วารสารการพยาบาลและการศึกษา

การพัฒนาชุดฝึกทักษะทางการพยาบาล 3 in 1 ต่อการส่งเสริมผลลัพธ์การเรียนรู้ และความพึงพอใจ ของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครศรีธรรมราช

2024-10-05T23:18:50+07:00

การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาสถานการณ์การพัฒนานวัตกรรมการฝึกทักษะการเจาะเลือด ให้สารน้ำและให้ยาทางหลอดเลือดดำที่ผ่านมา 2) เพื่อพัฒนาชุดฝึกทักษะทางการพยาบาล 3 in 1 และ 3) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพและความพึงพอใจต่อคุณภาพของชุดฝึกทักษะฯ การดำเนินการวิจัยมี 3 ระยะ ดังนี้ 1) ศึกษาสถานการณ์ โดยทบทวนวรรณกรรม 2) พัฒนาชุดฝึกทักษะฯ ด้วยการบูรณาการองค์ความรู้จากการทบทวนวรรณกรรมและการวิจัยระยะที่ 1 และทดลองใช้ และ 3) ศึกษาประสิทธิภาพและความพึงพอใจต่อคุณภาพของชุดฝึกทักษะฯ กับนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 1 จำนวน 45 คน เครื่องมือ ประกอบด้วย แบบทดสอบความรู้แบบประเมินทักษะการปฏิบัติ แบบประเมินความพึงพอใจ มีค่า CVI .90, 1, 1 ตามลำดับ แบบทดสอบ มีค่าความยากง่าย .33 - .80 และมีอำนาจในการจำแนก .29 - .43 ส่วนแบบประเมินทักษะการปฏิบัติมีค่าความน่าเชื่อถือระหว่างผู้สังเกต .80 วิเคราะห์โดยใช้สถิติพรรณนาและสถิติ Paired T-Test ผลการวิจัยพบว่า

1. สถานการณ์การพัฒนานวัตกรรมการฝึกทักษะการเจาะเลือด ให้สารน้ำและให้ยาทางหลอดเลือดดำที่ผ่านมา พบว่ามีข้อจำกัดคือหลอดเลือดมีขนาดใหญ่ไม่เหมือนของจริง ผิวหนังมีความหนามากเกินไป ไม่มีแรงดันเลือดเหมือนจริง ข้อเสนอแนะควรเพิ่มความยืดหยุ่นและขนาดของหลอดเลือดให้เหมือนจริง มีระบบแจ้งเตือนเมื่อปฏิบัติไม่ถูกต้องและมีคู่มือการใช้งาน

2. ชุดฝึกทักษะฯ ที่พัฒนา ประกอบด้วย ชุดวิดีโอที่ใช้สำหรับเรียนรู้ หุ่นแขนเสมือนจริงพร้อมฐานรองเสาแขวนขวด ขวดใส่เลือดเทียมและกล่องใส่อุปกรณ์สำหรับการฝึกทักษะ 3. การเปรียบเทียบความแตกต่างของผลลัพธ์ด้านความรู้และด้านทักษะการปฏิบัติ ก่อนและหลังการฝึกมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (t = - 16.397, t = - 6.700 และ p-value < .001 ตามลำดับ) และความพึงพอใจต่อคุณภาพของชุดฝึกทักษะฯ อยู่ในระดับมากที่สุด

ดังนั้นจึงควรนำชุดฝึกทักษะฯ ไปใช้ในการเรียนการสอน เพื่อพัฒนาให้นักศึกษามีความรู้และทักษะการเจาะเลือด ให้สารน้ำและให้ยาทางหลอดเลือดดำ

ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการได้รับการดูแลระยะยาวในผู้สูงอายุในอำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง

