บทบาทของพยาบาลจิตเวชชุมชนเพื่อเสริมสร้างพลังสุขภาพจิต ในผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่มีการเจ็บป่วยครั้งแรก
คำสำคัญ:
พลังสุขภาพจิต, พยาบาลจิตเวชชุมชน, ผู้ดูแล, ผู้ป่วยจิตเภท, การวินิจฉัยครั้งแรกบทคัดย่อ
พลังสุขภาพจิต เป็นพลังที่แสดงถึงความสามารถของบุคคลในการเผชิญกับสถานการณ์วิกฤตหรือความยากลำบาก ให้สามารถปรับตัวและฟื้นตัวกลับสู่ภาวะปกติ เป็นพลังที่มีความสำคัญสำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับการวินิจฉัยครั้งแรก เนื่องจากโรคจิตเภทเป็นโรคที่มีความผิดปกติทางด้านความคิด การรับรู้ พฤติกรรมและมีอารมณ์ไม่เหมาะสม มีลักษณะแปลกไปจากเดิมอย่างมากและความสามารถในการทำหน้าที่ต่างๆลดลง ผู้ป่วยหลายคนจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือดูแล ก่อให้เกิดภาระของผู้ดูแล การปรับเปลี่ยนบทบาทมาเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับการวินิจฉัยครั้งแรก ผู้ดูแลที่ขาดประสบการณ์จะมีผลกระทบหลายด้าน เกิดความเครียด ความกังวลอย่างสูง หากไม่ได้รับการดูแล อาจส่งผลต่อสุขภาพจิตถึงขั้นเบื่อหน่าย ท้อแท้ มองโลกในแง่ร้าย มีการจัดการกับอารมณ์ที่ไม่เหมาะสม และมีผลต่อสภาพจิตรุนแรงได้ ดังนั้น พยาบาลจิตเวชชุมชน มีบทบาทสำคัญที่จะเข้าถึงผู้ป่วย ผู้ดูแล ครอบครัวและชุมชน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอ บทบาทของพยาบาลจิตเวชชุมชนในการดูแลและเสริมสร้างพลังสุขภาพจิตให้กับ ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับการวินิจฉัยครั้งแรกเพื่อให้ผู้ดูแลมีความรู้ความเข้าใจผู้ป่วยจิตเภท ผู้ดูแลสามารถดูแลตนเองให้มีพลังสุขภาพจิตที่ดี เป็นที่พึ่งของผู้ป่วยจิตเภทได้
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2563). เปลี่ยนเรื่องร้ายกลายเป็นเรื่องดี: พลังสุขภาพจิต. พิมพ์ครั้งที่4 . บริษัทบียอนด์พับลิสชิ่ง จำกัด.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2562). พระราชบัญญัติ สุขภาพจิต (ฉบับที่ 2). เข้าถึงจาก https://www.dmh.go.th/law/view.asp?id=179
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2562). แผนพัฒนาสุขภาพจิตแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ.2561-2580). http://www.stopcorruption.moph.go.th/
กัญญา ศรีตะวัน, รัชนีกร อุปเสน. (2560). ปัจจัยคัดสรรที่สัมพันธ์กับความเหนื่อยหน่ายของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(ฉบับพิเศษ), 308-314.
เขมณัฏฐ์ ศรีพรหมภัทร์, พัชรินทร์ นินทจันทร์, โสภิณ แสงอ่อน. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างความแข็งแกร่งในชีวิต ตราบาป ความรู้ แรงสนับสนุนทางสังคมและปัจจัยส่วนบุคคลกับความรู้สึกเป็นภาระของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 29(1), 103-122.
ฐิตินันท์ อ้วนล่ำ. (2563). บทบาทพยาบาลจิตเวชในการส่งเสริมการททำหน้าที่ของครอบครัว ของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 34(1), 1-12.
เดือนแรม ยศปัญญา, อรรพรรณ ลือบุญธวัชชัย. (2557). ผลของโครงการส่งเสริมความเชื่อมโยงกันต่อคุณภาพชีวิตของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารจิตเวช การพยาบาลและสุขภาพจิต, 28(3), 63-67.
ทวีศักดิ์ กสิผล, พิจิตรา ชุณหฐิติธรรม, ชฎาภา ประเสริฐทรง, ชนิกา เจริญจิตต์กุล, ศิริยุพา นันสุนานนท์ และ อำพัน จารุทัสนางกูร. (2563). ประสบการณ์ของผู้ดูแลหลักในครอบครัวผู้ป่วยจิตเภท. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 13(1), 102-115.
ปัญญา ทองทัพ, กฤตยา แสวงเจริญ. (2556). พฤติกรรมรุนแรงของผู้ป่วยจิตเภทและการจัดการพฤติกรรมรุนแรงของครอบครัว. วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 31(4), 121-127
มุกข์ดา ผดุงยาม, อัญชลี ช. ดูวอล. (2561). กลยุทธการฟื้นฟูพลังสุขภาพจิตในผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลทหารบก, 19(1), 66-73.
วิไลวรรณ ปะธิเก, ขนิษฐา วิศิษฎ์เจริญ. (2562). บทบาทของพยาบาลชุมชนเพื่อการส่งเสริมพลังสุขภาพจิตในผู้สูงอายุไทย. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สรรพสิทธิประสงค์, 3(1), 1-11.
สุดาพร สถิตยุทธการ. (2559). การกลับเป็นซ้ำในผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรัง : สถานการณ์และแนวทางการ ป้องกัน. วารสารพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 28(3), 1-15.
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2559). คู่มือการดูแลผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังในชุมชน สำหรับบุคคลการของหน่วยบริหารในระดับปฐมภูมิ. ห้างหุ้นส่วนจำกัดแสงจันทร์การพิมพ์.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง (พ.ศ.2560-2564). เข้าถึงจาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
สำนักบริหารระบบบริการสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิตกระทรวงสาธารณสุข. (2560). คู่มือการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภทสำหรับโรงพยาบาลในเขตสุขภาพ (ฉบับสำหรับพยาบาล/นักวิชาการสาธารณสุข). พิมพ์ครั้งที่2. บริษัท วิคทอเรียอิมเมจ จำกัด.
Gupta, A., & Sharma, R. (2013). Burden and coping of caregiver of physical illnesses. Delhi Psychiatry Journal, 16(2), 367-374.
Iseselo, M. K., Kajula, L., & Yahya-Malima, K. I. (2016). The psychosocial problems of families caring for relatives with mental illnesses and their coping strategies:a qualitative urban based study in Dar es Salaam, Tanzania. BMC Psychiatry, 16(2016), 146.
World Health Organization. Investing in Mental Health, Geneva: Department of Mental Health and Substance Dependence, Noncommunicable Diseases and Mental Health, World Health Organization; 2003.
World Health Organization (WHO). (2015). Schizophrenia. Retrieved from http://www.who.int/mediacentre/ factsheets/fs397/en/
National Alliance on Mental Illness. (2008). Schizophrenia: Public attitudes, personal needs. Virginia: Author.
Hassan, W. A. N., Mohamed, I. I., Elnaser, A. E. A., & Sayed, N. E. (2011). Burden and coping strategies in caregivers of schizophrenic patients. Journal of American Science, 7(5), 802-811.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
เนื้อหาและข้อมูลที่เผยแพร่ในวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยามถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความโดยตรง
บทความ เนื้อหา ข้อมูล รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่หรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องอ้างอิงวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยามทุกครั้ง