ผลของโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนร่วมกับแรงสนับสนุนของครอบครัว ต่อความร่วมมือในการรักษาของผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวร

ชยุดา ขอเจริญ; ภัทรสิริ พจมานพงศ์; ธีธัช อนันต์วัฒนสุข

ผู้แต่ง

ชยุดา ขอเจริญ หน่วยหัวใจและหลอดเลือด โรงพยาบาลวชิรพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์เกื้อการุณย์ คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช
ภัทรสิริ พจมานพงศ์ หน่วยหัวใจและหลอดเลือด โรงพยาบาลวชิรพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์เกื้อการุณย์ คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช
ธีธัช อนันต์วัฒนสุข หน่วยหัวใจและหลอดเลือด โรงพยาบาลวชิรพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์เกื้อการุณย์ คณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช

คำสำคัญ:

แรงสนับสนุนของครอบครัว , ความร่วมมือในการรักษา , ผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวร

บทคัดย่อ

บทนำ ผู้ป่วยที่ใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรต้องเรียนรู้การดูแลตนเองตลอดชีวิต การสร้างเสริมให้เกิดสมรรถนะแห่งตนร่วมกับแรงสนับสนุนของครอบครัวมีความสำคัญต่อความร่วมมือในการรักษาของผู้ป่วย

วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนที่บูรณาการแรงสนับสนุนของครอบครัวต่อความร่วมมือในการรักษาของผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวร

ระเบียบวิธีวิจัย: การวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวร เข้ารับการรักษาที่หน่วยหัวใจและหลอดเลือด ในโรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่ง จำนวน 52 คน เป็นกลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ จำนวน 26 คน และกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนของแบนดูราที่บูรณาการแรงสนับสนุนของครอบครัว จำนวน 26 คน ทำการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินแรงสนับสนุนทางสังคม และแบบประเมินความร่วมมือในการรักษา วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลด้วยสถิติเชิงพรรณนา สถิติไคสแควร์ และสถิติทีอิสระ

ผลการวิจัย: คะแนนความร่วมมือในการรักษาของผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรที่ได้รับโปรแกรมสูงกว่ากลุ่มที่ได้การพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 5.77, p < .05) และคะแนนความร่วมมือในการรักษาในกลุ่มทดลองหลังเข้าร่วมสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 4.85, p < .05)

สรุปผล: โปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนที่บูรณาการแรงสนับสนุนของครอบครัวทำให้ผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรเกิดความร่วมมือในการรักษาของเพิ่มขึ้น

ข้อเสนอแนะ: ควรนำโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนที่บูรณาการแรงสนับสนุนของครอบครัวมาประยุกต์ใช้ดูแลผู้ป่วยที่ได้รับการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรเพื่อให้เกิดความร่วมมือและมารักษาอย่างต่อเนื่อง

References

Perez AA, Woo FW, TSang DC, Carrillo RG. Transvenous lead extractions: current approaches and future trends. Arrhythmia & electrophysiology review. 2018;7(3):210-17.

Pensri L, Ua-Kit N. Care of patients with permanent cardiac pacemaker: nurse’s roles. Ramathibodi Nursing Journal. 2019;25(3):255-69. (in Thai)

Raatikainen MJP, Arnar DO, Merkely B, Nielsen JC, Hindricks G, Heidbuchel H, et al. Decade of information on the use of cardiac implantable electronic devices and interventional electrophysiological procedures in the European Society of Cardiology Countries: 2017 report from the European Heart Rhythm Association. European pacing, arrhythmias, and cardiac electrophysiology 2017;19(suppl 2):ii1–90.

Westaway S, Nye E, Gallagher C. Trends in the use, complications, and costs of permanent pacemakers in Australia: a nationwide study from 2008 to 2017. Pacing and Clinical Electrophysiology. 2021;44(2):266-73.

