The effects of a self-efficacy development program for nutrition management on health behaviors and body mass index in overweight late adolescents
Keywords:
late adolescence, health behaviors, body mass indexAbstract
This one-group pretest–posttest quasi-experimental study aimed to examine the effects of a self-efficacy development program for nutrition management on health behaviors and body mass index (BMI) among overweight late adolescents. The participants were purposively selected based on the inclusion criteria: late adolescents aged 17–19 years residing at an educational institution of higher learning in Surat Thani, with a BMI between 23.00–24.99 kg/m², classified as overweight. A total of 26 participants were included in the study. The research instruments consisted of a self-efficacy enhancement program for nutritional management and a health behavior questionnaire. The intervention was conducted over a 4-week period. The research instruments were validated by three experts, yielding a Content Validity Index (CVI) of 0.80. The reliability of the dietary behavior assessment tool demonstrated a Cronbach’s alpha coefficient of 0.95. Data were analyzed using descriptive statistics and the paired t-test.
The results revealed that after participating in the self-efficacy enhancement program for nutritional management, the participants demonstrated significantly higher mean scores of health behaviors compared to before the intervention (P-value < 0.001). However, there was no significant difference in mean BMI before and after the intervention.
Recommendations: Overweight late adolescents can appropriately modify their health behaviors through the enhancement of self-efficacy in nutritional management. Therefore, programs designed to promote self-efficacy for nutrition management should be implemented among adolescents and young adults in educational institutions. Continuous follow-up assessments at 6-month or 12-month intervals are recommended to monitor, refine, and reinforce the application of knowledge, leading to sustained improvements in health behavior and prevent the occurrence of non-communicable diseases.
References
กรมควบคุมโรค. (2566, 3 มีนาคม). กรมควบคุมโรค ผลักดันคนไทยใส่ใจสุขภาพ ปรับเปลี่ยนมุมมองลด "โรคอ้วน". https://ddc.moph.go.th/brc/news.php?news=32470&deptcode=brc&news_
views=192
กรมอนามัย. (2566, 4 มีนาคม). เผยเด็กไทยอ้วน เปิดอาหารชูสุขภาพ เสริมออกกำลังกายป้องกัน. https://multimedia.anamai.moph.go.th/news/news0633-2/
ขนิษฐา กุลกฤษฎา. (2565). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างสุขภาพต่อความรู้ พฤติกรรม และน้ำหนักของเด็กวัยรุ่นตอนต้น. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ, 5(2), 63-75.
จุรีรัตน์ มัฎฐาพันธ์. (2562). พฤติกรรมการบริโภคอาหารจานด่วนแบบตะวันตกของนักเรียนวัยรุ่นในเขตพื้นที่จังหวัดชุมพร. วารสารวิชาการสุขภาพภาคเหนือ, 6(1), 45-56.
ชลวิภา สุลักขณานุรักษ์ และ อูน ตะสิงห์. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการลดน้ำหนักของผู้ที่มีภาวะอ้วน. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 30(4), 614-622.
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. (2553). ระเบียบวิธีวิจัยทางการพยาบาล (ฉบับที่ 5). ยูแอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย.
พรทิพย์ วงคำสอน และฉันทนา ปาปัดถา. (2565). พฤติกรรมที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้ออาหารออนไลน์ของผู้เรียนในสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการและวิจัย มทร.พระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 19-33.
ภณิดา หยั่งถึง. (2565). ผลของการออกกำลังกายแบบใช้น้ำหนักร่างกายกับแบบแอโรบิกที่มีต่อค่าดัชนีมวลกาย ค่าไขมันที่เกาะอยู่ตามอวัยวะภายในบริเวณช่องท้องและค่าเปอร์เซ็นต์ไขมันของผู้มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ, 14(3), 57-70.
ภัทราพร ทองสังข์, นงนุช โอบะ และวรวรรณ์ ทิพย์วารีรมย์. (2565). ผลของโปรแกรมสร้างเสริมความสามารถแห่งตนเพื่อการจัดการภาวะโภชนาการต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหาร และดัชนีมวลกาย ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 16(2), 111-124.
วัชรินทร์ เสมามอญ. (2562). ผลการใช้โปรแกรมการลดน้ำหนักสำหรับนักศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 5(2), 61-70.
วาสนา รุ่งโรจน์วัฒนา, จริยาวัตร คมพยัคฆ์ และพรศิริ พันธสี .(2562). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการรับรู้ความสามารถของตนร่วมกับการสนับสนุนของครอบครัวต่อภาวะโภชนาการเกินในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารพยาบาลทหารบก. 20(1). 274-284
สุกัญญา จันทร์อ้วน และภาวิณี อุ้ยวงค์. (2568). ผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพของบุคลากรที่มีดัชนีมวลกายเกินเกณฑ์มาตรฐานโรงพยาบาลบึงกาฬจังหวัดบึงกาฬ. วารสารสาธารณสุขมูลฐาน (ภาคะวันออกเฉียงเหนือ), 40(1), 1-15.
สุพิณญา คงเจริญ. (2560). โรคอ้วน:ภัยเงียบในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 11(3). 22-29.
อรัญญา หมั่นธรรม, มธุรส ทิพยมงคลกุล และวัชราภรณ์ เปาโรหิตย์. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในผู้รับบริการตรวจสุขภาพ ณ กองเวชศาสตร์ป้องกัน กรมแพทย์ทหารอากาศ. เวชสารแพทย์ทหารบก, 75(1). 27-37.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. W.H. Freeman and Company.
Kwon, H. N., Nam, S. S., & Park, Y. K. (2017). Effect on 12-week intensive dietary and exercise program on weight reduction and maintenance in obese women with weight cycling history. Clinical Nutrition Research, 6(3), 183–197.
Simmonds, M., Llewellyn, A., Owen, C. G., et al. (2016). Predicting adult obesity from childhood obesity: A systematic review and meta‐analysis. Obesity Reviews, 17(2), 95–107. https://doi.org/10.1111/obr.12334
Stehlik, T. (2018). Educational philosophy for 21st century teachers. Springer.
Wahrlich, V., Teixeira, T. M., & Dos Anjos, L. A. (2018). Validity of a population-specific BMR predictive equation for adults from an urban tropical setting. Clinical Nutrition, 37(1), 208–213.
https://doi.org/10.1016/j.clnu.2016.12.005
World Health Organization. (2025). Obesity and overweight fact sheet. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity-and-overweight
World Health Organization. (2024). One in eight people are now living with obesity. https://www.who.int/news/item/01-03-2024-one-in-eight-people-are-now-living-with-obesity
Yvonne, B., Antje K., Peter K., et al. (2011). Obesity genes: Implication in childhood obesity. Pediatricsand Child Health, 22(2011), 31-36.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Journal of Council of Community Public Health
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน
