ผลการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการถอดท่อช่วยหายใจโดยไม่ได้วางแผนในผู้ป่วยหนักที่ใส่ท่อช่วยหายใจ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา (Research and developement) เพื่อพัฒนาแนวทางและศึกษาผลของการใช้แนวทางปฏิบัติการพยาบาลต่ออัตราการถอดท่อช่วยหายใจโดยไม่ได้วางแผน (Unplanned Extubation: UE) ในผู้ป่วยใส่
ท่อช่วยหายใจ โดยใช้ CURN  Model เป็นกรอบแนวคิดการพัฒนา  กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเฉพาะเจาะจง คือ1) พยาบาลวิชาชีพหอผู้ป่วยหนัก 33 คน  2) ผู้ป่วยที่ได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจ ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยหนัก 90 ราย ประกอบด้วย 2 กลุ่มคือ กลุ่มหลังการพัฒนา ระหว่างเดือนมิถุนายนถึงกันยายน พ.ศ.2563 จำนวน 45 ราย และกลุ่มก่อนการพัฒนา เลือกจากเวชระเบียนของผู้ป่วย ระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงสิงหาคม พ.ศ.2562  จำนวน 45 ราย เครื่องมือ คือ แนวทางปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการถอดท่อช่วยหายใจโดยไม่ได้วางแผน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบบันทึกข้อมูลการเกิด UE ความรู้ก่อนหลังของพยาบาล ความคิดเห็นของพยาบาล วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติบรรยาย, สถิติ Wilcoxon Signed Rank test, Fisher’ s  Exact Test, และ Mann- Whitney U Test

ผลการวิจัยพบว่า คะแนนความรู้ของพยาบาลเพิ่มขึ้นหลังการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p <.001 ความพึงพอใจของพยาบาลอยู่ในระดับมาก อัตราการเกิดUE ในกลุ่มหลังการพัฒนาน้อยกว่ากลุ่มก่อนการพัฒนา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p < .05 จำนวนวันหย่าเครื่องช่วยหายใจและจำนวนวันใส่ท่อช่วยหายใจของกลุ่มหลังการพัฒนาน้อยกว่ากลุ่มก่อนการพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p < .01 และp < .05  ดังนั้นแนวทางปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการถอดท่อช่วยหายใจโดยไม่ได้วางแผน ควรนำไปประยุกต์ใช้ในผู้ป่วยหนัก ทำให้ลดอัตราการเกิดUE ทั้งนี้ควรศึกษาประสิทธิผลด้านอื่นๆต่อไป