ผลของโปรแกรมการทบทวนชีวิตต่อความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะสุดท้าย

บทคัดย่อ

        การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยแบบกึ่งทดลอง (Quasi experimental research) แบบสองกลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลอง (The pretest-posttest control group design) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการทบทวนชีวิตต่อความผาสุกทางจิตวิญญาณในผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะสุดท้าย กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะสุดท้าย โดยแบ่งออกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน รวม 40 คน โดยวิธีการจับคู่ (Matched pair) กำหนดให้แต่ละคู่มีลักษณะคล้ายคลึงกันในเรื่องช่วงอายุ เพศ สถานภาพสมรส ความรุนแรงของโรค ระดับความผาสุกทางจิตวิญญาณ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการทบทวนชีวิต พัฒนาโดย Ando และคณะ ตามแนวคิดการทบทวนชีวิตของ Butler ประกอบด้วย 4 กิจกรรม ได้แก่ 1) การสร้างสัมพันธภาพ 2) การทบทวนชีวิตผ่านการสัมภาษณ์ด้วยข้อคำถามเชิงบวก 8 ข้อ 3) การทบทวนชีวิตด้วยสิ่งกระตุ้นโดยใช้อัลบั้มภาพ และ 4) การสรุปและประเมินผล เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบทดสอบสมรรถภาพสมองเบื้องต้น ฉบับภาษาไทย แบบสอบถามความต้องการด้านจิตวิญญาณ และแบบประเมินความผาสุกทางจิตวิญญาณ ซึ่งมีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ 0.88 และค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.85 นำเสนอข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบค่าที
            ผลการวิจัย พบว่า ภายหลังได้รับโปรแกรมการทบทวนชีวิต กลุ่มทดลองมีความผาสุกทางจิตวิญญาณสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และกลุ่มทดลองมีความผาสุกทางจิตวิญญาณสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001
            ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า การทบทวนชีวิตสามารถช่วยพัฒนาความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุที่เจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้ายได้ ทั้งนี้การนำการทบทวนชีวิตไปใช้ในการดูแลด้าน
จิตวิญญาณ พยาบาลควรมีทักษะของการให้คำปรึกษา มีการฝึกฝนทักษะอย่างสม่ำเสมอ มีบทบาทเชิงรุกมากขึ้นในการดูแลทางด้านจิตวิญญาณในกลุ่มผู้ป่วยสูงอายุที่ได้รับการพยาบาลแบบประคับประคอง