
Downloads
Downloads
How to Cite
ฉบับ
บท
License
- ผู้อ่านสามารถนำข้อความ ข้อมูล จากวารสารไปใช้ไปใช้ประโยชน์ทางวิชาการได้ เช่น เพื่อการสอน เพื่อการอ้างอิง แต่การนำไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น เช่น เพื่อการค้า จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากกรมสุขภาพจิตก่อน
- ความคิดเห็น ข้อมูล และบทสรุปต่าง ๆ ที่ลงตีพิมพ์ในวารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทยเป็นของผู้เขียนบทความและมิได้แสดงว่ากองบรรณาธิการหรือกรมสุขภาพจิตเห็นพ้องด้วย