2024-10-25T11:46:27+07:00

การศึกษาเชิงวิเคราะห์ภาคตัดขวางครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการได้รับการดูแลระยะยาวในผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป อำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง จำนวน 1,692 คน เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างมกราคมถึงมีนาคม พ.ศ. 2561 โดยการสัมภาษณ์ข้อมูลคุณลักษณะทางประชากร คุณค่าในตนเอง พฤติกรรมการดูแลตนเอง และการได้รับการดูแลระยะยาว เครื่องมือวิจัยได้รับการตรวจสอบคุณภาพเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน มีค่าความสอดคล้องเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.66 - 1.00 และความเชื่อมั่นของแบบสัมภาษณ์คุณค่าในตนเองและพฤติกรรมการดูแลตนเองเท่ากับ 0.87 และ 0.85 ตัวแปรตาม คือ การได้รับการดูแลระยะยาว แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ไม่ต้องได้รับการดูแล กลุ่มเฝ้าระวัง และกลุ่มต้องได้รับการดูแล การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและถดถอยพหุตัวแปรโลจิสติกชนิดข้อมูลลำดับ ผลการวิจัยพบว่า

ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ ได้แก่ ผู้สูงอายุเพศหญิงมีโอกาสได้รับการดูแลระยะยาว 1.39 เท่า (OR_adj = 1.39, 95%CI: 1.13 - 1.70) ขณะที่ผู้มีอายุ 70 - 79 ปี และ 80 ปีขึ้นไป มีโอกาสได้รับการดูแลระยะยาว 1.64 และ 3.68 เท่า (OR_adj = 1.64, 95%CI: 1.31 - 2.05; OR_ad_j = 3.68, 95%CI: 2.76 - 4.09) ผู้สูงอายุที่ประกอบอาชีพในกลุ่มแม่บ้านและเกษตรกรรมมีโอกาสได้รับการดูแลระยะยาวลดลงร้อยละ 57 และ 49 (OR_adj = 0.43, 95%CI: 0.32 - 0.59; OR_adj = 0.51, 95%CI: 0.40 - 0.64) ผู้สูงอายุที่มีโรคประจำตัวมีโอกาสได้รับการดูแลระยะยาว 1.89 เท่า (OR_adj = 1.89, 95%CI: 1.54 - 2.33) ส่วนผู้สูงอายุที่มีพฤติกรรมการดูแลตนเองระดับสูงมีโอกาสได้รับการดูแลระยะยาวลดลงร้อยละ 22 (OR_adj = 0.78, 95%CI: 0.62 - 0.96)

จากผลการศึกษา บุคลากรสาธารณสุขควรส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้สูงอายุ ครอบคลุมด้านอาหาร อารมณ์ การออกกำลังกาย การรับประทานยา การจัดการอนามัยสิ่งแวดล้อม และการลดอบายมุข รวมถึงการเฝ้าระวังผู้สูงอายุที่มีอายุมากกว่า 70 ปี และการสนับสนุนอาชีพเพื่อลดการดูแลระยะยาวในอนาคต

การพัฒนาแอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน

2024-11-27T16:07:52+07:00

การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาชุดความรู้ของการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน 2) ออกแบบพัฒนาแอปพลิเคชัน และ 3) ประเมินความพึงพอใจต่อการใช้แอปพลิเคชัน ดำเนินการ 3 ขั้นตอน ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาชุดความรู้ของการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน จากลุ่มตัวอย่าง 18 คน ใช้วิธีการสนทนากลุ่ม และสัมภาษณ์เชิงลึก โดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์เนื้อหาเชิงคุณภาพและตีความ สร้างข้อสรุป ขั้นตอนที่ 2 ออกแบบพัฒนาแอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน โดยนำผลการวิจัยในขั้นตอนที่ 1 ยกร่างเป็นแอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชนผ่านการตรวจสอบ จากผู้เชี่ยวชาญ 5 คน ขั้นตอนที่ 3 ประเมินความพึงพอใจต่อการใช้แอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน โดยทดลองใช้กับกลุ่มตัวอย่าง คือผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชนนาเคียน จังหวัดนครศรีธรรมราช จำนวน 37 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า

