ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการสื่อสารทางเพศและความพึงพอใจทางเพศในชีวิตสมรสของพยาบาลที่สมรสแล้ว: โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของพฤติกรรมการสื่อสารทางเพศต่อความพึงพอใจทางเพศในพยาบาลที่สมรสแล้ว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ พยาบาลเพศหญิงที่สมรสแล้วทั้งที่จดทะเบียนสมรสและไม่จดทะเบียนสมรสในโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า จำนวน 308 คน โดยใช้แบบสอบถามให้เขียนตอบเอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ Pearson’s Correlation และ Chi-Square

ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่าง 37 เปอร์เซ็นต์ มีระดับความพึงพอใจทางเพศสูง รองลงมา 34.4 เปอร์เซ็นต์ มีระดับความพึงพอใจทางเพศต่ำ พยาบาลส่วนใหญ่ 58.1 เปอร์เซ็นต์ มีพฤติกรรมการสื่อสารทางเพศ โดยการใช้วัจนภาษาและอวัจนภาษาอยู่ในระดับปานกลางรองลงมา 17.2 เปอร์เซ็นต์ มีระดับพฤติกรรมการสื่อสารทางเพศสูง ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า พฤติกรรมการสื่อสารทางเพศ ระยะเวลาการสมรส รายได้ต่อเดือน ลักษณะครอบครัว การตั้งครรภ์ การมีบุตร และ การทำงานพิเศษนอกเวลา มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจทางเพศในชีวิตสมรสอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05