การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลวิสัญญีในผู้ป่วยหลอดเลือดสมองแตกที่ได้รับการผ่าตัด โรงพยาบาลสมุทรสาคร

บทคัดย่อ

การวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาผลการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลวิสัญญีในผู้ป่วยหลอดเลือดสมองแตกที่ได้รับการผ่าตัด โรงพยาบาลสมุทรสาคร  ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ที่ดำเนินการตามขั้นตอนหลักฐานเชิงประจักษ์ โดยกระบวนการใช้ผลงานวิจัยของไอโอวาโมเดล (IOWA Model Collaborative, 2017) กลุ่มเป้าหมายประกอบด้วย ผู้ให้บริการ ได้แก่ พยาบาลวิสัญญี จำนวน 19 คน พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานประจำหน่วยงาน จำนวน 58 คน และผู้รับบริการ ได้แก่ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยเป็นโรคหลอดเลือดสมองแตกและได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดที่โรงพยาบาลสมุทรสาคร จำนวน 30 คน ผลการศึกษา แนวปฏิบัติการพยาบาลวิสัญญีในผู้ป่วยหลอดเลือดสมองแตกที่ได้รับการผ่าตัด โรงพยาบาลสมุทรสาคร พัฒนาจากหลักฐานเชิงประจักษ์ จำนวน 20 เรื่อง ประเมินระดับ   ของหลักฐานเชิงประจักษ์ใช้เกณฑ์ของเมล์ลินย์และไฟเอาท์-โอเวอร์ฮอลท์ หลักฐานเชิงประจักษ์ระดับ 2 จำนวน 3 เรื่อง ระดับ 3 จำนวน 2 เรื่อง ระดับ 4 จำนวน 4 เรื่อง ระดับ 5 จำนวน 5 เรื่องระดับ 6 จำนวน 2 เรื่อง และระดับ 7 จำนวน    4 เรื่อง แนวปฏิบัติประกอบด้วยการพยาบาล 3 ระยะ คือ 1) ระยะก่อนระงับความรู้สึก ได้แก่ การเตรียมผู้ป่วยสำหรับพยาบาลวิสัญญี และการเตรียมผู้ป่วยสำหรับพยาบาลวิชาชีพประจำหน่วยงาน 2) ระหว่างระงับความรู้สึก ได้แก่ การพยาบาลขณะระงับความรู้สึก นําสลบ และการพยาบาลระยะฟื้นจากยาระงับความรู้สึก (Emergence)  3) หลังระงับความรู้สึก ได้แก่ การพยาบาลหลังระงับความรู้สึกสำหรับพยาบาลวิสัญญี ตรวจเยี่ยมผู้ป่วยหลังได้รับการระงับความรู้สึก   ที่หอผู้ป่วย และการพยาบาลหลังระงับความรู้สึกสำหรับพยาบาลวิชาชีพประจำหน่วยงาน  คะแนนประเมินความสามารถ

ในการปฏิบัติของพยาบาลวิสัญญีส่วนใหญ่อยู่ในระดับดีมาก  ส่วนความพึงพอใจต่อแนวปฏิบัติการวิสัญญีในผู้ป่วยหลอดเลือดสมองแตกที่ได้รับการผ่าตัด โรงพยาบาลสมุทรสาครของพยาบาลวิสัญญีและพยาบาลวิชาชีพประจำหน่วยงาน อยู่ในระดับมาก เมื่อนำไปใช้ผู้รับบริการที่เป็นผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองแตกที่ได้รับการผ่าตัดจำนวน 30 คน ไม่พบอุบัติการณ์ความคลาดเคลื่อน ในการเลื่อนผ่าตัดจากการเตรียมไม่พร้อมและการย้ายเข้าห้องผู้ป่วยหนักโดยไม่ได้วางแผน และไม่พบภาวะแทรกซ้อนจากการได้รับการระงับความรู้สึก