1. ชุดความรู้ในการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน ประกอบด้วย ความรู้ในการดูแลตนเองแบบองค์รวม การประเมินอาการรบกวน และ การจัดการอาการรบกวนเบื้องต้น

2. แอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน ใช้บัญชีทางการของไลน์ ในชื่อ อุ่นใจ ผู้ทรงคุณวุฒิประเมินความเป็นไปได้ในการใชแอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชน มีความเป็นไปได้ในการใช้แอปพลิเคชันโดยรวม อยู่ในระดับมากที่สุด (M = 4.65, SD = 0.49)

3. หลังการใช้แอปพลิเคชันเป็นเวลา 1 เดือน พบว่า ความพึงพอใจโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (M = 4.56, SD = 0.21) โดยข้อที่มีความพึงพอใจมากที่สุด คือ ท่านได้รับความสะดวกในการรับความรู้ผ่านทางแอปพลิเคชัน (M = 4.65, SD = 0.48) รองลงมา คือ แอปพลิเคชันช่วยให้สื่อสารกับทีมสุขภาพได้ง่ายขึ้น (M = 4.62, SD = 0.63) และความมั่นใจในการดูแลตนเองเบื้องต้นเมื่อมีอาการข้างเคียงจากโรค (M = 4.62, SD = 0.49)

ความรู้เป็นสิ่งสำคัญของการดูแลตนเองของผู้ป่วยในชุมชน แอปพลิเคชันการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองในชุมชนจึงเป็นการส่งเสริมความรู้ในการประเมินและดูแลตนเองเบื้องต้นของผู้ป่วยและผู้ดูแลที่บ้าน

บทบาทของบุคลากรสาธารณสุขในระบบบริการปฐมภูมิในการคัดกรองและเฝ้าระวัง กลุ่มเสี่ยงโควิด-19 ใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ ประเทศไทย

2024-10-19T18:31:44+07:00

วิจัยแบบผสมผสานนี้เพื่อศึกษาความรู้ และบทบาทของบุคลากรสาธารณสุขในระบบบริการปฐมภูมิในการ คัดกรองและเฝ้าระวังกลุ่มเสี่ยงโควิด-19 สุ่มตัวอย่างแบบกำหนดโควตาจากอำเภอที่มีการติดเชื้อสูงสุด 3 จังหวัดชายแดนใต้ 67 คน รวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามความรู้ และบทบาทการปฏิบัติตามมาตรการคัดกรองและเฝ้าระวังกลุ่มเสี่ยง
โควิด-19 ค่าความเชื่อมั่น 0.98 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างในผู้บริหาร และบุคลากรสาธารณสุข วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพแบบหาประเด็นสำคัญ ผลการวิจัยพบว่า

1. ความรู้ของบุคลากรสาธารณสุขภาพรวมอยู่ในระดับมาก (M = 3.37, SD = 0.49)

2. บุคลากรสาธารณสุข มีระดับการปฏิบัติบทบาทตามมาตรการในการคัดกรองและเฝ้าระวังกลุ่มเสี่ยงโควิด-19 โดยรวมอยู่ในระดับมาก (M = 3.45, SD = 0.45) โดยมีบทบาทสำคัญ 1) บริหารจัดการระบบบริการตามความเชื่อและวิถีชุมชน 2) ให้ข้อมูลที่ถูกต้องและทันเหตุการณ์โดยใช้สื่อออนไลน์ 3) เป็นศูนย์กลางในการบริหารจัดการสุขภาพและการสื่อสารกับทีม 4) จัดบริการเชิงรุกเพื่อป้องกันและควบคุมการติดเชื้อ และ 5) ปรับระบบบริการสุขภาพเพื่อรองรับ สถานการณ์ใหม่

3. ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ได้แก่ 1) พัฒนาสมรรถนะการดูแลโควิด-19 ที่สอดคล้องกับวิถีการดำเนินชีวิต และวัฒนธรรมของชุมชน 2) พัฒนาระบบบริการสุขภาพปฐมภูมิให้เป็นแกนหลักการดูแลสุขภาพแบบองค์รวม 3) กำหนดนโยบายพื้นที่พิเศษ เพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของโรค 4) พัฒนาระบบการสื่อสารด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ 5) สร้างการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายในการทำงาน 6) กำหนดแนวทางเสริมพลังให้บุคลากรสาธารณสุข

ดังนั้นควรคำนึงถึงบริบท 3 จังหวัดชายแดนใต้ที่มีลักษณะเฉพาะเชิงสังคมและภูมิศาสตร์ เพื่อวางแผนจัดการที่มีลักษณะเฉพาะ กำหนดแนวทางการประสานงานกับภาคีเครือข่าย เพื่อลดความซ้ำซ้อนในการบริหารจัดการ

ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจต่อพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เท้า ในผู้ที่มีภาวะเบาหวานที่ควบคุมน้ำตาลไม่ได้ในชุมชน

2024-09-29T09:45:12+07:00

วิจัยแบบกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลก่อนและหลัง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เท้าในผู้ที่มีภาวะเบาหวานที่ควบคุมน้ำตาลไม่ได้ในกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรม และเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เท้า
ในผู้ที่มีภาวะเบาหวานที่ควบคุมน้ำตาลไม่ได้ ในกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจกับกลุ่มที่ได้รับบริการตามปกติเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ กลุ่มตัวอย่างคือผู้ที่มีภาวะเบาหวานที่ควบคุมน้ำตาลไม่ได้ในชุมชน จำนวน 48 ราย โดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 24 ราย และกลุ่มควบคุม 24 ราย พัฒนาจากแนวคิดทฤษฎีแรงจูงใจในการป้องกันโรคของ
โรเจอร์ (Rogers, 1986) เครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป และแบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เท้า ตรวจสอบค่าดัชนีความตรงของเนื้อหา เท่ากับ 1.00 และค่า
ความเชื่อมั่น โดยหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค เท่ากับ .88 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา สถิติ Paired Sample t-test และ สถิติ Independent t-test ผลการวิจัยพบว่า

1. กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจ มีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เท้า (M = 59.50, SD = 7.18) สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรม (M = 33.92, SD = 2.02) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (p-value < .001)

2. กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เท้า สูงกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ (M = 34.63, SD = 2.83) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (p-value < .001)

จากผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจสามารถนำมาใช้เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เท้าในผู้ที่มีภาวะเบาหวานที่ควบคุมน้ำตาลไม่ได้ เพื่อนำไปสู่การป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เท้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ

สถานการณ์ความรุนแรงในแผนกอุบัติเหตุฉุกเฉิน โรงพยาบาลในสังกัดรัฐ เขตภาคใต้

2024-11-27T15:00:27+07:00

การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์ความรุนแรงที่ส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติหน้าที่ของบุคลากร ในแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลในสังกัดรัฐ เขตภาคใต้ โดยใช้วิธีการเลือกพื้นที่แบบเจาะจงใน 6 จังหวัด ผู้ให้ข้อมูลหลักคือพยาบาลวิชาชีพที่มีประสบการณ์ตรงในการประสบพบเหตุความรุนแรงในโรงพยาบาลประจำจังหวัด เขตภาคใต้ สำหรับกลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย การสนทนากลุ่ม จำนวน 36 คน การสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 24 คน กำหนดเกณฑ์คัดเข้า คือ พยาบาลวิชาชีพที่มีประสบการณ์ตรงประสบพบเหตุความรุนแรงเพื่อค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบการเกิดความรุนแรง สถานการณ์ และสาเหตุของความรุนแรงที่เกิดขึ้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย ประเด็นคำถามสำหรับการสนทนากลุ่ม และประเด็นคำถามสำหรับการสัมภาษณ์เชิงลึก หาความตรงเชิงเนื้อหาด้วยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน หาค่าความเที่ยงด้วยดัชนีความสอดคล้องภายใน วิเคราะห์ข้อมูลตามเนื้อหาที่ปรากฏ ตรวจสอบความน่าเชื่อถือได้ของข้อมูลตามหลักการของกูบาและลินคอร์น (1989) ผลการวิจัย พบว่า

