การบริหารตามพันธกิจอุดมศึกษากับความเป็นเลิศของสถาบันอุดมศึกษา เครือข่ายสหวิทยาการ ภาคกลาง สำนักงานราชบัณฑิตยสภา
คำสำคัญ:
พันธกิจอุดมศึกษา, ความเป็นเลิศของสถาบันอุดมศึกษา, ความสัมพันธ์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการบริหารตามพันธกิจอุดมศึกษาความเป็นสถาบันอุดมศึกษาสู่ความเป็นเลิศ และความสัมพันธ์ระหว่างสภาพการบริหารกับความเป็นสถาบันอุดมศึกษาสู่ความเป็นเลิศ ของสถาบันอุดมศึกษาเครือข่ายสหวิทยาการ ภาคกลางสำนักงานราชบัณฑิตยสภา กลุ่มตัวอย่างเป็นอาจารย์ และบุคลากรสนับสนุน จำนวน 345 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม และการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่าสภาพการบริหารตามพันธกิจอุดมศึกษาในภาพรวมมีการปฏิบัติอยู่ในระดับปานกลาง ในขณะที่มีความเป็นสถาบันอุดมศึกษาสู่ความเป็นเลิศในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยการบริหารตามพันธกิจอุดมศึกษามีความสัมพันธ์แบบไปในทางเดียวกันกับความเป็นสถาบันอุดมศึกษาสู่ความเป็นเลิศในระดับปานกลาง ถึง สูงมาก (r=.469 - .897) สอดคล้องกับสมมติฐานที่กำหนดไว้
ผลการวิจัยครั้งนี้ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อการบริหารสถาบันอุดมศึกษาในปัจจุบัน โดยเป็นข้อมูลสำคัญที่จะเป็นแนวทางในการพัฒนาการบริหารสถาบันไปสู่ความเป็นเลิศตามบริบทไทยแลนด์ 4.0 และความก้าวหน้าทางดิจิตอลเทคโนโลยี
References
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2550). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : เฮ้าส์ออฟเคอร์มีสท์.มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (2557). มหาวิทยาลัยรับใช้สังคม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 15 พฤษภาคม 2559,จาก http://www.komchadluek.net/news/lifestyle/201345.
ยาเบ็น เรืองจรูญศรี. (2553). การศึกษาภาวะผู้นำตามแนวตาข่ายการจัดการ. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2559,จาก http://www.kroobannok.com/blog.
วาสนา สีลุน. (2551). ปัญหาและข้อเสนอแนะในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระแก้ว เขต 2. วิทยานิพนธ์มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิกิฟีเดีย สารานุกรมเสรี. (2014). มหาวิทยาลัยรับใช้สังคม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 24 มกราคม 2559,จาก http://th.wikipedia.org/wiki.
ศรุดา สมพอง และนายวัชรินทร์ อินทพรหม. (2548). ทัศนคติมุ่งสู่ความเป็นเลิศ. ทุนมูลนิธิพันเอกจินดา ณ สงขลา สำนักวิจัยและพัฒนาระบบงานบุคคล สำนักงานข้าราชการพลเรือน.
สถาพร สังขาวสุทธิรักษ์. (2550). การวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุคต์ บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. [ออนไลน์] . สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2559, จาก graduate.sru.ac.th/.สิบอันดับมหาวิทยาลัยชื่อดังของโลก.[ออนไลน์] สืบค้นเมื่อ 11 มิถุนายน 2559, จาก http://forum.mthai.com/view.
สุภัชฌาน์ ศรีเอี่ยม. (2005). กลยุทธ์การสอนระดับอุดมศึกษาตามกรอบ TQF. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชียฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ11 มิถุนายน 2559,https://www.tci-thaijo.org/index.php.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). การวิจัยประเมินผลคุณภาพของคนไทย: ดี เก่ง และมีความสุข.กรุงเทพฯ: สานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน) (2554). คู่มือการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสาม ระดับอุดมศึกษา. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2559, จาก http://www.human.nu.ac.th.
Daggett, R. (2005). Preparing students their future. Rexford, NY: International Center for Leadership in Education.
McKeown, Max (2008). The Truth About Innovation. London, UK: Prentice Hall.
Roscoe, J.T. (1975). Fundamental Research Statistics for the Behavioral Sciences,2nd edition. New York: Holt Rinehart & Winston.