รูปแบบและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของสูงอายุ จังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

รูปแบบงานวิจัยเป็นแบบผสมผสานเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ 2) เพื่อศึกษารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของสูงอายุ กลุ่มตัวอย่าง อายุ 60 ปี ขั้นไป ในพื้นที่จังหวัดชัยภูมิ จำนวน 720 คน เครื่องมือวิจัย 1) แบบสอบคุณภาพชีวิตของ องค์การอนามัยโลกชุดย่อ ฉบับภาษาไทย 2) แบบสัมภาษณ์ เกี่ยวกับรูปแบบและการดำเนินงาน ผู้ดูแล โรงเรียนผู้สูงอายุ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติวิเคราะห์เชิงพรรณนา โดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาความสัมพันธ์ของตัวแปรโดยใช้สถิติ Pearson chi-square ผลการวิจัยพบว่า อาชีพและผู้ดูแลหลักมีความสัมพันธ์กับระดับกับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) รายได้ การอยู่อาศัย โรคประจำตัว ความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวัน (ADL index) และการเข้าร่วมกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพมีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) ส่วนเพศ อายุ สถานภาพสมรส และระดับการศึกษาไม่มีความสัมพันธ์กับระดับกับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของสูงอายุ โรงเรียนผู้สูงอายุ เป็นนโยบายในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ในทุกด้าน แต่มีการดำเนินงาน 2 ตำบล ซึ่ง 1 ตำบล เป็นการดำเนินการระยะเริ่มต้น การเบิกจ่ายงบประมาณยังไม่ชัดเจน ทำให้ขาดความต่อเนื่อง ส่วนบทบาทหน้าที่ผู้ดูแลส่วนใหญ่มีการทำงานแบบมีส่วนร่วมกับทีมสหวิชาชีพในการดูแลให้ความช่วยเหลือผู้สูงอายุและครอบครัว

ข้อเสนอแนะ: ควรมีการนโยบายส่งเสริมด้านสัมพันธภาพทางสังคมและทางด้านสิ่งแวดล้อม ซึ่งการสนับสนุนการทำงานของผู้ดูแล มีโรงเรียนผู้สูงอายุที่มีการดำเนินกิจกรรมที่ชัดเจนและต่อเนื่อง จะส่งผลให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น