ผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลต่ออัตราการเกิดท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดในผู้ป่วยอาการหนักที่ใส่ท่อช่วยหายใจ

Effects of Utilizing Clinical Nursing Practice Guideline on the Incidence of Unplanned Extubation in Critically Ill Patients

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลต่ออัตราการเกิดท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดในผู้ป่วยอาการหนักที่ใส่ท่อช่วยหายใจ โรงพยาบาลค่ายประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยหอผู้ป่วยอาการหนักที่ใส่ท่อช่วยหายใจ จำนวน 160 ราย แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ จำนวน 80 ราย ศึกษาย้อนหลังจากแฟ้มประวัติ และกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาล จำนวน 80 ราย ศึกษาไปข้างหน้า ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นจากหลักฐานเชิงประจักษ์และการประชุมเชิงปฏิบัติการกับผู้เกี่ยวข้อง ประกอบด้วย 9 กิจกรรม ดังนี้ 1) การประเมินความเสี่ยงในการเกิดท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุด 2) การให้ข้อมูลและการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ 3) การผูกยึดท่อช่วยหายใจให้มั่นคงโดยใช้พลาสเตอร์และเชือก 4) การระบุขนาดและตำแหน่งของท่อช่วยหายใจให้ชัดเจนที่ป้ายหัวเตียงและแฟ้มผู้ป่วย 5) การตรวจสอบ Cuff pressure  6) การป้องกันการดึงรั้งท่อช่วยหายใจจากการทำหัตถการต่างๆ 7)  การประเมินจาก MAAS (Motor Activity Assessment Score) เพื่อใช้การผูกยึดที่เหมาะสม 8) การประเมินและจัดการความเจ็บปวดอย่างเหมาะสม และ 9) การประเมินความพร้อมของผู้ป่วยเพื่อเตรียมเอาท่อช่วยหายใจออก คำนวณอัตราอุบัติการณ์ท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุด และวิเคราะห์เปรียบเทียบอัตราการเลื่อนหลุดของท่อช่วยหายใจด้วยสถิติไคว์สแควร์ ผลการศึกษา พบว่า

1. อัตราอุบัติการณ์การเกิดท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดของผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลตามปกติ เท่ากับ1625 (ร้อยละ 16.25)
2. อัตราอุบัติการณ์การเกิดท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดของผู้ป่วยที่ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาล เท่ากับ 0625 (ร้อยละ 6.25)
3. กลุ่มผู้ป่วยที่ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลมีการเลื่อนหลุดของท่อช่วยหายใจน้อยกว่ากลุ่มผู้ป่วยที่ไม่ได้ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 = 3.067)

การใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลมีส่วนช่วยลดอัตราการเกิดท่อช่วยหายใจเลื่อนหลุดในผู้ป่วยอาการหนัก ดังนั้นจึงควรมีการฝึกอบรมและฝึกทักษะการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องมีความเข้าใจก่อนนำไปประยุกต์ใช้และแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับหน่วยงานอื่นๆ ต่อไป

Abstract

This quasi-experimental study was aimed to examine the effects of utilizing clinical nursing practice guideline on the incidence of unplanned extubation in the critically ill patients at Fort Prajaksilapakom Hospital, Udonthani province. The purposive sample of 160 patients with endotracheal tubes was recruited and divided into 2 groups. The retrospective group consisted of 80 patients who received a regular care. The prospective group consisted of 80 patients and received the clinical nursing practice guideline. The clinical practice guideline was created from evidence based literatures and the participatory action conference of stakeholders in intubation patients’ care which includes 9 activities 1) risk assessment, 2) effective informed and communication, 3) tube stabilization, 4) the endotracheal tube identification of size, site, and data records, 5) cuff pressure testing, 6) tube retraction prevention from applying nursing procedures, 7) MAAS (Motor Activity Assessment Score) evaluation for an appropriated restraint, 8) pain assessment and appropriate pain management and 9) the assessment of extubation criteria. The findings were as follows: The incidence rate of unplanned extubation in the retrospective group was 0.1625 (16.25%) whereas the incidence rate of unplanned extubation of the prospective group were 0.0625 (6.25 %) which was lower than that of the retrospective group with statistical significance at .05 (p<.05 = 3.067). In summary, utilizing clinical nursing practice guideline could reduce the incidence of unplanned extubation patients. Therefore, the involved personnel must be educated and trained on how to apply this protocol to ensure their understanding before the implementation and shared with other units further.