1. สาเหตุการเกิดเหตุการณ์ความรุนแรงที่เกิดขึ้นในแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน พบว่าสาเหตุเกิดจาก ผู้รับบริการใช้คำพูด วาจาไม่เหมาะสม โดยมีสาเหตุร่วมคือการใช้สารเสพติดติดหรือการดื่มสุรา ผู้ให้บริการเกิดจากพฤติกรรมการบริการ รวมถึงสถานที่ในการให้บริการ และสถานที่รอคอยซึ่งแออัดคับแคบ เก้าอี้นั่งรอไม่เพียงพอ

2. ผลกระทบเมื่อเกิดสถานการณ์ความรุนแรงในแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน ส่งผลต่อผู้ปฏิบัติงานในด้านความปลอดภัย ด้านชื่อเสียงขององค์กร และต่อผู้รับบริการด้านความปลอดภัย ความล่าช้าในการให้บริการ

3. มาตราการป้องกันความรุนแรง ณ แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน ในแต่ละองค์กรที่แตกต่างกันตามบริบท

เสนอแนะให้หน่วยงานจัดอบรมด้านการสื่อสารแก่บุคลากรทางสุขภาพ และมีการถ่ายทอดแนวปฏิบัติการจัดการความรุนแรงในองค์กรแก่ผู้ปฏิบัติอย่างทั่วถึง

หลักการเขียนผลงานเพื่อขอรับการประเมินสมรรถนะอาจารย์ตามแนวทางการพัฒนาคุณภาพอาจารย์เพื่อส่งเสริมการบรรลุผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2566

2024-08-12T08:40:07+07:00

มหาวิทยาลัยและสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาถือเป็นองค์กรที่สำคัญในการเป็นแหล่งรวมของผู้เชี่ยวชาญและองค์ความรู้ในศาสตร์แขนงต่าง ๆ อันเป็นรากฐานของการพัฒนาบุคลากรที่มีคุณภาพออกสู่สังคม มุ่งพัฒนาองค์กรให้ตอบสนองต่อความต้องการของเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ อย่างไรก็ตามพื้นฐานของการพัฒนาทั้งหมดล้วนเริ่มต้นจากคุณภาพการจัดการเรียนการสอนที่ดีและมีประสิทธิภาพ การเสริมสร้างบุคลากรสายวิชาการขององค์กรให้เป็นผู้เชี่ยวชาญทั้งในเชิงวิชาการและศาสตร์ด้านการสอน จึงเป็นภารกิจที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง ในปัจจุบันการขอรับการประเมินประเมินสมรรถนะอาจารย์ตามแนวทางการพัฒนาคุณภาพอาจารย์เพื่อส่งเสริมการบรรลุผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2566 โดยมีองค์ประกอบและสิ่งที่ควรคำนึงถึงในการจัดการศึกษา คือ การออกแบบหลักสูตร การออกแบบการจัดการเรียนรู้ การจัดการเรียนรู้ กลยุทธ์การสอน การวัดและประเมินผลการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์ ซึ่งถือเป็นอีกแนวทางหนึ่งในการช่วยเสริมสร้างและพัฒนาคุณภาพของบุคลากรสายวิชาการ ให้มีทักษะความเป็นอาจารย์มืออาชีพ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอหลักการการเขียนผลงานเพื่อขอรับการประเมินสมรรถนะอาจารย์ตามแนวทางการพัฒนาคุณภาพอาจารย์เพื่อส่งเสริมการบรรลุผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2566 เพื่อเป็นแนวทางให้อาจารย์ในสังกัดสถาบันอุดมศึกษานำหลักการการเขียนไปประยุกต์ใช้ในการเขียนผลงานของตนเอง