รูปแบบการควบคุมและการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาในโรงพยาบาลสงฆ์

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การวิจัยและพัฒนาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการควบคุมและการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยา                  ในโรงพยาบาลสงฆ์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ พระสงฆ์อาพาธที่ติดเชื้อดื้อยา 48 รูป และพยาบาลวิชาชีพ 40 คน ดำเนินการ 3 ขั้นตอน  (1) วิเคราะห์สถานการณ์ (2) พัฒนาและทดลองใช้ และ (3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบ เครื่องมือวิจัย คือ SHIPE SMART Model  เครื่องมือเก็บข้อมูลคือ (1) แบบสัมภาษณ์เชิงลึก (2) แบบสนทนากลุ่ม (3) แบบประเมินความรู้ (4) แบบเฝ้าระวังการติดเชื้อ (5) แบบประเมินทักษะ (6) แบบประเมินความพึงพอใจของพยาบาล และ (7) แบบบันทึกผลลัพธ์การใช้รูปแบบ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยความถี่   ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Independent t-test และ Incidence rate differences

ผลการวิจัย พบว่า สถานการณ์การติดเชื้อดื้อยาในโรงพยาบาลสงฆ์ มีแนวโน้มสูงขึ้น จาก 1.21/1,000 วันนอนในปี พ.ศ.2562 เป็น 2.75/1,000 วันนอน ในปี พ.ศ. 2564 ตำแหน่งที่พบการติดเชื้อมากที่สุด คือ ระบบทางเดินปัสสาวะ รองลงมา คือ ระบบทางเดินหายใจ รูปแบบการควบคุมและการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาในโรงพยาบาลสงฆ์ “SHIPE SMART Model” มี 9 องค์ประกอบได้แก่ S: Single use, H: Hand hygiene, I: Isolation, P: Promotion, E=Environment, S: Supervision, M: MLAB (Application),   A: Alert, R: Response, T: Team. การศึกษาผลการใช้รูปแบบ พบว่า พยาบาลวิชาชีพมีคะแนนเฉลี่ยความรู้ และทักษะสูงกว่าก่อนใช้รูปแบบ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01)  อุบัติการณ์การติดเชื้อดื้อยามีอัตราต่ำกว่าปี พ.ศ. 2564 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  (p < .01) และคะแนนเฉลี่ยความพึงพอใจของพยาบาลสูงกว่าก่อนใช้รูปแบบ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)  ดังนั้น “SHIPE SMART Model” สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติการพยาบาลได้อย่างมีประสิทธิผล