การพัฒนาแนวปฏิบัติทางคลินิกทางการพยาบาลการป้องกันและจัดการภาวะรั่วซึมของยาออกนอกหลอดเลือดดำมาสู่เนื้อเยื่อโดยรอบ ในผู้ป่วยที่ได้รับยาความเสี่ยงสูง แผนกผู้ป่วยใน โรงพยาบาลชะอำ

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

                การวิจัยและพัฒนานี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาแแนวปฏิบัติทางคลินิกทางการพยาบาลการป้องกันและจัดการภาวะรั่วซึมของยาออกนอกหลอดเลือดดำมาสู่เนื้อเยื่อโดยรอบในผู้ป่วยที่ได้รับยาความเสี่ยงสูงและศึกษาอัตราการเกิดภาวะรั่วซึมของยาฯ หลังการใช้แนวปฏิบัติฯ คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ได้แก่ พยาบาลวิชาชีพแผนกผู้ป่วยใน 40 คน และผู้ป่วยในที่ได้รับยาความเสี่ยงสูง 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย (1) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป ได้ค่า CVI เท่ากับ 1 (2) แบบบันทึก
การรักษา ได้ค่า CVI เท่ากับ 1 (3) แบบวัดความรู้การป้องกันและจัดการภาวะรั่วซึมของยาฯ ได้ค่า KR-20 เท่ากับ 0.82
(4) แบบประเมินความเป็นไปได้ในการใช้แนวปฏิบัติฯ ได้ค่า CVI เท่ากับ 1 (5) แบบประเมินการปฏิบัติทางคลินิกทางการพยาบาลฯ ได้ค่า CVI เท่ากับ 0.95 ตรวจสอบคุณภาพแนวปฏิบัติด้วย AGREE II  ได้ค่าเฉลี่ยมากกว่าร้อยละ 75 และได้ค่า CVI เท่ากับ 0.95 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาและสถิติ Paired t-test

ผลการวิจัย พบว่า แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันและจัดการภาวะรั่วซึมของยาฯ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) การประเมินลักษณะการเกิดการรั่วซึมของยาฯ (2) แนวทางการป้องกันการเกิดภาวะรั่วซึมของยาฯ (3) แนวทางการจัดการเมื่อเกิดภาวะรั่วซึมของยาฯ พยาบาลวิชาชีพเห็นว่าแนวปฏิบัติสามารถแก้ไขปัญหาและเกิดผลดีต่อผู้รับบริการ (Mean 4.95, SD  0.22)  อัตราการเกิดภาวะรั่วซึมของยาฯ หลังใช้แนวปฏิบัติฯ มีค่าต่ำกว่าก่อนใช้แนวปฏิบัติฯ (0.14 ครั้ง และ 0.72 ครั้งต่อ 1,000 วันการให้ยาความเสี่ยงสูง ตามลำดับ) แนวปฎิบัติฯนี้ สามารถนำไปใช้ในการดูแลผู้ป่วยที่ได้รับยาความเสี่ยงสูง เพื่อเพิ่มผลลัพธ์ทางการพยาบาลที่ดีต่อผู้ป่วย