ประสิทธิผลและความปลอดภัยของยาเขียวหอมชนิดผงในการรักษาแผลร้อนใน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ยาเขียวหอมเป็นยาจากสมุนไพรในบัญชียาหลักแห่งชาติ ใช้บรรเทาอาการไข้ ร้อนใน กระหายน้ำ การศึกษา
วิจัยทางคลินิกแบบกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลและความปลอดภัยของยาเขียวหอมชนิดผง
ในการรักษาแผลร้อนในในปาก กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยที่มีแผลร้อนในในปากที่รักษาในโรงพยาบาลน้ำพอง 100 คน
แบ่งเป็น 2 กลุ่มเท่ากัน กลุ่มควบคุมได้รับยา 0.1% triamcinolone oral paste โดยให้ป้ายยาบาง ๆ ที่แผลวันละ 3-4 ครั้ง
หลังรับประทานอาหารและก่อนนอนจนแผลหาย ส่วนกลุ่มทดลองได้รับยาผงเขียวหอมขนาด 1 กรัม ละลายน้ำ
อุ่น รับประทานวันละ 2 ครั้ง ก่อนอาหาร เช้า-เย็น ร่วมกับการทายาเขียวหอมชนิดผงขนาด 125 มิลิกรัม/ครั้ง แตะทา
ให้ทั่วบริเวณแผลวันละ 4 ครั้ง หลังอาหาร เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน จนแผลหาย เครื่องมือที่ใช้คือแบบวัดความ
ปวด 10 ระดับ การวัดขนาดของแผลด้วย Vernier Caliper ในวันที่ 0, 2 และ 6 และการประเมินความพึงพอใจและผล
ข้างเคียงของยา ผลการวิจัยพบว่าอายุเฉลี่ยของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมเท่ากับ 53.1 และ 55.2 ปี ตามลำดับ
จำนวนแผลในทั้งสองกลุ่มคือ 1-3 แผล วันที่ 0 ขนาดแผลตำแหน่งที่ 1 ของกลุ่มทดลองมากกว่าและกลุ่มควบคุมอย่าง
มีนัยสำคัญ (p < 0.05) แผลตำแหน่งที่ 2 และ 3 ไม่แตกต่างกัน (p ≥ 0.05) วันที่ 2 ขนาดแผลเฉลี่ยกลุ่มทดลองทุก
ตำแหน่งลดลงมากแต่ไม่ต่างกับกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (p ≥ 0.05) วันที่ 6 กลุ่มทดลองแผลหาย 100% กลุ่ม
ควบคุมแผลหาย 74.0% ในวันที่ 2 และ 6 ค่าเฉลี่ยของคะแนนความเจ็บปวดของกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่าง
มีนัยสำคัญ (p < 0.05) และไม่มีรายงานอาการที่ไม่พึงประสงค์ในการรักษา สรุปได้ว่ายาผงเขียวหอมมีประสิทธิผล
และความปลอดภัยในการรักษาแผลร้อนในโดยไม่พบผลข้างเคียง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Subcommittee of Nationality List of Essential Medicines. Nationality List of Essential Medicines. A.D. 1999. Bangkok: Cooperative Printing House of Thailand; 2012. (in Thai)
Ada’s Medical Knowledge Team. Aphthous Mouth Ulcers. [Internet]. 2020 Feb [cited 2020 Dec 20]; Available
from: https://ada.com/conditions/aphthous-ulcers/
Sonpirom S. Outpatient database of Nam Phong Hospital (December 2016-May 2018). Khon Kaen: Nam Phong
Hospital; 2019. (in Thai)
Rungsiyanont S, Vacharotayangul P, Talungchit S. The survey of prevalence of aphthous oral ulceration by
patient’s self-report in 12-to 18-years old Thai students in Srinakharinwirot Prasarnmitr demonstration school.
SWU Dent J. 2010;3(1):7-14.
Archanupab S. General Disease Treatment Textbook 2: 350 diseases and maintenance and prevention. Bangkok: Holistic Publishing; 2010. (in Thai)
Akintoye SO, Greenberg MS. Recurrent aphthous stomatitis. Dent Clin North Am.2014;58(2):281-97.
Femiano F, Lanza A, Buonaiuto C, Gombos F, Nunziata M, Piccolo S, Cirillo N. Guidelines for diagnosis and
management of aphthous stomatitis. Pediatr Infect Dis J. 2007;26(8):728-32.
Puangthong Kraiphibun. Aphthous ulcer. [Internet]. 2017 Jul. [cited 2019 Jun 20]; Available from: https://
qrgo.page.link/GwTMX (in Thai)
Altenburg A, Zouboulis CC. Current concepts in the treatment of recurrent aphthous stomatitis. skin therapy
Lett. 2008;13(7):1-4.
Altenburg A, Abdel-Naser MB, Seeber H, Abdallah M, Zouboulis CC. Practical aspects of management of recurrent aphthous stomatitis.J Eur Acad Dermatol Venereol. 2007;21(8):1019-26.
Panichayupakaranant P. Preparation of α-mangostin rich extract gel using for oral ulcer (alpha-mangostin)
[Internet]. 2015 Nov [cited 2019 May 24]; Available from: https://rdo.psu.ac.th/th/index.php/recommend/788-
alpha-mangostin. (in Thai)
Kitchanapanich B, Prucksunand C, Prucksunand K, Wimolwattanapun S. Comparison the treatment of aphthous ulcers by using turmeric in orabase to orabase as a control group (clinical trial phase III). Journal of Naval Medicine. 2001;38(1):32-47. (in Thai)