Medical records unit, Faculty of Medicine Vajira Hospital. Statistics on the use of cardiac electronic devices in heart patients. Bangkok: Faculty of Medicine Vajira Hospital Nawamindradhiraj University. 2021. (in Thai)

Phruksahiran P, Ua-Kit, N. Promoting physical activity of persons with permanent cardiac pacemaker: nurse’s roles. Journal of The Royal Thai Army Nurses. 2023;24(1):10-9. (in Thai)

Pongsuay C, Choowattanapakorn T. Experiences of older persons living with permanent pacemakers. Journal of Nursing Science Chulalongkorn University. 2012; 24(3):79-91. (in Thai)

Mamoureli A, Babatsikou F, Flevari P, Leftheriotis D, Fragiadakis E, Polikandrioti M. Anxiety and depression in patients with permanent cardiac pacemaker. Perioperative Nursing. 2017;6:107-23.

Ebada RA, EI Senousy TA, Mohammed SY, AbadallaAbdelatief D. Effect of self-care management on nursing-sensitive patients’ outcomes after permanent pacemaker implantation. Egyptian Journal of Health Care. 2017;8(1);294-313.

Van Berkel JJ, Lambooij MS, Hegger I. Empowerment of patients in online discussions about medicine use. BioMed Central Medical Informatics and Decision Making 2015; 15:24.

Lyu CM, Zhang L. Concept analysis of adherence. Frontiers of Nursing. 2019;6(2):81-6.

Snegalatha D, Anand J, Seetharaman B, John, B. Knowledge and attitude regarding permanent pacemaker quality of life of patients after permanent pacemaker implantation. Indian Journal of Continuing Nursing Education. 2019;20.1:33-9.

Bandura A. Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman and company. 1997.

House, J.S. Social support and social structure. Social forum. 1987;2:135–46.

Nawinprasert K, Soivong P, Boonchuang P. Effects of the self-efficacy and social support enhancement program on adherence to therapeutic regimens and revisiting to hospital among persons with heart failure. Nursing Journal. 2015;42(Supp December):11-23. (in Thai)

Potjamanpong P, Kritpracha C, Chinnawong T. Effect of self-efficacy integration with family support program on behaviors to prevent heart attack recurrence in patients with acute myocardial infarction after revascularization. Songklanagarind Journal of Nursing. 2015;35(1): 49-66. (in Thai)

Creber RM, Patey M, Lee CS, Kuan A, Jurgens C, Riegel B. Motivational interviewing to improve self-care for patients with chronic heart failure: MITI-HF randomized controlled trial. Patient education and counseling. 2016;99(2):256-64.

Zhou Y, Huo Q, Du S, Shi X, Shi Q, Cui S, et al. Social support and self-efficacy as mediating factors affecting the association between depression and medication adherence in older patients with coronary heart disease: a multiple mediator model with a cross-sectional study. Patient Preference and Adherence. 2022;16:285–95.

Cohen J. Statistical power analysis for the behavioral sciences. 2nd ed. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates. 1988.

Pongudom D. Self-care agency, social support and stress of hypertensive patients in McCormick hospital, Chiang Mai province. Master of Public Health. Chiang Mai: Chiang Mai University. 2006. (in Thai)

Rasrikrid P, Choowattanapakron T. The effect of self-efficacy promotion combined with family support program on physical activity in older persons with coronary artery disease receiving percutaneous coronary intervention. Royal Thai Navy Medical Journal. 2019;46(3):653-68. (in Thai)

Riamchan S, Lasuka D, hampolsiri T. Effects of the self-efficacy and social support enhancement program on disease control behaviors and serum creatinine level among the elderly with end stage renal disease. Nursing Journal. 2012;39(2):14-26. (in Thai)

Polikandrioti M, Tzirogiannis K, Zyga S, Gerogianni G, Spyridoula Stefanidou A, Panoutsopoulos G. Assessment of fatigue in patients with a permanent cardiac pacemaker: prevalence and associated factors. Archives of Medical Science-Atherosclerotic Diseases. 2018;3(1):166-73.

Onpech, P. Ua-Kit, N. The effect of self-efficacy program on functional capacity among patients with post coronary artery bypass graft. Thai Journal of Cardio-Thoracic Nursing. 2021; 32(2):89-104. (in Thai)

Wu SV, Hsieh N, Lin L, Tsai J. Prediction of self-care behavior on the basis of knowledge about chronic kidney disease using self-efficacy as a mediator. Journal of Clinical Nursing. 2016;25:2609–18.

Roncoroni J, Tucker CM, Wall W, Wippold G, Ratchford J. Associations of health self-efficacy with engagement in health-promoting behaviors and treatment adherence in rural patients. Family and Community Health. 2019;42(2):109–15.