Knowledge and Attitude Associated with Health Promoting Behaviors among Employees in Panyapiwat Institute of Management
Keywords:
Knowledge, Attitude, Health Promoting BehaviorsAbstract
This descriptive research aimed to study knowledge and attitude associated with health promoting behaviors among employees in Panyapiwat Institute of Management. The samples were 250 employees working in Panyapiwat Institute of Management. They were chosen by systematic sampling method. Data were collected by questionnaires, which were composed of 4 parts; i.e., personal characteristics, knowledge, attitude and health promoting behaviors. The content validity of the questionnaires was between .67-1.00 and the reliability at 0.92 (Cronbach alpha coefficient). The data were analyzed using Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient.
The results showed that the knowledge on health promoting behaviors among employees had a high mean score of 77.20% (M=2.73, SD=0.517). The attitude on health promoting behaviors among employees yielded a high mean score of 65.20% (M=2.64, SD=0.486) while the health promoting behaviors among employees yielded a moderate mean score of 59.60% (M=2.40, SD=0.491). It was found from the association analysis that knowledge and attitude were positively associated in a low level with health promoting behaviors at a statistically significant level of 0.05 (r=0.216, P-value<0.001, r=0.211, P-value<0.001, respectively).
The suggestions from the study are that the institute should promote selfcare among its employees by providing exercise areas and resources and that the employees should encourage positive attitudes on selfcare to others.
References
ธาริน สุขอนันต์ และคณะ. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการออกกำลังกายของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบ้านสวน จังหวัดชลบุรี. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 9(2), 66-75.
ปราณี อ่อนศรี. (2559). ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของนักเรียน พยาบาลกองทัพบก. วารสารพยาบาลทหารบก, 17(3), 158-167.
สมบัติ กาวิลเครือ. (2560). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 7(3), 161-173.
อโนทัย ผลิตนนท์เกียรติ และคณะ. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักศึกษากายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. วารสาร มฉก.วิชาการ, 21(42), 55-64.
อานนท์ สีดาเพ็ง และนิคม มูลเมือง. (2556). พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยแม่โจ้. วารสารศิลป์ศาสตร์มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 1(1), 59-105.
Best, J. W. (1977). Research in Education. (3rd ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Bloom, B. S. (1968). Mastery Learning. UCLA – CSEIP Evaluation Comment. 1(2) Losangeles: University of California at Los Angeles.
Daniel, W. W. (1995). Biostatistics: A foundation for Analysis in the Health Sciences. New York: Wiley & Sons.
Dewey, J. (1976). Moral Principle in Education. Boston: Houghton Mifflin Co.
Hair, F. J., Black, C. W., Babin, J. B., & Anderson, E. R. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th ed). New Jersey: Pearson Education.
Pender, N. J. (1996). Health Promotion in Nursing Practice. New York: Appleton and Lange.
Wiersma, W., & G. Jurs, S. (2009). Research Method in Education an Introduction. (9th ed). Massachusetts: Pearson.
World Health Organization. (1986). Ottawa Charter for Health Promotion. Geneva: World Health Organization.
Downloads
Published
Issue
Section
License
- บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน
