Problems and Obstacle to the Use of Emergency Service Systems of Monks in Northern Provinces of Thailand
Keywords:
Problems and Obstacle Emergency Service Systems MonksAbstract
The objectives of this research were to study problems and obstacle to emergency service systems of monks and to study knowledge to emergency service systems of monks in northern provinces of Thailand. This research is qualitative. The method of data collection uses an in-depth interview with a sample of seven monks. The results of the interviews of the samples revealed that most of the problems and obstacles of the monks in using the emergency medical service system are caused by the delay of the emergency ambulance, which is why the service is not called. And the call to report the incident involves many difficult steps, wherein sometimes the officers use impolite words. Most of the time, there are 2 ways to receive emergency medical services, which are by yourself because it is convenient, no wasting time waiting for an emergency ambulance, or waiting for it because it is safe, and there are support staff to help while taking them to the hospital. Each method has different significance and most monks still lack knowledge of the emergency medical service system, thus the monks do not know how to help themselves first during an emergency. The results of this study can be used to guide the development of emergency medical systems for monks.
Downloads
References
1. สุรภา ขุนทองแก้ว. การศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการใช้บริการการแพทย์ฉุกเฉิน จังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชบุรี. 2562; 2(1):30-44.
2. อรรณพ สุขไพบูลย์, ชุภาศิริ อภินันท์เดช และธาตรี เจริญชีวกุล. ความพึงพอใจของผู้รับบริการในระบบการแพทย์ฉุกเฉิน เทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา. 2559; 4(1):417-425.
3. สุพรรณวดี ภิญโญ, ธัญดา แย้มโรจน์, กันยารัตน์ เกิดแก้ว, และกลอยใจ ศรีสาคร. การรับรู้และความคาดหวังต่อการบริการการแพทย์ฉุกเฉินของผู้ป่วยและญาติงานอุบัติเหตุและฉุกเฉินโรงพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี [อินเตอร์เน็ต]. 2563 [เข้าถึงเมื่อ 24 ตุลาคม 2563]. เข้าถึงจาก: http://www.phrachomklao.go.th/hrd/reseaech/54/4.pdf
4. สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. ช่องว่างการแพทย์ฉุกเฉินไทย: รายงานสถานการณ์ระบบการแพทย์ฉุกเฉิน ปี 2557. นนทบุรี: ปัญญามิตร การพิมพ์; 2557.
5. สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. สรุปรายงานการป่วย พ.ศ. 2557. นนทบุรี: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์; 2557.
6. ธีระ ศิริสมุด. ความรู้ ทัศนคติ และเหตุผลที่ไม่เรียกใช้บริการการแพทย์ฉุกเฉินของผู้ป่วยฉุกเฉินในประเทศไทย. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข. 2561; 12(4):668-680.
7. ชาติชาย คล้ายสุบรรณ. คู่มือแนวทางการจัดบริการห้องฉุกเฉิน (รายงานการวิจัย). นนทบุรี: สามชัย; 2561.
8. สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดเชียงใหม่. (2562). การประชุมวิชาการและนำเสนอผลการดำเนินงานป้องกันและลดอุบัติเหตุและบริการแพทย์ฉุกเฉิน จังหวัดเชียงใหม่ ปี 2562. สืบค้น 24 ตุลาคม 2563, จาก: https://www.niems.go.th/1/News/Detail/7610?group=15
9. นิวัฒน์ ทรงศิลป์, วราภรณ์ บุญเชียง และกรรณิการ์ อินต๊ะวงศ์. ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ ทัศนคติ และความคาดหวังของพระภิกษุสงฆ์ในการใช้บริการระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินในจังหวัดเชียงใหม่.วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ. 2564;15(1):119-130.
10. Speziale, H. J. S. Action research method. In H. J. S. Speziale, D. R. Carpenter (Eds.), Qualitative research in nursing: Advancing the humanistic imperative (4th ed.). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2007.
11. ปริชญา พลอาสา และพรนภา ศุกรเวทย์ศิริ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความล่าช้าในการช่วยเหลือผู้ป่วยอุบัติเหตุฉุกเฉิน ณ จุดเกิดเหตุ ในเขตอำเภอเมืองบุรีรัมย์. สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น. 2561;25(2):79-89.
12. ปิยวรรณ เพียรภายลุน. ความรู้ ทัศนคติและความคาดหวังของประชาชนในพื้นที่ความรับผิดชอบของโรงพยาบาลสามโคกต่อบริการแพทย์ฉุกเฉิน. (วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน). 2554; บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว