บทบาทของผู้นำชุมชนที่มีต่อการสร้างเสริมสุขภาวะของสมาชิกในชุมชนในช่วงการแพร่ระบาดเชื้อ COVID -19
คำสำคัญ:
ผู้นำชุมชน, สุขภาวะชุมชน, การสื่อสารแบบมีส่วนร่วมบทคัดย่อ
การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของผู้นำของชุมชนที่อยู่ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร สมุทรปราการ นนทบุรี ขอนแก่น กระบี่ กาญจนบุรี และสุพรรณบุรี ในการเสริมสร้างสุขภาวะของสมาชิกในชุมชน ในช่วงสถานการณ์แพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) เป็นงานเชิงคุณภาพแบบเฉพาะกรณี (Case Studies) ข้อมูลที่ใช้ในการวิเคราะห์และสรุปผลได้มาจากการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกจากผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 20 คน คือ ผู้นำชุมชน 7 คน และสมาชิกชุมชน 13 คน โดยทำการเก็บข้อมูลในช่วงระหว่างเดือนตุลาคม 2564 ถึงเดือนกรกฎาคม 2565 ทั้งนี้ข้อมูลได้ถูกนำมาจำแนก จัดหมวดหมู่และตีความ หลังจากนั้นนำมาเขียนบรรยายเชิงพรรณนาในประเด็นบทบาทของผู้นำชุมชนที่ส่งเสริมการเสริมสร้างสุขภาวะชุมชน ผลการวิจัยพบว่าผู้นำชุมชนมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งต่อพฤติกรรมด้านสุขภาพอนามัยของสมาชิกในชุมชนตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ ใน 8 บทบาทด้วยกัน คือ “นักสร้างแรงบันดาลใจ” “ผู้สร้างพื้นที่การเรียนรู้สู่สาธารณะ” “ผู้สร้างผู้นำ” “มือประสาน” “ผู้ระดมทรัพยากร” “ผู้สร้างสันติ” “ผู้สร้างทุนมนุษย์” และ “นักประชาสัมพันธ์และสื่อสาร” จากผลการศึกษา (เอาไปใช้ประโยชน์ได้อย่างไร)
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Ortega FB, Ruiz JR, Castillo MJ, Sjöström M. Physical fitness in childhood and adolescence: a powerful marker of health. International Journal of Obesity. 2008;32:1-11.
Ghaljahi M, Rahdar S, Almasi SZ, Ahmadi S, Igwegbe CA. Survey dataset on the externalizing self-esteem and gender effects on self-esteem subscales of students in Zabol University of Medical Sciences, Iran. Data in Brief. 2018;21:40–413.
Teungfung R, Choiejit R. Socio-economic Security and Happiness of Bangkok Residents. Journal of Social Development (JSD). 2015;17(1):111-33.
Larson JS. The measurement of social well-being. Social Indicators Research. 1993;28:285–96.
Maa J, Dongb G, Chenc Y, Zhang W. Does satisfactory neighbourhood environment lead to a satisfying life? An investigation of the association between neighbourhood environment and life satisfaction in Beijing. Cities. 2018;74:229-39.
Defining Learning Communities [Internet]. Centre for Research & Learning. 2003 [cited 2019 November 6 ]. Available from: https://www.researchgate.net/publication/43527785_Defining_Learning_Communities.
Wisetpatsa P. Effects of Research-Based Community Learning on Concepts of Social and Culture Change and Attitudes Towards Thai Culture Conservation of Tenth Grade Students. Bangkok: Chulalongkorn University; 2013.
Tufte T, Mefalopulos P. Participatory Communication A Practical Guide. Washington, D.C.: The International Bank for Reconstruction and Development / The World Bank; 2009.
Holden M. Correction to: Community Well-Being in Neighbourhoods: Achieving Community and Open-Minded Space through Engagement in Neighbourhoods. International Journal of Community Well-Being. 2018;1:45-61.
Public Space, The Public Sphere, And The Urban As Public Realm [Internet]. 2017 [cited 2019 Demcember 29]. Available from: http://currychandler.com/cool-medium/2017/2/6/public-space-the-public-sphere-and-the-urban-as-public-realm.
Setkij W. Sustainable Development in the context of National Development. Burapha Journal of Political Economy (JPE). 2020;8(1):81-106.
Srisun S. Self-reliance Concept of Country People: Demeaning the Rural to a Dichotomous of Urban. Humanities and Social Sciences (HUSO). 2015;32(2):183-208.
Chaisuktaksin N, Putsukee T, Dhammasaccakarn W. Leadership Prototypes for Community Well-being Behaviral Change. Journal of Education Taksin University. 2019;19:1.
Klingborg DJ, Moore DA, Varea-Hammond S. What Is Leadership? Journal of Veterinary Medical Education (JVME). 2006;33(2):280-3.
Abbas W, Asghar I. The Role of Leadership in Organizational Change: Relating the Successful Organizational Change with Visionary and Innovative Leadership. Kungsbäcksvägen: University of Gavle; 2010.
Thawinkarn D. “Super Leadership” in the 21stCentury. Journal of Educational Administration, Khon Kaen University (J Ed Admin KKU). 2015;11(2):23-35.
Nujoi A, Disathapon C, Lohidwisard S. Learning Community Learder. Journal of Research and Curriculum Development (JRCD). 2016;6(2):49-64.
Chaisuktaksin N, Putsukee T, Dhammasaccakarn W. Leadership Prototypes for Community Well-being Behaviral Change. Journal of Education Thaksin University. 2019;19(1):99-114.
Techaatik S, Wongarsa W. Community Well-Being Development for Healthy Life. Humanities & Social Sciences (HUSO). 2012;29(2):1-22.
Thaunbula C, Malaheng M. The participation of Thai political reform in the community dimension through coffee meeting; the case study: Mueang District of Narathiwat. Bangkok: King Prajadhipok's Institute; 2018.
McCreaa R, Waltona A, Leonard R. A conceptual framework for investigating community wellbeing and resilience. Rural Society. 2015;23(3):270–82.
Roongkan Musakophas, Weerapong Polnigongit. Current and future studies on participatory communication in Thailand. Kasetsart Journal of Social Sciences (Kasetsart J Soc Sci). 2017;38:68-73.
Keating C. Evaluating Community Arts and Community Well-Being. Victoria: Effective Change; 2002.
Nguyen QD, Fernandez N, Karsenti T, Charlin B. What is reflection? A conceptual analysis of major definitions and a proposal of a five-component mode. Medical Education. 2014;48(12):1176–89.
Ricketts A. Participation in place-making: Enhancing the wellbeing of marginalised communities in Aotearoa/New Zealand. Wellington: Victoria University of Wellington; 2008.
Kheawkham T, Saengpun J. Teachers’ classroom reflection in professional learning community using lesson study and open approach. Silpakorn University Journal (SUJ). 2019;39(6):187-98.
Padang PN, Inggris JB. Leader Vision for Effective Leadership. Journal Polingua. 2012;1(1).
Sricharumedhiyan C, Vaddhano PT. Leadership and Community Development. Journal of MCU Peace Studies Special Issue (JMPS). 2018;6(sp1):527-38.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสาร มฉก.วิชาการ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
