Long life education : development of a learning society Thailand

Authors

  • ดุษณี ดำมี

DOI:

https://doi.org/10.14456/jmu.2014.5

Keywords:

Long life Education, Social for learning, Social development Thailand

Abstract

          The long life Education of Thailand became to a concept and the very important tendency for education reformation in integration category which related to education resource and unity of people’s life style in community by occurring the crucial strategy and policy i.e. Governmental Policy BE 2012, the Eleventh National Economic and Social Development Plan (year 2012-2016), the National Education Act BE 1999 (No. 2) and BE 2002 and (No. 3) BE 2010 promulgated version, National Education Plans Revision (year 2012-2016) and Education Reform Proposal in the second decade (year 2009-2018). The above mentioned strategy and policy was a direction provision of implementation in order to appear the empirical result.

          Social learning building made everybody in society to have long life education. It’s necessary to have an appropriate tool, learning resource development, learning networking generation to comprehensively disseminate to give a chance for everybody to have education according to their needs. The resilient of opportunity and situation promoted every sector in society to have their roles in education management. There were various activities and relevant with life style of learners, every level of quality development and standard of education to improve people in learning process and group,  organization, and community, learning development prospectively.

References

กรมวิชาการ. (2540). ประทีปแห่งการศึกษา : พระบรมราโชวาทและพระราชดำรัสด้านการศึกษา. กระทรวงศึกษาธิการ กรุงเทพฯ : ศูนย์พัฒนาหนังสือกระทรวงศึกษาธิการ.

ชูเกียรติ ลีสุวรรณ์ .(2543), นโยบายส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิตของประเทศไทย. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.นุชนาถ สุนทรพงธุ์. แนวคิดเกี่ยวกับการศึกษาตลอดชีวิต.(ออนไลน์).แหล่งที่เข้าถึงhttp://km.ru.ac.th/hrd/Journal/vol_1No_1/nutchanart_1.pdf. เข้าถึงเมื่อ [18/11/2556].

ประเสริฐ บุญเรือง. นโยบายรัฐบาลด้านการจัดการศึกษาตลอดชีวิต. (ออนไลน์). แหล่งที่เข้าถึง http://panchalee.files.wordpress.com/2012/07/ksn_book.pdf. เข้าถึงเมื่อ [15 /10/ 2557].

ประดินันท์ อุปรมัย (2540), มนุษย์กับการเรียนรู้ เอกสารการสอนชุดวิชาพื้นฐานการศึกษา: พิมพ์ครั้งที่ 15, นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พิมพ์พรรณ เทพสุเมธานนท์และคณะ. (2546). ปรัชญาการศึกษา EF 703 (EF 603). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ฟาฏินา วงศ์เลขา (2555). การศึกษาตลอดชีวิตพัฒนาคนไทยอย่างยั่งยืน (ออนไลน์). แหล่งที่เข้าถึง.http://www.Content/education/net. เข้าถึงเมื่อ [18/11/2557].

มนัสวาสน์ โกวิทยา. (2545). การเรียนรู้ตลอดชีวิตโดยการศึกษาทางไกล ในการศึกษานอกระบบโรงเรียนกับการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ : ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ยุทธการ สืบแก้ว. (2551). การพัฒนาแบบวัดอภิปัญญาสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รักกิจ ศรีสรินทร์. (2554). การเรียนรู้ตลอดชีวิต. กองการต่างประเทศ. กรุงเทพฯ : สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย.

วิชัย อุตสาหกิจ. (2551). กระบวนการการเรียนรู้และพฤติกรรมมนุษย์. เอกสารประกอบการศึกษาวิชา ทม. 621. กรุงเทพมหานคร: คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สถาบันส่งเสริมและพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้. การศึกษาตลอดชีวิต. (ออนไลน์). แหล่งที่เข้าถึง http://dnfe5.nfe.go.th/ilp/liciti/longlife.html. เข้าถึงเมื่อ [ 8/10/ 2557]

สุนทร สุนันท์ชัย. (2532). หลักและปรัชญาการศึกษาตลอดชีวิต. เอกสารการสอนชุดวิชาการศึกษาตลอดชีวิตและการศึกษานอกระบบ หน่วยที่ 1 เล่มที่ 1 สาขาวิชาศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุมาลี สังข์ศรี. (2543). การศึกษาตลอดชีวิตเพื่อสังคมไทยในศตวรรษที่ 21 . สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.

สุนทราภรณ์ มะโน เยาวนิจ กิตติธนกุล และชนิษฎา ชูสุข. (2552).การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้จริยธรรมสำหรับเยาวชนโดยวัดและชุมชน กรณีศึกษาสภาลานวัดตะโหมด ตำบลตะโหมด อำเภอตะโหมด จังหวัดพัทลุง สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา. สงขลา : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และ ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). รายงานสรุปการสัมมนา. นโยบายส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิตของประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ .(2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555 – 2559). กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานบริหารการศึกษานอกโรงเรียน. (2538). การศึกษาตลอดชีวิต :การศึกษาของคนไทยในยุคโลกาภิวัตน์.กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.(2552).ดัชนีและตัวชี้วัดด้านการศึกษาไทย. (ออนไลน์). แหล่งที่เข้าถึง http://www.qlf.or.th/Home/Contents/149. เข้าถึงเมื่อ [ 25/10/ 2557].

“-----------“(2557).สำรวจนิสัยการอ่านรากฐานสังคมแห่งการเรียนรู้.(ออนไลน์).แหล่งที่เข้าถึง http://www.qlf.or.th/Home/Contents/524.

เข้าถึงเมื่อ [25/10/ 2557].

องค์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO) (2555). Literacy as Freedom .อ้างในวารสารการศึกษาตลอดชีวิต. ปีที่ 1 ฉบับที่ (1) นำทองการพิมพ์ จำกัด : กรุงเทพฯ

อุดม เชยกีวงศ์. (2551). การส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ : แปลนพริ้นติ้ง.

Edgar Faure, (1972) อ้างใน เอกสารสาระหลักการและแนวคิดประกอบการดำเนินงาน กศน. : คัมภีร์กศน.หน่วยศึกษานิเทศก์ สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ: เอ็น. เอ รัตนะเทรดดิ้ง.

Hilgard, E. R., & Bower, G. H. (1981). Theories of Learning (3rd ed.). Englewood Cliffs, NJ :Prentice-Hall Policy Brief. (2004).Lifelong Learning, Organization for Economic Co-operation and Development:OECD.

R.H. Dave. (1976). Foundation of Lifelong Education.Paris : UNESCO.UNESCO. (1970). An Introduction to Lifelong Education. Paris : UNESCO.

Downloads

Published

2020-06-08

Issue

Section

Research Articles