ผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาต่ออาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าในโรงพยาบาลเชียงคำ

บทคัดย่อ

การให้สุขภาพจิตศึกษาไม่เพียงแต่เน้นการให้ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงการให้ผู้ป่วยมีทักษะในการปรับตัวและรับมือกับอาการซึมเศร้าอย่างมีประสิทธิภาพ ลดระดับอาการซึมเศร้า และป้องกันการกลับมาเป็นซ้ำ การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียวแบบวัดซํ้า มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาต่ออาการซึมเศร้า ก่อน หลัง และระยะติดตามผล กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยโรคซึมเศร้ารายใหม่ 30 คน ที่เข้ารับบริการในคลินิกจิตเวช โรงพยาบาลเชียงคำ ระหว่างเดือนมิถุนายน-กันยายน พ.ศ. 2567 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย โปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาสำหรับผู้ป่วยซึมเศร้า โดยผู้เข้าร่วมวิจัยจะได้รับโปรแกรมให้สุขภาพจิตศึกษาทั้งหมด 5 ครั้ง ครั้งละ 30-60 นาที แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และแบบประเมินภาวะซึมเศร้า ความเชื่อมั่นของแบบประเมินภาวะซึมเศร้ามีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค .88 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ ผลการวิจัย พบว่า ก่อนทดลอง หลังทดลอง และ ระยะติดตาม 1 เดือน กลุ่มตัวอย่างมีคะแนนเฉลี่ยของอาการซึมเศร้า เท่ากับ 15.80 (SD=4.16), 6.57 (SD=4.22) และ 1.20 (SD=2.07) ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบทั้ง 3 ระยะ พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับโปรแกรมมีคะแนนเฉลี่ยอาการซึมเศร้าต่ำกว่าก่อนที่จะได้รับโปรแกรม และในระยะติดตาม 1 เดือนมีคะแนนเฉลี่ยต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับน้อยกว่า .001 (F=260.80, p<.001) ดังนั้นโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษา สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการให้การพยาบาลทางคลินิกในผู้ป่วยโรคซึมเศร้ารายใหม่เพื่อให้ผู้ป่วยมีอาการซึมเศร้ามีอาการดีขึ้น