Lesson Learned from Phang-nga Community College Teachers? Professional Learning Community

Authors

  • ลภัสรดา เวียงคำ
  • ธวัชชัย จิตวารินทร์
  • โกศล ตึกขาว
  • สุวิมล แสนเวียงจันทร์

DOI:

https://doi.org/10.14456/jmu.2018.9

Keywords:

Lesson Learned, Professional Learning Community, Phang-nga Community College

Abstract

          This research title “Lesson Learned from Phang-nga Community College Teachers’ Professional Learning Community (PNGCC-PLC)” is qualitative research. The objectives of this research were 1) to distill the lesson of PNGCC-PLC 2) to synthesis the operation development of PNGCC-PLC. Researcher made a documentary analysis, focus group discussion and deeply interview from 20 specifically selected informants divided to 16 teachers (government teacher and special instructor 8 persons each), 4 executives (1 deputy director, 2 academic committees and 1 member of Phang-nga Community College council). Researcher analyzed the information by content analysis and synthesis. The results of this research are found that the lesson learned are 1) successful lesson learned: academic leader, good practice, online communication and participated in Professional Learning Community  2) unsuccessful lesson learned: executive did not take part in PNGCC-PLC, some members had less concentrated in operation, less enthusiastic for operation, less trust between group, lack of learning sources and supported technology, teaching compensation and disbursement is effected to morale in operation and lack of instructional media budget. PNGCC-PLC development are support high academic leader members show their skill, promote every member to share good practice of learning management,  create PNGCC-PLC webboard, invite the executive to join the operation, set  PNGCC-PLC to be annual plan, create the teacher development activities and learning management supported PNGCC-PLC operation, provide enough learning sources and supported technology, create vary honorary awards for members and should be quickly pay compensation, and give students the opportunity to reflect the results of learning development.

References

1. กัญญาภัค สิงห์คำ. (2551). การประเมินผลผู้สำเร็จการศึกษา ระดับอนุปริญญาวิทยาลัยชุมชนมุกดาหาร ปีการศึกษา 2547-2549. การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต (การวัดผลการศึกษา). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม; มหาสารคาม.

2. กาญจนา โตรุ่ง. (2549). การพัฒนาตัวบ่งชี้และการศึกษาคุณภาพการจัดการศึกษาของวิทยาลัยชุมชน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (วิจัยการศึกษา) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; กรุงเทพฯ.

3. เข็มทอง ศิริแสงเลิศ. (2556). หน่วยที่ 13 เครือข่ายการเรียนรู้. ใน ประมวลสาระชุดวิชา การพัฒนาระบบการจัดการเรียนรู้ หน่วยที่ 11-15. (หน้า 13-1 - 13-80). สาขาวิชาศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

4. ชมภู ไชยวงษ์ , วสันต์ บุญล้น และยุวารี คล่องดี. (2552). การศึกษาสภาพปัญหาการออกกลางคันของนักศึกษาระดับอนุปริญญา ปีการศึกษา 2551. วิทยาลัยชุมชนยโสธร.

5. ฐากูร ปาละนันทน์, จารุวรรณ สกุลคู และสุชาดา สุธรรมรักษ์. (2555). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของบุคลากรสังกัดวิทยาลัยชุมชน. วารสารวิจัย มสด. 8(2). 13-20.

6. ธวัชชัย จิตวารินทร์. (2556). การศึกษาแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของข้าราชการครูวิทยาลัยชุมชนในเขตภาคใต้. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (บริหารการศึกษา) มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; นนทบุรี.

7. ประโยชน์ คุปต์กาญจนากุล และณัฐวุฒิ สุวรรณทิพย์. (2552). ปฏิรูปการผลิตและพัฒนาครูสู่ปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่ 2. สืบค้นเมื่อง 11 ตุลาคม 2552. จาก ,http://www.sahavicha.com/?name=article&file=readarticle&file=readarticle&id=1154

8. ปานดี คงสมบัติ. (2551). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่เหมาะสมสำหรับนักศึกษาวิทยาลัยชุมชนระนอง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (บริหารการศึกษา) มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี; สุราษฎร์ธานี.

9. มะลิวรรณ โคตรศรี. (2552). การศึกษาสภาพปัญหาการออกกลางคันของนักศึกษาระดับอนุปริญญา ปีการศึกษา 2551. วิทยาลัยชุมชนบุรีรัมย์.

10. รัชนีพร สายแวว. (2549). ความคิดเห็นของนักศึกษาเกี่ยวกับสิ่งที่ปรากฏจริงและความคาดหวังในการจัดโปรแกรมการศึกษาปฐมวัยของวิทยาลัยชุมชน. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การศึกษาปฐมวัย) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ; กรุงเทพฯ.

11. สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์ และบุคลากรทางการศึกษา. (2550). การวิจัย การทดลองตัวแบบการพัฒนาครูแบบอิงพื้นที่เป็นฐานและข้อเสนอแนะเชิงนโยบายและยุทธศาสตร์การพัฒนาครู. สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

12. สุชาติ ใจภักดี. (2549). รูปแบบองค์การแห่งการเรียนรู้ของวิทยาลัยชุมชนในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยนเรศวร; พิษณุโลก.

13. สุพจน์ ตันติศิริวิทย์. (2545). การติดตามการดำเนินงานการจัดหลักสูตรวิทยาลัยชุมชนระดับอนุปริญญา พุทธศักราช 2545. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (นิเทศการศึกษาและพัฒนาหลักสูตร) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; กรุงเทพฯ.

14. สุพิชชา สอนสวัสดิ์. (2553). การเสริมสร้างพลังอำนาจโดยผ่านทางการบริหารทรัพยากรมนุษย์ของบุคลากรวิทยาลัยชุมชน สังกัดสำนักบริหารงานวิทยาลัยชุมชนต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์). มหาวิทยาลัยทักษิณ; สงขลา.

15. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2551). กรอบแผนอุดมศึกษาระยะยาว 15 ปี ฉบับที่ 2(พ.ศ. 2551-2565). พิมพ์ครั้งที่ 3. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

16. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2554). ตัวบ่งชี้ 14 การพัฒนาคณาจารย์ (สมศ.). สืบค้นเมื่อ 25 กรกฎาคม 2556. จาก, http://mis.science.cmu.ac.th/public/thai/qa/qa2554/ong2/SCE-14.pdf

17. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพ. (มปป.). บทสรุปผู้บริหาร สมศ. การศึกษาอุดมศึกษา รอบการประเมิน 2549-2553. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2556. จาก,http://www.onesqa.or.th/onesqa/th/Report/unversity.php?SystemModuleKey=product& inputSchoolName=&inputRound=2&groupid=1&inputGroup=0&inputAssess=0&inputMinistryID=10&inputProvinceID=&inputArrange=0

18. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2554). รายงานการสังเคราะห์ ผลการวิจัยในโครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมเครือข่ายการเรียนรู้ของครูและบุคลากรทางการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

19. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). แนวทางการพัฒนาการศึกษาไทยกับการเตรียมความพร้อมสู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

20. สำราญ หอมทรัพย์. (2549). สภาพและปัญหาการจัดการเรียนการสอนและงานวิชาการ ในวิทยาลัยชุมชน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (อุตสาหกรรมศึกษา) มหาวิทยาลัยนเรศวร; พิษณุโลก

21. ศุภวัลย์ พลายน้อย. (2553). นานาวิธีวิทยาการถอดบทเรียนและการสังเคราะห์ความรู้. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: บริษัท พี.เอ.ลีฟวิ่ง จำกัด.

22. อุทัยทิพย์ เจี่ยวิวรรธน์กุล. (2553). การวิจัยเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม: แนวคิด หลักการ และบทเรียน. กรุงเทพฯ:บริษัท พี.เอ.ลีฟวิ่ง จำกัด.

23. Birmingham, K. & Haunty, S.. (2013). Teaching Community College Mathematics: Unlocking the Variables. The Research Group - Policy and Practice Series. University of Florida Institute of Higher Education. August 1, 2013. From:http://futures.education.ufl.edu/Teaching%20 Community%20College%20Mathematics.pdf.

24. Galbraith, M.W. & Shedd, P.E.. (1990). Building skills and proficiencies of the community college instructor of adult learners. Community College Review, 18(2): 6-14.

25. Mesa, V.. (2012). Achievement Goal Orientations of Community College Mathematics Students and the Misalignment of Instructor Perceptions. Community College Review, 40(1): 46–74.

26. Saxon, P.D. & Slate, R.J.. (2013). Developmental Education Students in Texas Community Colleges: Changes Over Time. The Community College Enterprise. Spring 2013: 34-44.

27. Siemens, G. (2005). “Connectivism: A LearningTheory for the Digital Age”. Elearnspace: Everything Elearning. September 23, 2012. From: http://www.elearnspace.org/Articles/connectivism.htm

28. Southwest Educational Development Laboratory. (1997). Professional Learning Communities: What Are They and Why Are They Important?. Issues About Change. 6(1): 1-4.

29. Southwest Educational Development Laboratory. (1997). Professional Learning Communities: What Are They and Why Are They Important?. Issues About Change. 6(1): 1-4.

Downloads

Published

2018-06-29

Issue

Section

Research Articles